“Ο ήχος της ψυχής” – Συνέντευξη του Γιώργου Δημητριάδη,στη ραδιοφωνική παραγωγό της ΟΡΤ 92.3 Σοφία Ψαρρά

Ο τραγουδοποιός Γιώργος Δημητριάδης παραχώρησε συνέντευξη στη ραδιοφωνική παραγωγό Σοφία Ψαρρά .

Με αφορμή τον νέο του δίσκο ο οποίος θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο … Και ένα σχετικό αφιέρωμα που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 23/09/2017 στην εκπομπή  ΡΑΔΙΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ  στην ORT  FM 92,3 όπου παρουσιάζει και επιμελείται η Σοφία Ψαρρά κάθε Σάββατο 12:00 με 13:00 .

Ο Γιώργος Δημητριάδης γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά ” πολιτογραφήθηκε” Θεσσαλονικιός, αφού στην δεκαετία του ’60 μετακόμισε εκεί με την οικογένειά του . Αν και τον φώναζαν “Γιώργος ο Αθηναίος” γρήγορα έγινε ντόπιος ακολουθώντας ακόμα και την προφορά.

Από μικρός έδειξε την τάση του για την μουσική όταν τραγούδησε σε γενέθλια το Only you με τον δικό του τρόπο. Μία κιθάρα ηλεκτρική μετέπειτα φθηνή και ξεκούρδιστη είναι το εναρκτήριο λάκτισμα για μια πορεία διαφορετική πια στον χώρο της μουσικής. Φοιτητής της αγγλικής φιλολογίας στο Αριστοτέλειο, διαβάζει μεν αγγλικά αλλά η μουσική έχει αρχίσει να ριζώνει μέσα του.

Δημιουργούνται οι πρώτες μπάντες. Στην αρχή στη Θεσσαλονίκη κι έπειτα στην Αθήνα όπου κατεβαίνει από το Βορρά το 1984. Αρχίζει η αναζήτηση , οι επαφές, τα ακούσματα. Ο δρόμος όχι εύκολος μα σιγά σιγά γίνεται πιο ανοιχτός.

Το 1988 παίρνει μέρος στις παραστάσεις του Δ. Σαββόπουλου στο zoom στη Πλάκα. Το 1990 “φεύγει ” ο Παύλος Σιδηρόπουλος κι σχεδόν ένα χρόνο μετά μπαίνει στους Απροσάρμοστους σαν ο τραγουδιστής της μπάντας. Περιοδείες ανα την Ελλάδα συναυλίες στο ΑΝ , στο Ρόδον, ο Δημήτρης Πουλικάκος κοντά του ,και το rock ‘n’ roll περνά μέσα του κι ο ίδιος με οδηγό τον Παύλο Σιδηρόπουλο παίρνει άριστα μέσα από αυτό το σχολείο.

Το 1994 κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο ” Αφορμές για ανταρσία” ως Γιώργος Δημητριάδης και Μικροί Ήρωες με δικές του συνθέσεις. Ανοίγει έτσι τον δρόμο σαν τραγουδοποιός και συνθέτης για την επιστροφή στην κάπως παρεξηγημένη rock/ pop σκηνή με τραγούδια που έχουν μείνει ανεξίτηλα ως σήμερα. Ο Γιώργος Δημητριάδης συνεργάζεται στη συνέχεια με τον Μ. Φάμελλο, τον Κώστα Λειβαδά τους Lexicon Project , τον Λεωνίδα Μαράντη, τον Νίκο Γώγο. Τελευταία έχει σχηματίσει ξανά την μπάντα του με εξαιρετικούς φίλους και μουσικούς. Τον Νοέμβριο του ’15 γιόρτασε τα 20 χρόνια του στη δισκογραφία μαζί με μια πλειάδα τραγουδιστών στην μουσική σκηνή ” Ρυθμός Stage ” σε ένα αξέχαστο live .

Με Δισκογραφικές δουλειές από το 1994 έως σήμερα … .«Αφορμές για ανταρσία « , « τεύχος δεύτερον « ,» Σαν να μη πέρασε μια μέρα « «Αυτός που δεν ξέρει «, «Ξύπνα φτάσαμε « , « Όσα μου ‘ χεις χαρίσει « , «Απ’ το μηδέν « , «Παράξενη εποχή « , « Πέντε λεπτά ακόμα « , «15 χρόνια εφηβείας « ,» best of 20 χρόνια δισκογραφίας « , « Σάββατο» , « Ανοιχτά μαγαζιά « , «Κόκκινο βαθύ «, « Τίποτα κακό δεν θυμάμαι « …

Ο Γιώργος Δημητριάδης κλείνοντας μια εποχή μπαίνει σε μια άλλη …

Ήδη βρίσκεται στο studio ετοιμάζοντας το νέο του δίσκο γεμάτος ενέργεια. Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε το τραγούδι   « Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ >> Ένα τραγούδι αισιόδοξο και χαρούμενο που θα βρίσκεται στον νέο του δίσκο όπου θα κυκλοφορήσει από Νοέμβριο .

