Σαν σήμερα 17 Νοεμβρίου: Τα τανκς μπαίνουν στο Πολυτεχνείο

Τα τεθωρακισμένα της στρατιωτικής Χούντας που έχει βάλει στο «γύψο» την Ελλάδα έχουν παραταχθεί γύρω από το Πολυτεχνείο. Χιλιάδες φοιτητές με μόνο όπλο τα λόγια τους και την αγάπη για την Ελευθερία στέκονται απέναντι στις μονάδες των καταδρομών, τα όπλα, τις σφαίρες και τα τεθωρακισμένα.

Οι διαπραγματεύσεις έχουν ξεκινήσει, με την εξέλιξη της ιστορίας να δείχνει ήδη προδιαγεγραμμένη. Τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής δηλώνουν ότι δέχονται να εκκενώσουν το Πολυτεχνείο κάτω από την εγγύηση της δικαιοσύνης, του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και του Τύπου. Οι όροι απορρίπτονται. Η χούντα είχε αποφασίσει την πάση θυσία καταστολή της εξέγερσης για να σώσει το καθεστώς της και να τρομοκρατήσει το λαό.

Δυο πυροβολισμοί σκίζουν την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Τρία τεθωρακισμένα εφορμούν προς τις πύλες του Πολυτεχνείου. Φαίνονται τόσο άνισα τεράστια απέναντι στα κορμιά των νέων φοιτητών. Η μεγάλη πόρτα με τα κάγκελα πέφτει και μαζί της κάτω από τις ερπύστριες κείτονται τα νεαρά κορμιά των φοιτητών που φώναζαν για Ελευθερία. Το αίμα τους, ποτίζει τον σπόρο της Ελευθερίας.

Το φοιτητικό κίνημα διαδραμάτισε τον πιο βασικό ρόλο στην πάλη κατά της δικτατορίας. Από το Φλεβάρη του 1972 οι φοιτητές βρίσκονται σε διαρκή κινητικότητα, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά. και τη Θεσ\νίκη, τα Γιάννενα, την Πάτρα. Ζητούν ελεύθερες φοιτητικές εκλογές, και αντιδρούν στο νόμο «περί στρατολογίας».

Ένας νόμος «έμπνευση» της Χούντας για να μπορούν να διακόψουν την αναβολή στράτευσης όσων φοιτητών είχαν αντιδιδακτορική δράση. Παρά τις μαζικές συλλήψεις και την πλατιά εφαρμογή της επιστράτευσης, η χούντα δεν κατάφερε να υποτάξει το φοιτητικό κίνημα.

Η Χούντα το Νοέμβρη του 1973 βρίσκεται σε πανικό υπό την συνεχή αντιδιδακτορική δράση των φοιτητών σε όλη την Ελλάδα. Στις 2 Noέμβρη του 1973 ο υπουργός Παιδείας δηλώνει ότι θα γίνουν «ελεύθερες» εκλογές στα Πανεπιστήμια, μετά τις βουλευτικές.

Οι φοιτητές καταγγέλλουν τον ελιγμό και ζητούν άμεσα εκλογές, πραγματικά  ελεύθερες εκλογές, με τα γεγονότα που εξελίσσονται από εκεί και πέρα να γίνονται ποτάμι ορμητικό, που φουσκώνει και είναι έτοιμο να παρασύρει τους δικτάτορες της Ελλάδας.

Στις 8 Νοέμβρη του 1973, οι φοιτητές καταλαμβάνουν για τρίτη φορά τη Νομική. Τα συνθήματα  «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία», «Κάτω η χούντα», ακούγονται για πρώτη φορά και δίνουν δύναμη στον ελληνικό λαό πως δεν έχουν όλα χαθεί. Ο αγώνας των φοιτητών «ξεπερνά» τα φοιτητικά αιτήματα και φέρνει στην επιφάνεια τη διεκδίκηση όλου του λαού για τη λευτεριά του.

