Στραβά αρμενίζουμε…

Συνελήφθη επιχειρηματίας για χρέη προς το Δημόσιο ύψους 4 εκατ. ευρώ, οδηγήθηκε στο αυτόφωρο, όπου έγινε διακανονισμός, πληρωμή, ρύθμιση και φυσικά αφέθηκε ελεύθερος, για να πάει στις επιχειρήσεις του  και να οργανώσει τις δουλειές του, αφού πήρε μαζί του και την ταλαιπωρία της κράτησης και της δίκης που επακολούθησε.

Παράλληλα σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του επιχειρηματία, από άλλη επιχείρησή του  έχει να λαμβάνει από το Δημόσιο  ποσό 6 εκατ. ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι αν γινόταν ο σχετικός διακανονισμός και συμψηφισμός  και το Δημόσιο θα έπαιρνε τα χρωστούμενα και ο επιχειρηματίας τα ρέστα του, για να τα επενδύσει προφανώς στις επιχειρήσεις του  και να πληρώσει του 600 εργαζόμενους που απασχολεί και να μην αρχίσει τις απολύσεις.

Αν τα πράγματα έχουν έτσι, ασφαλώς πρόκειται για ένα κράτος  που δεν γνωρίζει τι του γίνεται, για κράτος  άσχετο με την πραγματικότητα, για κράτος εχθρό του πολίτη και εν προκειμένω του επιχειρηματία, ο οποίος έμμεσα , πλην σαφώς, δηλώνει ότι ετοιμάζεται για μετακόμιση των  επιχειρήσεών του στο εξωτερικό.

Θα πράξει ακόμη ένας επιχειρηματίας,  αυτό που έπραξαν στο παρελθόν  χιλιάδες μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες , που μετακόμισαν τις επιχειρήσεις τους στις χώρες των Βαλκανίων, όπου απολαμβάνουν ,κάτω από συγκεκριμένες  προϋποθέσεις, προνομίων και διευκολύνσεων, στην εγκατάσταση, στην λειτουργία,  στην φορολόγηση και στην διακίνηση των προϊόντων τους.

Και η πολιτεία μας  θα καταμετρά τις απώλειες σε επιχειρήσεις, επιχειρηματίες και το ύψος της ανεργίας που αναβαίνει ολοταχώς προς το 30% του ενεργού πληθυσμού, αλλά δεν θα τολμά να λάβει μέτρα διευκόλυνσης και προστασίας, της μικρής και μεγάλης επιχείρησης, μέσα στα πλαίσια του δημοσίου αλλά και του επιχειρηματικού συμφέροντος.

Και βέβαια θα ακούει ως ανέκδοτο την παραίνεση του ΔΝΤ για μείωση του χρέους με ανάπτυξη και όχι με δανεισμό, αδύναμη να εκσυγχρονίσει τις λειτουργίες της και να τις θέσει στην υπηρεσία των πολιτών, ιδιωτών και επιχειρηματιών, με σαφείς ,συγκεκριμένους και λειτουργικούς κανόνες, έτσι που να μπορεί  να γίνεται άμεσα συμψηφισμός οφειλών και απαιτήσεων στις συναλλαγές με το Δημόσιο.

Είναι ακατανόητο πιστεύω απ όλους, πως γίνεται η πολιτική και διοικητική εξουσία, σε όλη της την διάρθρωση και ιεραρχία, να μην μπορεί,  ή μήπως να μην επιθυμεί ,να ρυθμίσει απλά ,καθημερινά  και αυτονόητα πράγματα ,έτσι ώστε επιτέλους να ανακάμψει η χώρα και να ξεφορτωθούμε τους κηδεμόνες.

Μπορεί αλήθεια όλη η κυκλοφορούσα ηλιθιότητα να έχει συγκεντρωθεί  στους χώρους όπου ενδιαιτεί και παραχειμάζει η πολιτική και διοικητική εξουσία,  να συντηρείται, να εκτρέφεται και να  πολλαπλασιάζεται τόσο  ανεξέλεγκτα και επικίνδυνα, χωρίς να διαμαρτύρεται κανείς, αρμενίζοντας στραβά εν μέσω τρικυμίας;

Δημήτρης Μάλλιος