Αρθρογραφία

Συνεχίζεις τον δρόμο σου

Ακούστε το άρθρο

Όταν τυχαίνει να περνάς σχεδόν κάθε μέρα από την γέφυρα του Αλφειού στου Φλόκα, δεν μπορεί, όση ψυχραιμία ή απάθεια κι αν διαθέτεις, θα σταματήσεις κάποτε και θα αναρωτηθείς: Μα τι γίνεται τέλος πάντων εδώ πέρα, έχουν παρατήσει, το φράγμα, την γέφυρα, ακόμη και το Υ/Η της πρώην Νομαρχίας και του ΓΟΕΒ;

Το χειρότερο όμως είναι, εκεί που μονολογείς και προσπαθείς να ταξινομήσεις τις σκέψεις σου, να σταματάει ένα μικρό λεωφορείο με αλλοδαπούς και να αρχίζουν να ρωτάνε ακριβώς τα ίδια που και εσύ σκέπτεσαι και ενώ προσπαθείς να βρεις απαντήσεις για τον εαυτό σου, τώρα πρέπει να πεις κάτι και στους ξένους επισκέπτες, για να περισωθεί τέλος πάντων κάτι από την αξιοπρέπεια της πολιτείας, που μπορεί να διαθέτει.

Και όταν οι ερωτήσεις έρχονται βροχή και είναι οι ίδιες με αυτές που έχεις και εσύ ο ίδιος και προσπαθείς να τις απευθύνεις προς το άγνωστο κράτος, ή μάλλον προς τους άγνωστους ιδιοκτήτες και διαχειριστές της γέφυρας, του φράγματος και του υδροηλεκτρικού εργοστασίου, τι θα μπορούσες αλήθεια να απαντήσεις;

Μήπως να παραστήσεις τον αλλοδαπό που δεν καταλαβαίνει την γλώσσα, ή και που δεν βλέπει κιόλας την κατάσταση της εγκατάλειψης που επικρατεί, μήπως αυτή θα είναι η καλύτερη λύση για να απεμπλακείς από το βάρος της ενημέρωσης των επισκεπτών, που έτυχαν μάλιστα στην χειρότερη στιγμή για σένα τον ίδιο και μήπως τελικά πρέπει να αποχωρήσεις και να συνεχίσεις τον δρόμο σου, από να ψάχνεις απαντήσεις και από ποιόν αλήθεια και όχι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά για να ξεντροπιάσεις και την χώρα σου απέναντι στην επιμονή των επισκεπτών;

Μάλλον θα προτιμήσεις να συνεχίσεις τον δρόμο σου, παριστάνοντας και εσύ τον επισκέπτη, μπροστά στην ντροπή που θα ένοιωθες αν προσπαθούσες να δικαιολογήσεις, αν και αναρμόδιος, τα αδικαιολόγητα και να προσπαθούσες να δώσεις απαντήσεις για τα αναπάντητα, αυτά που οι παραπάνω αναφερόμενοι ιδιοκτήτες και διαχειριστές της κατάστασης περί το φράγμα κλπ. του Φλόκα Ηλείας, αποφεύγουν να απαντήσουν έστω, αφού για να διορθώσουν τα αδιόρθωτα είναι μάλλον ανίκανοι.

Προσπερνάς λοιπόν το Φράγμα με αναπάντητα τα ερωτήματα και συνεχίζεις τον δρόμο σου, αφήνοντας εκεί τους ξένους επισκέπτες του μικρού λεωφορείου να κοιτάζουν με απορία, τα σκουριασμένα κάγκελα, τα μισοαναμμένα και μισοσβηστά φώτα καταμεσήμερο, τα μισογκρεμισμένα  τσιμεντένια προστατευτικά του Υ/Η εργοστασίου, το κάθε λογής σκουπιδαριό που έχει μαζευτεί στο φράγμα και την στεγνή από νερό ιχθυόσκαλα, αν και το ποτάμι είναι φουσκωμένο, να περνάς και να μπαίνεις στην δυτική είσοδο της γέφυρας, από μία στενή λωρίδα δρόμου που άφησαν τα βράχια που έπεσαν πριν δύο μήνες αφού πρώτα είχε καεί το δάσος και εν τέλει με το μεγαλύτερο ερωτηματικό αναπάντητο «δουλεύει ή όχι το Υ/Η εργοστάσιο»;

Έφυγες  με τις απορίες σου άλυτες, ξέμπλεξες προς το παρόν και από τους αλλοδαπούς που ρωτούσαν πολλά, ευτυχώς πρόλαβες να πας στην δουλειά σου, αλλά τι θα γίνει την επόμενη και την μεθεπόμενη ημέρα, θα περνάς από την γέφυρα, μουγγός και στραβός, να μην μιλάς και να μην βλέπεις, κυρίως όμως να μην μιλάς ,μήπως και ενοχληθούν οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι της επικρατούσας εικόνας εγκατάλειψης;

Όλη η επικαιρότητα