Ξένια Καλογερόπουλου: «Μακάρι ν` αλλάξουν τα πράγματα αλλά το βρίσκω πολύ δύσκολο…»

Στον Πύργο, για να παρουσιάσει τα βιβλία της «Γράμμα στον Κωστή» (εκδόσεις «Πατάκη») και «Παραμύθια με την Ξένια» (εκδόσεις «Μάρτης»), στο βιβλιοπωλείο «Lexis», βρέθηκε την Παρασκευή και το Σάββατο η Ξένια Καλογερόπουλου γνωστή σε όλους μας από τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και την πολύπλευρη προσφορά της στο παιδικό θέατρο…

Η Ξένια Καλογεροπούλου συνομίλησε με το κοινό το απόγευμα της Παρασκευής για το «Γράμμα στον Κωστή» που αποτελεί ένα σπαρακτικό γράμμα στον σύζυγό της Κωστή Σκαλιόρα, μεταφραστή και κριτικό θεάτρου και κινηματογράφου, με τον οποίο έζησαν μαζί 37 χρόνια έως ότου τους χώρισε ο θάνατος του το 2013… με όχημα την τρυφερή γλαφυρότητα που διακρίνει τη γραφή της Ξένιας Καλογεροπούλου, στις σελίδες αυτού του ιδιότυπου «γράμματος» ο αναγνώστης θα κάνει ένα μεγάλο ταξίδι από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’40 ως το παρόν…

Χθες (Σάββατο) το μεσημέρι η Ξένια Καλογεροπούλου αφηγήθηκε  στα δεκάδες παιδάκια που βρέθηκαν στο «Lexis», ένα από τα παραμύθια της, από το βιβλίο «Παραμύθια με την Ξένια» έχοντας μαζί της και την θεατρολόγο Άννα Παπαφίγκου.

Λίγο πριν ξεκινήσει να αφηγείται με το δικό της, ξεχωριστό, τρόπο ένα παραμύθι δεν αρνήθηκε να κάνει μαζί μας μια σύντομη μεν, εγκάρδια δε συζήτηση… κατά την διάρκεια της θυμήθηκε την προηγούμενη επίσκεψη της στον Πύργο, έκανε σύγκριση του παρελθόντος με το σήμερα, μίλησε για την δύσκολη πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι του θεάτρου αλλά και για τα επόμενα συγγραφικά της σχέδια…

Παρουσιάζεται στον Πύργο τα δυο βιβλία σας, «Γράμμα στον Κωστή» και «Παραμύθια με την Ξένια»… οι εντυπώσεις σας;

Κατ` αρχήν το βιβλιοπωλείο «Lexis» είναι ένας εξαιρετικός χώρος και οι άνθρωποι του είναι υπέροχοι. Είχα πάρα πολλά χρόνια να έρθω στον Πύργο… πρέπει να ήταν και σαράντα χρόνια πριν! Έχει αλλάξει τώρα ο Πύργος προς το καλύτερο βεβαίως. Είχα έρθει για θέατρο τότε… τώρα πια αυτές τις περιοδείες δεν τις κάνουμε γιατί δεν τα βγάζουμε πέρα οικονομικά δυστυχώς. Είναι πολλά τα έξοδα και δεν καταφέρνουμε να τα καλύψουμε ακόμα κι όταν πηγαίνουμε καλά. Ήταν μια καλή ευκαιρία λοιπόν να `ρθω τώρα να μιλήσω και για τα δυο βιβλία κι αυτό είναι το τελευταίο ταξιδάκι που κάνω για φέτος γιατί γύρισα πάρα πολλές πόλεις και συνοικίες σε όλη την Ελλάδα αλλά τώρα… κουράστηκα (γέλια) και θα ξεκινήσω διακοπές. Χαίρομαι πάντως που ήρθα… χθες (σ.σ. το απόγευμα της Παρασκευής) πήγε πάρα πολύ καλά η κουβέντα με τον κόσμο και το «Γράμμα στον Κωστή» κι ελπίζω και με τα παιδιά ότι θα το ευχαριστηθούν με το παραμύθι που θα πούμε. Είναι αρκετά τα βιβλία που παρουσιάζουμε, εκτός των δυο που προαναφέραμε είναι και «Το αγόρι με τη βαλίτσα» και σε λίγες ημέρες θα έχουμε κι άλλο ένα που θα λέγεται «Ιστορίες στο τάκα-τάκα» που θα είναι πολύ αστείο. Επίσης το φθινόπωρο θα έχουμε ακόμα ένα «Παραμύθια με την Ξένια» με την διαφορά ότι αυτό θα είναι λίγο… φοβιστικά!

