Ζαχάρω: «Έφυγε» ο Γεώργιος Μπηλιώνης, ένας «γίγαντας» με καρδιά μικρού παιδιού

Ο Γεώργιος Μπηλιώνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ζαχάρω το 1935. Ο πατέρας του Παναγής Μπηλιώνης, προερχόμενος από τα Λαγκάδια Γορτυνίας, συνέχισε την τέχνη των γνωστών λαγκαδινών μαστόρων, καθώς η οικογένεια του από πάππου προς πάππου ασχολήθηκε με την τέχνη αυτή. Μια τέχνη που πέρασε και στον Γεώργιο Μπηλιώνη, έχοντας μια πολυπληθή οικογένεια στην οποία στάθηκε βράχος, έχοντας άλλους δύο αδερφούς και πέντε αδελφές.

Παρόλες τις δυσκολίες, κατάφερε να σπουδάσει και να τελειώσει τη σχολή Μηχανολόγων- Ηλεκτρολόγων στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς.

Συνέδεσε το όνομά του με την σύγχρονη ιστορία της Ζαχάρως, και γενικότερα της ευρύτερης περιοχής, μέσω της τεχνικής κατασκευαστικής εταιρίας που ίδρυσε. Ένας άνθρωπος που δεν φοβήθηκε κανέναν και τίποτα, μπροστά στις προκλήσεις της ζωής. Μία μειλίχια προσωπικότητα, πάντα με το χαμόγελο, αλλά αποφασιστικός και ατρόμητος, παράλληλα.

Το ψευδώνυμο «θεριός» που του είχαν προσδώσει, οι συνεργάτες  και οι φίλοι του, τα λέει όλα. Καθένας που τον έζησε από κοντά και δούλεψε μαζί του έχει να διηγηθεί και μια ιστορία και μια περιπέτεια. Μια περιπέτεια, μικρή ή μεγάλη που μας δείχνει την αποδοχή του ανθρώπου αυτού. Ο Γεώργιος Μπηλιώνης, υπήρξε ένας «γίγαντας» με καρδιά μικρού παιδιού. Και έτσι παρέμεινε μέχρι την τελευταία του πνοή.

Είναι ενδεικτικό ότι το μεγαλύτερο μέρος των επαγγελματιών της οικοδομής, των έργων, των χειριστών, στη Ζαχάρω, και όχι μόνο, ξεκίνησαν από τον μάστορα Γιώργο Μπηλιώνη. Υπήρξε άριστος χειριστής μηχανημάτων έργου και δάσκαλος για πολλούς άλλους που πέρασαν από την δουλειά του. Επίσης  Σε εποχές που η επιβίωση υπήρξε δύσκολη, έδωσε δουλειά και βοήθησε πλήθος ανθρώπων, στην εταιρία του. Από τον μικρότερο νέο που έψαχνε ένα μεροκάματο, μέχρι και τον οικογενειάρχη. Μια άλλη μεγάλη του συνεισφορά, υπήρξε η στήριξη των συλλόγων και γενικότερα των πρωτοβουλιών όλων των πολιτών της περιοχής μας.

Πάντα μπροστά πρώτος και ατρόμητος σε κάθε δουλειά, σε κάθε πρόκληση. Ευτύχησε να κάνει τρεις γιούς, τον Παναγιώτη, τον Σπύρο και τον Κώστα, και να έχει την γυναίκα του Αντωνία, συνοδοιπόρο και αρωγό μέχρι τέλους. Ευτύχησε να δει τρία εγγόνια και να δεχθεί την αγάπη που περικλείει η λέξη «παππούς». Ευτύχησε επίσης, να δει τους κόπους του να ευδοκιμούν, και να έχουν συνέχεια, αφού τα παιδιά του συνέχισαν και συνεχίζουν το έργο του.

Ο Γεώργιος Μπηλίωνης υπήρξε ένας από τους τελευταίους μεγάλους Ζαχαραίους. Κάθε σπίτι και κάθε δρόμος αποτελούσε ένα στοίχημα και μια ευθύνη. Ο επαγγελματισμός αυτός, και η προσωπικότητά του, αγκαλιάστηκε από την τοπική κοινωνία. Ήταν αυτός που ανέλαβε και έχτισε πλήθος έργων, όπως το  Παρα Θιν Αλλος, το Δημαρχείο, το κτήριο του ΟΤΕ, την πλατεία Ζαχάρως, επίσης δρόμοι, γέφυρες και πολλά έργα υποδομής και ύδρευσης.

Αξίζει να τονίσουμε ότι σε εποχές που η τοπική οικονομία και η γενικότερη οικονομική κατάσταση υπήρξε δυσμενής, άρπαξε την ευκαιρία, και μέσα από σκληρή δουλειά έκανε το μεγάλο βήμα και πέτυχε. Το πρότυπο και η ζωή του ανδρός αυτού, οφείλουμε να το ακολουθήσουμε και σήμερα.

Καλό Ταξίδι, μάστορα.