Θα καταλάβεις αν τα έχεις με σπιτόγατο

Σε έριξε η μοίρα σε σχέση με κάποιον που δεν θέλει να βγαίνει από το σπίτι; Κουλουριάσου μαζί του στον καναπέ και ετοιμάσου να ταυτιστείς…

Εσύ είσαι γυναίκα (ή άντρας) του κεφιού, κι εκείνος/η δε λέει να σηκωθεί από τον καναπέ; Εσύ θέλεις τρέλα και πράγματα ανεβασμένα κι ο άλλος Netflix και chill; Σε νιώθουμε. Κάπως έτσι πρέπει να μοιάζει το δράμα που βιώνεις…

Τον πρώτο καιρό ένιωθες σαν να είχες χτυπήσει τζακπότ στο Τζόκερ.

«Επιτέλους» έλεγες «κάποιος που θέλει να είμαστε μόνο οι δυο μας, αντί να με σέρνει στα κλαμπζ και τις συναθροίσεις Μπριτζ με τους φίλους του»

«Τι ωραία να αράζουμε τα δυο μας σπίτι να χαιρόμαστε τον έρωτά μας και να ταΐζουμε ο ένας τον άλλο στο στόμα κουρκουμπίνια».

Έλεγες.

Μέχρι που κατάλαβες.

Δεν ήθελε να μένει μέσα μαζί σου.

Ήθελε να μένει μέσα γενικώς.

Εξακολούθησε να θέλει να μένετε μέσα όταν, εκεί γύρω στο πρώτο δίμηνο, άρχισες να συνειδητοποιείς πως έχει εβδομάδες να σε δει το φως του ήλιου.

Και εξακολουθεί να θέλει να μένετε μέσα, δεκαπέντε χρόνια σχέσης αργότερα.

Τις σπάνιες φορές που τον έχεις πείσει να σε ακολουθήσει κάπου έξω (αφού απάντησες μία μία υπομονετικά τις ερωτήσεις ποιοι θα είμαστε, τι ώρα θα γυρίσουμε, με ποιου το αυτοκίνητο θα πάμε, πόσο δυνατά θα έχει τη μουσική εκεί, πόσο κάνει το ποτό, ποιος είναι αυτός ο Γιώργος δεν τον ξέρω) έχει περάσει μάλλον άσχημα.

…Κι εσύ επίσης, αφού πέρασες το μισό σου βράδυ να προσπαθείς να τον βάλεις στην κουβέντα, και το άλλο μισό να ανησυχείς άμα βαριέται. Οπότε, μετά από άπειρες συζητήσεις, παζάρια και διαπραγματεύσεις, έχεις καταλήξει να ζεις τη διπλή ζωή της Βερόνικα: Τις μισές μέρες γυρνάς με φίλους ως τα ξημερώματα-δίνεις-δικαιώματα, τις άλλες μισές είσαι μαζί του με τις πιτζάμες και την κουβερτούλα αγκαλιά στον καναπέ από τις 7 το απόγευμα.

Έχεις σκεφτεί τουλάχιστον μία αλλαγή που θα μπορούσατε να κάνετε στον χώρο για να αράζετε μέσα πιο άνετα (καινούριο καναπέ, πιο αναπαυτική πολυθρόνα, χαμηλό τραπεζάκι για να παίζετε επιτραπέζια) εκπλήσσοντας ακόμα και τον εαυτό σου, που μέχρι τότε θα έπαιρνε όρκο πως το μόνο έπιπλο που χρειάζεται ένα σπίτι είναι το κρεβάτι –κι αυτό όχι ολόκληρο, σκέτο το στρώμα φτάνει.

Έχεις επίσης ανακαλύψει, όχι χωρίς κάποιο σοκ, πως μένοντας σπίτι μαθαίνεις καινούρια πράγματα: Να μαγειρεύεις ας πούμε, ή να κατεβάζεις και να συγχρονίζεις υπότιτλους. Άσε που διαβάζεις και περισσότερο.

Μέχρι να το συνειδητοποιήσεις αυτό το τελευταίο, ειλικρινά αναρωτιόσουν τι θα είχατε να πείτε αν εσύ δεν έβγαινες, και δε γυρνούσες κάθε φορά με νέες ιστορίες να διηγηθείς. Τώρα ξέρεις. Όταν κανονίζετε διακοπές, το ξενοδοχείο/ δωμάτιο/ Airbnb πρέπει πραγματικά να είναι ωραίο, και όχι απλώς ένα κρεβάτι και ένα μπάνιο στο οποίο θα γυρνάτε για 5-6 ώρες την ημέρα.

Την πρώτη φορά που άκουσες σε διακοπές «πάμε να αράξουμε λίγο δωμάτιο;» (ειδικά αν ήσασταν στο εξωτερικό) η έκφρασή σου ήταν περίπου αυτή:

Τώρα πια ξέρεις να κλείνεις στρατηγικά δωμάτια/ ξενοδοχεία/ Airbnb στο κέντρο-καράκεντρο της πόλης που πηγαίνετε, ώστε να μην χρειάζεται απαραίτητα να γυρίσετε μαζί. Έχεις χρησιμοποιήσει κάθε πιθανό και απίθανο τέχνασμα για να τον βγάλεις από το σπίτι. Αυτά που έχουν πιάσει (τύπου, ανακάλυψες πως του αρέσει το θέατρο, ή ενθουσιάστηκε με το ΚΠΙΣΝ, κυρίως για τη βιβλιοθήκη του) τα φυλάς ως άσσους στο μανίκι, για ώρες μεγάλης κλεισούρας ανάγκης.

Δεν θα το παραδεχόσουν απαραίτητα δυνατά, αλλά το γεγονός ότι αρέσεις σε κάποιον στον οποίο δεν αρέσουν γενικώς οι άνθρωποι, ώρες ώρες μπορεί να κάνει θαύματα για την αυτοπεποίθησή σου.

Και επίσης, το ότι μαζί του/της περνάς πραγματικά καλά χωρίς να κάνεις τίποτα («τι τίποτα;» θα έλεγε αν ήταν εδώ να φέρει αντιρρήσεις «μια χαρά κάνουμε πράγματα –απλά τα κάνουμε σπίτι») είναι η καλύτερη ένδειξη ότι σου αρέσει πολύ, γι’ αυτό ακριβώς που είναι.

ΠΗΓΗ: in2life