Την ίδια στιγμή οι ιθύνοντες της Χούντας στον πανικό τους επάνω δίνουν εντολή να διώξουν τους φοιτητές με την βία από το πανεπιστημιακό άσυλο. Οι φοιτητές δεν καταθέτουν τα «όπλα». Στις 14 Νοέμβρη συνεδριάζουν οι γενικές συνελεύσεις των σχολών του Πολυτεχνείου και αποφασίζουν κατάληψη.

Η σημαία της εξέγερσης έχει πλέον σηκωθεί. Οι φοιτητές δεν δειλιάζουν και βάζουν μπροστά τα νεανικά κορμιά τους και καλούν τον ελληνικό λαό σε εξέγερση για να μπορέσει η χώρα να υπάρξει και πάλι ελεύθερη. Το Πολυτεχνείο αρχίζει και γεμίζει, καθώς πλήθος φοιτητών συρρέει και από άλλες σχολές.

Οι φοιτητές οργανώνονται. Ομάδες τροφοδοσίας, τυπογραφείο, φαρμακείο, ραδιοφωνικός σταθμός.  Καλούν το λαό να κινητοποιηθεί. Η εξέγερση γενικεύεται. Το κέντρο της Αθήνας δονείται από διαδηλώσεις. Σαν η ατμόσφαιρα να προσκαλεί τους πολίτες, έβγαιναν σιγά σιγά όλοι από τα σπίτια τους. Όλοι είχαν μόνο μια κατεύθυνση. Στο Πολυτεχνείο, σιγοτραγουδώντας για την Ελευθερία, όπως τότε που έφευγαν οι γονείς τους να πολεμήσουν στο ελληνοαλβανικό μέτωπο. Ακόμα ένας αγώνας για την λευτεριά του τόπου.

Από τα στενά βγαίνoυν ομάδες ανθρώπων που ενώνονται με το συγκεντρωμένο πλήθος. Αυτό το πλήθος τραγουδάει. Αυτό το πλήθος κλαίει και τραγουδάει. Το τραγούδι που ακούγεται δε θυμίζει κανένα άλλο. Αυτό το τραγούδι είναι μια απαίτηση. Συγκεντρώνεται και γίνεται μία φωνή.

Ο κόσμος που βγαίνει στους δρόμους και πάει να ενωθεί με τους φοιτητές τρομοκρατεί την Χούντα. Δίνεται εντολή στο διευθυντή της αστυνομίας για εκκαθάριση του χώρου. Οι φοιτητές στήνουν οδοφράγματα. Τα δακρυγόνα πέφτουν βροχή. Οι δρόμοι γεμίζουν με φωτιές για να καταπολεμηθεί η ισχύς των δακρυγόνων. Οι δικτάτορες μέσα στο πανικό τους παίρνουν νέες αποφάσεις.

«Aδέρφια μας στρατιώτες, δεν θα υψώσετε το όπλο σας απέναντι στα αδέρφια σας» ικετεύουν οι φοιτητές. Η εντολή όμως έχει δοθεί και το τανκ εισβάλλει στην πύλη του Πολυτεχνείου. Θάνατος και πανικός παντού. Λέξεις που θα αντηχούσαν για πάντα στο βάθος της ιστορίας.

Το Πολυτεχνείο εκκενώθηκε και οι περισσότεροι φοιτητές συλλαμβάνονται. Άλλοι κυνηγημένοι καταφεύγουν στα γύρω σπίτια. Κραυγές αγωνίας και πόνου ακούγονται μέχρι το πρωί. Ένα ερώτημα πλανάται και γεμίζει με πόνο τις καρδιές όλων. Πόσοι ζωντανοί; Πόσοι νεκρoί;

Το Πολυτεχνείο ήταν για τη χούντα η αρχή του τέλους της. Κλόνισε συθέμελα το  οικοδόμημα της ξενοκίνητης χούντας.  Το αποδιοργάνωσε και το οδήγησε στην τελική του φάση. Στις τάξεις των χουντικών γίνεται αλλαγής φρουράς. Τα ηνία αναλαμβάνει ο  Ιωαννίδης, και μαζί παίζεται η  τελευταία πράξη του δράματος της Χούντας στην Ελλάδα. Η διχοτόμηση της Κύπρου.

thepressroom.gr