Γιώργος Δημητριάδης και Μικροί Ήρωες

Υπάρχουν ακόμα Ήρωες σήμερα ;   Αυθόρμητα μου ήρθαν στο μυαλό οι Μικροί ήρωες και γι αυτό και σας ρωτώ .

 Στα κόμιξ που πλεον κανείς δεν διαβάζει γιατί πλέον δεν υπάρχουν,ναι.

Αφανείς όμως επίσης ναι,ανώνυμοι ναι,μέσα στο πλήθος.Το να διατηρείς σήμερα την ακεραιότητά σου είναι σχεδόν ηρωικό.

Έχετε αφήσει πια το στίγμα σας από την δεκαετία στου ’90 με τραγούδια που ακούμε πάντα . Τα παιδιά της πλατείας Μαβίλη μεγάλωσαν πια . Τι ακούν σήμερα , πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα ;

Θέλω να πιστεύω πως αρκετοί εξακολουθούν να ακούνε καλή μουσική,νέα ή παλιά δεν έχει σημασία.Γιατί η καλή μουσική δεν έχει ταμπέλα νέου η παλιού και βέβαια ελπίζω η μουσική να παίζει τον ίδιο ρόλο που έπαιζε τότε στη ζωή τους.Τα λέω αυτά γιατί βλέπω πως πλέον η μουσική δεν είναι πρωταγωνίστρια στην διαμόρφωση προσωπικοτήτων και ψυχολογιών.Η εποχή είναι  ιλιγγιωδώς γρήγορη και όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν χρόνο αφομοίωσης,σχέσης,δεσίματος.

Τραγούδια με ευαισθησία ,στίχοι , μουσική που έφεραν την ποπ /ροκ μουσική ξανά στο προσκήνιο στα χρόνια του ’80 και ’90 . Γιατί έχετε πει ότι ήταν παρεξηγημένη τότε ;

Θα απαντήσω μέσω μίας γενικότερης περιγραφής του πώς αισθάνομαι τον τόπο μου,τον ψυχισμό του,το κάρμα του κι ελπίζω να με κατανοήσετε άνεξαρτήτως του εάν συμφωνείτε ή διαφωνείτε.

Γιατί έτσι ήταν ανέκαθεν.Ο τόπος μας βαρύς έστω και με ήλιο.Η έννοια της ποιότητας κλείστηκε σε στεγανά και άγονες έννοιες ελληνικότητας ή μη μέσα σε ένα διαρκές παράπονο και μοιρολατρία.

Ένα κλείσιμο απέναντι στον κοσμοπολιτισμό,μία τάση που κυριαρχεί ακόμα και τώρα,έναν αιώνιο φόβο μήπως χαθούμε παραμένοντας πάντα ξεχωριστοί απομονωμένοι .Έτσι όμως ποτέ δεν στέλνεις παντού τα μουσικά σου χρώματα και ιδιαιτερότητες.Μένεις επαρχιώτης μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει χωρίς να κοιτά τη δική σου αιώνια νοσταλγία. Μέσα σε ένα τέτοιο λοιπόν περιβάλλον ‘αυστηρό’ και ‘πατρικό’ πώς να μην ήταν παρεξηγημένη;

Παύλος Σιδηρόπουλος , Τζίμης Πανούσης , Φατμέ . Τα πρώτα ακούσματα και οι επαφές σας με αυτές τις σκηνές στην Αθήνα . Τι σας έδωσε , τι σας δημιούργησαν ως καλλιτέχνες σ εκείνα τα πρώτα χρόνια ;

Τους άκουγα ήδη όταν ζούσα ακόμα στη Θεσσαλονίκη.Εκείνη την περίοδο στην πόλη μου δεν συνέβαινε τίποτα ακόμα.Τα ακούσματα αυτών των ανθρώπων και η αίσθηση,η σωστή τελικά,πως όλα αυτά συνέβαιναν στην Αθήνα ήταν ένας από τους πολύ καθοριστικούς λόγους που με οδήγησαν στο να πάρω την απόφαση και να φύγω.

” Ξύπνα Φτάσαμε ” … Υπάρχει προορισμός τελικά ;

Φυσικά,και είναι κοινός και γνωρίζουμε ποιός είναι.Το θέμα είναι τι κάνουμε με εμάς και τους άλλους ή σε εμάς και στους άλλους στη διαδρομή μέχρι εκεί.Οι ενδιάμεσοι σταθμοί είναι ευκαιρίες χαμένες ή μη για βελτίωση.

