Δουνέικα: Ιστορία βαριά, προβλήματα πολλά…

Μια από τις πιο γνωστές τοπικές κοινότητες της Ηλείας είναι τα Δουναίικα ή Δουνέικα, που βρίσκεται ανάμεσα στον παραλιακό οικισμό της Αγίας Μαρίνας και την Εθνική Οδό Πατρών-Πύργου.

Σε απόσταση περίπου 7,5 χιλιομέτρων από την Αμαλιάδα (σ.σ. ανήκει Διοικητικά στον δήμο Ήλιδας) και 13 χιλιόμετρα από τον Πύργο, σήμερα διαθέτει περί τους 600 μόνιμους κατοίκους που στο –όχι και τόσο μακρινό παρελθόν- ήταν σχεδόν οι διπλάσιοι…

Τα Δουνέικα αναγνωρίστηκαν ως οικισμός την 20η Απριλίου 1835 με την ονομασία Δουνέικα ή Μεσολογγάκι. Το όνομα του χωριού οφείλεται στους πρώτους εποίκους (Γορτύνιους), τους Δουναίους που εχείμαζαν με τα κοπάδια τους στην περιοχή.

Αναφέρεται ιστορικά ότι στα “στανοτόπια” των Δουναίων κατά την Τουρκοκρατία “λημέριαζαν” οι συγχωριανοί τους Κολοκοτρωναίοι, μάλιστα δε στις δύσκολες στιγμές που καταδιώκονταν κατόρθωσαν να τους μπαρκάρουν για Ζάκυνθο…

Το έδαφος στην περιοχή είναι εύφορο και η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων ασχολείται με την αγροτική παραγωγή (πατάτα και  καρπούζι κατά κύριο λόγο, επίσης με τις ελιές, κηπευτικά κ.ά.) εκφράζοντας όμως πολλά παράπονα για την αντιμετώπιση από την Πολιτεία και όχι μόνο…

Αθανάσιος Δούνιας (Πρόεδρος τοπικής κοινότητας Δουνείκων)

«Σαν κοινότητα το πιο σοβαρό πρόβλημα που έχουμε είναι το θέμα της ύδρευσης. Πήραμε υπόσχεση ότι σε 90 ημέρες θα έχουμε καθαρό νερό, πέρασε ένας χρόνος και… τίποτα! Το θέμα του νερού πρέπει να λυθεί λίαν συντόμως γιατί δεν γίνεται να μην μπορούν οι κάτοικοι, όχι μόνο να πιούν αλλά να κάνουν και το μπάνιο τους. Πολλοί αγοράζουν εμφιαλωμένο αλλά δεν έχουν όλοι αυτή τη δυνατότητα κι από τη στιγμή που πληρώνουν στη ΔΕΥΑ Αμαλιάδας το πρόβλημα πρέπει να λυθεί.

Μας απασχολεί επίσης και το ζήτημα με την αγροτική οδοποιία που πρέπει να αποκατασταθούν για να πηγαίνουν οι συγχωριανοί μου στα χωράφια τους αλλά και στα σπίτια τους. Ακόμα, ο φωτισμός στην είσοδο του χωριού χρειάζεται αποκατάσταση.

Όσον αφορά τον Απόλλων Δουνείκων, που στο παρελθόν έχω διατελέσει ποδοσφαιριστής και αρχηγός της, θα πρέπει να ασχοληθούν άνθρωποι που γνωρίζουν από ποδόσφαιρο. Δύσκολο εγχείρημα αφού λείπουν και τα νέα παιδιά που θα μπορούσαν να στελεχώσουν την ομάδα. Παλιά υπήρχαν αλάνες και τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο, τώρα δεν γίνεται αυτό. Θα κάνουμε μια προσπάθεια για του χρόνου…».