Περιοδεύσατε σε όλη την Ελλάδα…

Οι εντυπώσεις μου είναι ανακατεμένες… υπήρχαν καλές στιγμές, λιγότερο καλές, πολύ μεγάλη κούραση και ταλαιπωρία… δεν ήταν πάντα εύκολο. Και τον παλιό καιρό που ταξιδεύαμε οι δρόμοι δεν ήταν καλοί, στην αρχή δεν είχαμε ούτε καν αυτοκίνητο και ταξιδεύαμε με το ΚΤΕΛ μαζί με κότες και κοκόρια που είχαν οι επιβάτες! Έχω και αναμνήσεις από την δεκαετία του `60 όπου και τα ξενοδοχεία δεν ήταν τόσο καλά… χθες (σ.σ. την Παρασκευή το βράδυ), κοιμήθηκα σε ένα πολύ καλό ξενοδοχείο στον Πύργο. Τότε δεν υπήρχε ούτε θέρμανση, ούτε μπάνιο κάποιες φορές ενώ υπήρχαν μέχρι και σπασμένα τζάμια και τρέμαμε χειμωνιάτικα από το κρύο. Έχουμε περάσει μεγάλες δυσκολίες εκείνα τα χρόνια αλλά ήμασταν νέοι και αντέχαμε…

Όλα όσα αναφέρετε μας αποκαλύπτουν μια εικόνα που το κοινό δεν γνωρίζει για εσάς αλλά, φαντάζομαι, και πολλούς ηθοποιούς…

… την εικόνα της γνωστής ηθοποιού την έχετε εσείς. Με βλέπετε στην τηλεόραση στις παλιές ταινίες… τώρα δεν είναι το ίδιο πράγμα, έχω μεγαλώσει, ασχολούμαι με το γράψιμο, παίζω όμως και θέατρο. Φυσικά όλα τώρα είναι διαφορετικά, κι ο κόσμος μας είναι διαφορετικός, η Ελλάδα είναι διαφορετική, όχι με καλό τρόπο νομίζω… έχουμε βέβαια ανέσεις που δεν είχαμε παλιότερα αλλά βρισκόμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση που μας επηρεάζει και ψυχολογικά και είναι δύσκολα τα πράγματα…

…βλέπετε να ξεφεύγουμε από αυτή τη δύσκολη κατάσταση; Αισιοδοξείτε τουλάχιστον;

Όσο ζω εγώ, όχι, δεν νομίζω… εκτός αν ζήσω 150 χρόνια (γέλια)… δεν είμαι πολύ αισιόδοξη, μακάρι ν` αλλάξουν τα πράγματα αλλά το βρίσκω κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Κι αυτό μας δυσκολεύει κι εμάς στη δουλειά μας… ευτυχώς στο θέατρο μας (σ.σ. το θέατρο «Πόρτα»), έχουμε ανθρώπους με πού κέφι, πολύ πάθος που δουλεύουν με λίγα χρήματα αλλά με μεγάλο ενθουσιασμό και υπάρχουν ακόμα και τα βιβλιοπωλεία, όπως το «Lexis», που προσπαθούν και κάνουν καλή δουλειά και είναι εστίες Πολιτισμού και αγάπης στην Ελλάδα.

Το θέατρο πάντως στα χρόνια της κρίσης άντεξε τους κραδασμούς σε σχέση με την τηλεόραση…

…το θέατρο μας κάποια στιγμή έκλεισε γιατί μας έκοψαν την επιχορήγηση και δεν μπορούσαμε να τα βγάλουμε πέρα, είχαμε πολλά χρέη… ξανανοίξαμε με πολλά ζόρια! Όταν θες να κάνεις θέατρο ρεπερτορίου, θέατρο που έχει ένα λόγο να υπάρχει είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα… δεν ξέρω πόσο θα αντέξουμε, το παλεύουμε πάντως! Για την επόμενη σεζόν έχουμε καταρτίσει ωραίο πρόγραμμα κάνοντας θέατρο για μεγάλους, για παιδιά και πολλά άλλα πράγματα… το παλεύουμε αλλά με δυσκολία!

Ελπίζω να μας κρατάτε συντροφιά για πολλά χρόνια ακόμα…

…σας ευχαριστώ πολύ. Καλό Πάσχα σε εσάς και τους αναγνώστες σας!