Γράφει η Τασούλα Παπανικολάου
apapanikolaou@star.gr

Πως είναι δυνατόν ένας γονιός να μισεί το παιδί του; Πως είναι δυνατόν ένας γονιός να κάνει κακό στο παιδί του; Πως είναι δυνατόν ένας γονιός να βιάζει ή να σκοτώνει το παιδί του;

Και όμως σε αυτές τις ερωτήσεις κανείς δεν μπόρεσε να δώσει μια απάντηση.. ή να προλάβει το κακό..

Τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξαν υποθέσεις με θύματα παιδιά και δράστες τους ίδιους τους γονείς τους που όχι μόνο προκάλεσαν ανατριχίλα αλλά και σοκ σε ολόκληρη την Ελλάδα . Υποθέσεις που θα μείνουν για πάντα στην ιστορία δείχνοντας ότι τα τέρατα δεν είναι μόνο στα παραμύθια.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΔΟΥΡΗ

31 Δεκεμβρίου 1993, Ερμιόνη.

Ο ελαιοχρωματιστής Μανώλης Δουρής συνελήφθη γιατί βίασε έπνιξε και έκρυψε στη συνέχεια το άψυχο κορμάκι του 6χρονου γιου του Νίκου

Αυτή ήταν εκείνη την ημέρα η είδηση που πάγωσε όλη την χώρα. Που έκανε εκείνη την Πρωτοχρονιά «μαύρη».

Λίγες ώρες  πριν οι γονείς του παιδιού είχαν δηλώσει την εξαφάνισή του.Και ήταν ο ίδιος ο πατέρας που βρήκε το παιδί σε δύσβατο σημείο. Από την αρχή κρίθηκε ύποπτος. Και ομολόγησε.

Αιτία, κατά τον ίδιο, μια αόριστη ασθένεια που τον κυριεύει και τον μεταμορφώνει: «Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε».

Στη δίκη  κρίνεται ένοχος Ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, κάθειρξη 20 ετών για τον βιασμό του γιου του, φυλάκιση ενός έτους για ασέλγεια και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων για 10 χρόνια.

Η υπόθεση αν και έκλεισε άφησε υπόνοιες ότι μπορεί τελικά ο Δουρής να μην ήταν εκείνος ο ένοχος. Να προσπαθούσε να καλύψει κάποιους. Αλλά ποιους;

Ο ίδιος δύο χρόνια μετά τη δίκη αυτοκτόνησε μέσα στις φυλακές Τριπόλεως.

ΥΠΟΘΕΣΗ 6ΧΡΟΝΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ

Απρίλιος 2017, Αγία Βαρβάρα Αττική.

Το άψυχο σώμα της 6χρονης Στέλλας βρίσκεται σε κάδο απορριμμάτων .. Προηγουμένως όλη η Ελλάδα την ψάχνει καθώς έχει δηλωθεί από τον πατέρα της ως…εξαφανισμένη. Η μητέρα της βρίσκεται στο νοσοκομείο καθώς αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υγείας και έχει χειρουργηθεί. Η αποκάλυψη δεν άργησε να γίνει: Ο Πατέρας της ήταν εκείνος που την έπνιξε και στη συνέχεια την πέταξε στον κάδο.

Όπως περιέγραψε «έφυγα από νοσοκομείο, πήγα τα παιδιά στη κουμπάρα μου και μετά πήγα και ήπια ένα ποτήρι κρασί με ένα φίλο μου σε μία ταβέρνα. Στη συνέχεια, πήγα πήρα τα παιδιά και γυρίσαμε σπίτι με το αυτοκίνητο. Έφτιαξα γάλα να πιούνε και είχα τηλεφωνική επικοινωνία με τη σύζυγό μου. Μου είπε να κάνεις την μικρή, μπάνιο. Ο Μάριος νύσταζε και πήγε για ύπνο. Της είπα να κάνουμε μπάνιο και είπε «δεν θέλω», άρχισε να κλαίει «θέλω τη μαμά μου». Της έκλεισα το στόμα για να μην κλαίει, για να μην ξυπνήσει ο Μάριος και άθελα μου έγινε ό, τι έγινε. Δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή».

Πρωτόδικα καταδικάζεται σε ισόβια.Στο Εφετείο όμως τα ισόβια σπάνε και καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 20 ετών και 6 μηνών και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων 5 ετών.

Ο κατηγορούμενος όπως και πρωτόδικα επικαλέστηκε ότι αντιμετωπίζει ψυχιατρικά προβλήματα (δυσθυμική διαταραχή) και χαρακτήρισε «μοιραίο βράδυ» τη νύχτα της δολοφονίας της κόρης του.

ΥΠΟΘΕΣΗ 4ΧΡΟΝΗΣ ΑΝΝΥ

Δεν υπήρξε άνθρωπος να μην λυγίσει ακούγοντας τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της  δολοφονίας της Άννυ μόλις στα 4 χρόνια της.

Ο πατέρας της την τεμάχιζε επί τρεις ολόκληρες ημέρες τον Απρίλιο του 2015 στο σπίτι του στη Μιχαήλ Βόδα.

Η απολογία του ήταν σοκαριστική:

Όλα ξεκίνησαν το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης του 2015. Ξύπνησα λίγο πριν τις 10 το πρωί. Η μικρή κοιμόταν δίπλα μου και μου έκανε εντύπωση γιατί ξύπναγε νωρίτερα και έπαιζε με το τηλεκοντρόλ για να με ξυπνήσει. Την κοίταξα, σηκώθηκα και κοίταξα το σφυγμό της. Τα χείλη της ήταν μπλε – μελανά και τα χέρια της ήταν σε ακαμψία. Προσπάθησα να τη σηκώσω αλλά ήταν πολύ βαριά. Έπαθα σοκ. Βγήκα από το δωμάτιο. Ο Νιλολάι ήταν στο διάδρομο και μου είπε “τι γίνεται;”. Μπήκε στο δωμάτιο και αυτός για να διαπιστώσει το ίδιο. Έχουμε καταλάβει και οι δυο πως το παιδί έχει πεθάνει. Και τότε άρχισα να κλαίω, επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε γίνει.

Πρόεδρος: Τι ώρα ξεκίνησε ο τεμαχισμός;

Κατηγορούμενος: Δεν θυμάμαι την ώρα. Κάπου μέσα στη νύχτα. Άρχισα Μεγάλη Παρασκευή προς Μεγάλο Σάββατο.

Πρόεδρος: Μπορείτε να περιγράψετε τη διαδικασία;

Κατηγορούμενος: Όχι.

Ο εισαγγελέας της έδρας στη δίκη που έγινε ξεκίνησε την αγόρευσή του λέγοντας «Στα 36 χρόνια που είμαι στην εισαγγελική έδρα και υπηρετώ τη Δικαιοσύνη, η παρούσα υπόθεση είναι πρωτοφανής. Δεν έχω συναντήσει τέτοια περίπτωση….» είπε και συνέχισε. «Πραγματικά μετά την πρώτη ανάγνωση της δικογραφίας, την έκλεισα, την άφησα και μετά από 15 μέρες την ξαναείδα».

 Και ήταν πρωτοφανής η  υπόθεση. Όπως και κάθε υπόθεση με θύματα μικρά παιδιά. Που αντί να γνωρίσουν την αγάπη είδαν τον θάνατο. Από τον ίδιο το γονιό τους. Ποιος μπορεί να καταλάβει να αποδεχθεί και να συγχωρέσει μία τέτοια πράξη;