Τοκοχρεολύσια και ρέστα

Σιγά μη δεν γίνει η αξιολόγηση, να εκταμιευτεί το χρήμα, να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια και ότι περισσέψει να διατεθεί για τις τρέχουσες δαπάνες του Δημοσίου και πάλι από την αρχή για την επόμενη αξιολόγηση, την επόμενη δόση και πάμε λέγοντας ,ίσως και κλαίγοντας, κι ας μην ξέρουμε για που,

Είναι γνωστό το παραμύθι της δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης και περισσεύει η ειρωνεία, κοινώς δούλεμα προς τους ιθαγενείς, αφού όλα έχουν ψηφιστεί από το περασμένο καλοκαίρι με σχεδόν ομοφωνία της Βουλής, για την γνωστή μας πλέον πορεία στον μονόδρομο της εξάρτησης και της κηδεμονίας από τους δανειστές.

Βέβαια οι δανειστές, οι καλοί μας φύλακες και προστάτες, οπωσδήποτε θα εξασφαλίσουν την βιωσιμότητα της επιχείρησης, της χώρας μας ως επιχείρησης δηλαδή, με τραπεζικά κριτήρια και με τους όρους τους, όπως συμβαίνει σε κάθε χρηματοδότηση από το τραπεζικό σύστημα, αφού και η Ευρώπη ως μία μεγάλη τράπεζα είναι ακόμη.

Ίσως στο μέλλον και σύμφωνα με τα οράματα των ιδρυτών και των μετέπειτα ολίγων πραγματικών ευρωπαίων, να μετεξελιχθεί αυτή η ευρωπαϊκή ένωση των κρατών και μάλιστα των ισχυρών του βορρά μόνο και σε ένωση των λαών, αν όμως το θελήσουν και οι λαοί και μπορέσουν να πάνε κόντρα στα οικονομικά συμφέροντα.

Μέχρι τότε όμως, μέχρι τα όνειρα να βγουν και αν ποτέ βγουν αληθινά, ας προσγειωθούμε και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι ώστε να περιοριστεί η οικονομική μας εξάρτηση, ως ο μόνος τρόπος για να αυξηθεί η πολιτική μας ανεξαρτησία, διαφορετικά, θα συνεχίσουμε από τις ίδιες θέσεις να παρακαλούμε και να εκλιπαρούμε για δάνεια, μνημόνια και μεγαλύτερη εξάρτηση, αν είναι για να επιβιώσουμε.

Και αφού δεν μπορούμε, οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι δηλαδή στους θεσμούς της πολιτείας και του κράτους, να κάνουν κάτι διαφορετικό για την επανίδρυση, τον εκσυγχρονισμό και την επαναλειτουργία του κράτους και για την επαναφορά της λειτουργίας της αγοράς στην οικονομία, που συνεχίζει να διαλύεται, τι άλλο αλήθεια θα μπορούσαμε να κάνουμε από το να περιμένουμε την περίφημη αξιολόγηση;

Όχι βέβαια για την ουσία της αξιολόγησης, αλλά για τον τρόπο και την μέθοδο που θα περάσει στον κόσμο και θα χωνευτεί πιο εύκολο, προς αποφυγή αναταράξεων στην κοιμώμενη κοινωνία, που μπορεί να ενοχλήσουν την πολιτική εξουσία και να την αναγκάσουν να σοβαρευτεί και να εργασθεί προς διαφορετική κατεύθυνση, βάζοντας στα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης και τον άνθρωπο με τις ανάγκες και τις αναζητήσεις του, ως πολίτη και ταυτόχρονα επαγγελματία και επιχειρηματία.

Άντε λοιπόν να τελειώνουμε και με αυτή την αξιολόγηση, να εισπράξουν οι δανειστές τα τοκοχρεολύσια και εμείς να πάρουμε τα ρέστα για τα τρέχοντα και βλέπουμε μέχρι την επόμενη.

Επαναδημοσίευση από τις ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ της 17/11/2016… σαν να μην άλλαξε τίποτα.