Ζήτω η Ελλάς

Ζήτω η Ευρώπη των Γερμανών και των δορυφόρων τους φώναζαν οι Βρετανοί χθες το βράδυ μετά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος και ζήτω η Βρετανία των λαών, των αποικιών, της ναυτιλίας, και της στερλίνας, χωρίς κηδεμόνες, επιτηρητές και τέτοιους σκληρούς δανειστές.

Προσπάθησαν να πουν τα ίδια συνθήματα και κάποιοι οπαδοί του grexit, που κατοικοεδρεύουν στο Λονδίνο, αλλά δεν τους έβγαινε, γιατί δεν έχουν σακούλες με δραχμές, απλά ξέχασαν τις σακούλες φυσικά, γιατί δραχμές θα μπορούσαν να «κόψουν» στο νομισματοκοπείο, που αλλού άλλωστε, αφού εκεί κόβονται τα νομίσματα.

Ζηλεύουμε κι εμείς οι ιθαγενείς της χώρας μας τους Βρετανούς και τις σακούλες με τις στερλίνες και κοιτάζουμε στα μουλωχτά προς τον Χολαργό, μήπως και κάποιος ανοίξει τις πόρτες του Νομισματοκοπείου και μπούμε μέσα να βοηθήσουμε στο κόψιμο των δραχμών και όσο για σακούλες, που δεν διαθέτουμε, ποιος ξέρει μπορεί να δανειστούμε από τους Βρετανούς.

Ξέρουν οι Βρετανοί από τέτοια, πρώην αποικιοκράτες είναι και νυν της λεγόμενης Κοινοπολιτείας, έχουν υπηκόους σε όλο τον κόσμο, τους εκμεταλλεύονται ακόμη και σήμερα και έχουν φροντίσει να έχουν την σκληρή στερλίνα τους, όχι σαν υλικό κατασκευής της, αλλά σαν αξία.

Όσο κι αν φωνάξουμε εμείς, αν κι όλοι μας πάμε στον Χολαργό, αλλά και αν δηλώσουμε ότι θέλουμε να γίνουμε μέλος της Βρετανικής κοινοπολιτείας, δεν γίνεται τίποτα, την έχουμε πατήσει από καιρό, από τότε που φωνάζαμε ζήτω η Ευρώπη των λαών και πιστεύαμε, όπως ακόμη πιστεύουμε σε αυτήν, αλλά δυστυχώς οι ισότιμοι εταίροι μας του βορρά χασκογελούσαν και συνεχίζουν να το πράττουν.

Αυτοί οι βόρειοι δεν είναι με τους λαούς, δεν έχουν λαούς, μάλλον έχουν στρατιώτες και θέλουν  υποτακτικούς και καταναλωτές, κάτι σαν εμάς, που την πατήσαμε, γίναμε καλοί καταναλωτές και μάλιστα με δανεικά, δανεικά για καταναλωτικά αγαθά δικά τους, πανάκριβα και μοναδικά όπως μας έλεγαν και μας λένε ακόμη, φοβούμενοι μην τα χάσουν βέβαια.

Κι έτσι συνεχίζουν να μας δανείζουν, σύμφωνα με τον τζίρο που κάνουμε στα προϊόντα και στις υπηρεσίες τους και εμάς μας βολεύει αυτό, γιατί είμαστε βολεμένοι έτσι κι αλλιώς ,δεν μας αρέσει καθόλου η δουλειά,  την λέμε δουλεία και την εξορκίζουμε, την αφήνουμε για άλλους, για κορόιδα που δεν πάνε να πάρουν ζεστό χρήμα κι ας μην είναι δωρεάν αλλά με τόκους ,πανωτόκια, προαπαιτούμενα και υποθήκες.

Τι απομένει πια, μα να αρχίσουμε σιγά-σιγά να φωνάζουμε και εμείς, ζήτω η Ευρώπη των Γερμανών, των Γότθων και των Βησιγότθων και αν ποτέ αποκτήσουμε σακούλες που να χωράνε δικά μας χρήματα που να έχουν αξία, άσχετα με το όνομα, ε τότε ίσως μπορέσουμε να φωνάξουμε ζήτω η Ελλάς και η Ευρώπη των λαών.