Πάντως όσο σας ακούμε σιγοτραγουδάμε “σαν να μην πέρασε μια μέρα ” Να το πούμε εφηβική ανησυχία ; ; Ένας Γιώργος Δημητριάδης που δεν μεγάλωσε ποτέ ; Ή δημιουργική ωριμότητα ; Είστε στο στούντιο ξανά !

Όχι δεν είμαι ούτε νιώθω έφηβος και ούτε θα ήθελα να είμαι και να παριστάνω.Αυτό που είμαι τώρα,εδώ δηλαδή και πολλά χρόνια δεν έχει σχέση ουσιαστικά καμία με εκείνον τον άγραφο χάρτη μέσα στην άγνοια της αθωότητός του ή στην αθωότητα της αγνοίας του.Όσα έπραξα και πράττω καλλιτεχνικά τόσα χρόνια ξέρετε έγιναν σε ηλικίες ωριμότητος.Το μόνο θετικό για εκείνη την ηλικία ήταν πως με απασχολούσε λιγότερο ο θάνατος από ότι τώρα.

Πόσο άλλαξε το τότε με το σήμερα σε σχέση με την μουσική σας ; Σας ακολουθούν οι νότες στον ίδιο τόνο και βηματισμό ; Τι το νέο φέρνει η καινούργια σας δουλειά ;

Άλλαξαν πολλά και βασικά αυτό που άλλαξε είναι πως ζω την εποχή των trends,ενός ψευδομοντερνισμού και ναρκισσισμού της εικόνας μας.Εποχή όπου όλοι πηγαίνουν εκεί που πηγαίνουν όλοι οι άλλοι.Γιατί είναι το trend.Από την άλλη θεωρώ πως αυτό που δημιουργώ και γράφω είναι μία κλασσικά μοντέρνα,σύγχρονη μουσική με την υπογραφή ενός κομματιού της γενιάς μου που μεγάλωσε με την ροκ μουσική.Αυτή είναι η ταυτότητά μου και το απολαμβάνω.Η νέα μου δουλειά φέρνει νέα τραγούδια,τραγουδοποιία  κάνω,συνθέτης είμαι,ήχους φτιάχνω και ψάχνω και πιστεύω στα τραγούδια με αρχή μέση και τέλος ή και ανάποδα.

Θες δε θες η εμπειρία είναι κάτι που κάθεται μέσα σου ασυνείδητα.Είναι σαν το ποδήλατο μερικά πράγματα.Τα μαθαίνεις και μετά δεν τα ξεχνάς.Αποφεύγεις τις κακοτοπιές,ρισκάρεις μεν αλλά ξέρεις και πώς να το κάνεις καλύτερα.Πάντα έγραφα κατά κύματα κατά περιόδους.Δηλαδή είμαι με τα φεγγάρια μου που λένε.

Και μιας και μιλάμε με έναν άνθρωπο που μπήκε ενεργά στην ποπ/ροκ μουσική , τι υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα σ αυτή την σκηνή ;

Απάντησα πιο πριν με άλλο τρόπο.Ακόμα όχι δεν υπάρχει.Υπήρχε αλλά μόλις ολοκλήρωσε τον κύκλο της δεν άφησε κάτι πίσω της σαν διαδοχή.Μεγάλη ιστορία αυτή με πολλές ερμηνείες.

Έρχεστε με ένα ξεχωριστό τραγούδι στην νέα σας δουλειά με τίτλο ” Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ” Εδώ για μένα ξεδιπλώνονται οι αρετές του τραγουδοποιού . Πώς γεννήθηκε το συγκεκριμένο ;

Ένα βράδυ του περασμένου χειμώνα είχα στ’ αυτιά μου τους απόηχους συνεχών άσχημων ειδήσεων ενός τόπου που δεν θέλει να φύγει μπροστά, είχα την ηχώ ενός τραίνου που τρέχει ιλιγγιωδώς με την όπισθεν σε ανάποδη στροφή και γύρω μου έβλεπα επιβάτες με μάτια κλειστά και στόματα σφιγμένα από άρνηση και οργή. Δεν με άκουγε κανείς κι άρχισα να τρέχω στον διάδρομο να βρω την πόρτα και να πετάξω έξω. Ξύπνησα, κρατούσα την κιθάρα στα χέρια μου κι έγραψα αυτό το τραγούδι

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας … Καλή συνέχεια και εύχομαι να τα ξανά πούμε στο μέλλον …!!

Εγώ ευχαριστώ πολύ !!