Αρθρογραφία

Το Πολυτεχνείο ζει και μας οδηγεί

Ακούστε το άρθρο

Οι παλαιοί ξέχασαν, ευτυχώς όχι όλοι, μόνο κάτι λίγοι, που μπορεί, ή μάλλον σίγουρα, αποτελούν σταγονίδια κατά την Αβερώφειο ρήση, τραγικά σταγονίδια που παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι έγινε τότε και το χειρότερο απορρίπτουν το σήμερα που είναι, όσο και αν  αποφεύγουν να το παραδεχτούν, απόρροια του τότε και των αγώνων του ελληνικού λαού, με μπροστάρηδες τους φοιτητές, τους μαθητές και τους εργάτες στην εξέγερση του της 17 Νοέμβρη 1973.

Ναι εξέγερση ήταν τότε, οι καλόπιστοι παλαιοί την θυμούνται και ευγνωμονούν τους φοιτητές βασικά, αλλά και όσους κινητοποιήθηκαν αψηφώντας την βρώμικη μπότα των φασιστών της χούντας και χάραξαν τον δρόμο για την πτώση των επίορκων φασιστών που σφετερίστηκαν την εξουσία το 1967, μπροστά στην βεβαιότητα ανόδου στην εξουσία της τότε κεντροαριστεράς που εκπροσωπούσε η Ένωση Κέντρου.

Δυστυχώς δεν πρόλαβαν το πραξικόπημα της Κύπρου και τις πληγές που ανοίχτηκαν τότε και παραμένουν ανοιχτές μέχρι σήμερα, αλλά η πλειοψηφία έχει ορθάνοιχτες τις μνήμες της κόντρα στα φασιστοειδή που περιφέρονται στα ΜΜΕ και στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως δήθεν υπερπατριώτες και φρουροί της τάξης και ασφάλειας σ’ αυτήν την χώρα, που όπως λένε, κινδυνεύει από το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης.

Και επανερχόμαστε σε αυτούς που ξέχασαν, στους άλλους που παριστάνουν τους ανήξερους και στους άλλους που γεννήθηκαν αργότερα και δεν θέλησαν να μάθουν ποτέ τι πάει να πει χούντα και δικτατορία, τι πάει να πει να μην μπορείς να μιλάς, να γελάς και  να φωνάζεις το αυτονόητο «κάτω η χούντα», ενώ σήμερα οι ίδιοι φωνάζουν κάτω η Δημοκρατία.

Αλλά και σ αυτούς που το βράδυ της Παρασκευής της 17 Νοέμβρη 1973 κλείστηκαν στα σπίτια και στα καβούκια τους, αφήνοντας τους νεαρούς φοιτητές, εργάτες και πολίτες, να βάλουν την ζωή τους μπροστά στην χούντα των φασιστών του Απριλιανού πραξικοπήματος και που έρχονται σήμερα σαράντα πέντε χρόνια μετά να έχουν γνώμη και να βγαίνουν από ακροδεξιά στους αγωνιστές και στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, με μια προκλητικότητα χωρίς προηγούμενο, εκμεταλλευόμενοι την δυνατότητα και μεγαλοψυχία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Ε όχι λοιπόν, δεν θα περάσει ο φασισμός, θα αντισταθούμε και θα αγωνιστούμε με πυξίδα το Πολυτεχνείο του 1973 και τους νεαρούς αγωνιστές του, θα πετάξουμε στα άχρηστα τα σταγονίδια και τα απομεινάρια της Χούντας, μαζί με τους απογόνους και κληρονόμους  τους και θα βροντοφωνάξουμε το χιλιοειπωμένο, ποτέ πια χούντα σε αυτήν την χώρα και όσο κι αν γκρινιάζουμε, που γκρινιάζουμε με το παραπάνω, ποτέ δεν θα στραφούμε προς της ακροδεξιά και ακροαριστερά της Χούντας και της αποσταθεροποίησης.

Θα πορευτούμε δημοκρατικά, κοινοβουλευτικά, αριστερά, δεξιά, ή κεντρώα, αλλά μέσα στα όρια και στα πλαίσια της  Δημοκρατίας μας, όπως της γνωρίζουμε και την υπηρετούμε και την προσέχουμε από αρχαιοτάτων χρόνων, κόντρα και με όποιο τίμημα ενάντια στον φασισμό, με όποια προσωπεία και αν παρουσιάζεται κατά περίσταση.

Όλη η επικαιρότητα