Αντώνης Παναγιωτόπουλος (Αγρότης)

«Πλέον καλλιεργώ πορτοκάλια και ελιές αφού εγκατέλειψα το καρπούζι τις πατάτες και τα κηπευτικά, λόγω της οικονομικής καταστροφής που έχουμε πάθει. Είμαστε εγκαταλειμμένοι από Πολιτεία, εμπορία, δεν έχουμε συνδικαλιστεί σωστά, κατάλληλα για να μπορέσουμε να τους αντιμετωπίσουμε όπως πρέπει και το αποτέλεσμα είναι να μας κάνουν ότι θέλουν.

Ασχολήθηκα με την δεντροκομία γιατί είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα και δεν μιλάω για τις τιμές. Μπορείς να διαχειριστείς την καλλιέργεια και το εμπόριο μ` ένα διαφορετικό τρόπο. Έχει λιγότερα έξοδα και μεροκάματα… έχουμε πρόβλημα με τους εργάτες και με την αισχροκέρδεια. Από τα λιπάσματα μέχρι τα πετρέλαια υπάρχει αισχροκέρδεια. Με όλα αυτά δεν μπορείς ν` ανταπεξέλθεις και η Πολιτεία δυστυχώς… κουνάει το μαντήλι».

Κώστας Παπαγεωργίου (Συνταξιούχος αγρότης)

«Βοηθάω το γιό μου όσο μπορώ σε καλλιέργειες ελιάς, πορτοκαλιού και καρπουζιού αν και είναι έτοιμος να φύγει. Ο λόγος είναι ότι “μπαίνει μέσα” και θέλει να φύγει στο εξωτερικό.

Υπάρχει γραφειοκρατική ταλαιπωρία… στέλνουμε φαξ στην Περιφέρεια για να `ρθουν για αυτοψία και μας λένε ότι έχει χαλάσει και τις ελιές τις τρώει το γλοιοσπόριο κι ο δάκος. Και ζήτησαν τα χαρτιά να σταλούν ταχυδρομικώς και πήγαν ύστερα από έξι ημέρες. Δεν ήθελαν να τα πάει ούτε ο ίδιος…

Ακούμε διάφορα για τις τιμές στο λάδι… ποιος τα παίρνει τα λεφτά; Η λύση είναι να δουλέψει σωστά το υπουργείο. Συνδικαλιστικό κίνημα δεν υπάρχει, έχουν εισβάλλει τα κόμματα και υπάρχει ρουφιανιά. Βρίσκουν και πατάνε και δεν γίνεται τίποτα…».

Βλάσσης Σκλάβος (Αγρότης)

«Η ζωή είναι χάλια, το χωριό μας ήταν πολύ πλούσιο κι έχουμε γίνει χειρότεροι. Η αγορά κινείται αλλά τα τρώνε οι επιτήδειοι… ξεκινάμε από το καρπούζι, τις πατάτες, τώρα το λάδι που ακόμα δεν ξεκίνησε το μάζεμα μας λένε για 2,5 ευρώ τιμή.

Τα Δουνείκα φέτος έχουν καλή παραγωγή λαδιού αλλά με τις τιμές που λένε δεν ξέρεις τι να πρωτοπληρώσεις. Και τώρα έχεις το Κράτος να τηρούν όλους τους νόμους για τους εργάτες και δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα με μεγάλες ελλείψεις. Ψήφισα την Κυβέρνηση αλλά έχουν κάνει λάθος… έδωσαν μέχρι και στους ψάλτες επίδομα και στους αγρότες τίποτα! Και ζητούν αιτήσεις λες και δεν ξέρουν τι έχουμε ο καθένας…

Τα καφενεία του χωριού κλείνουν πριν τις 9 το βράδυ που κάποτε είχαν δουλειά μέχρι πολύ αργά. Έχουν μείνει 600 κάτοικοι τη στιγμή που παλιότερα είχαμε διπλάσιους. Οι νεότεροι φεύγουν κι αυτοί οι 7-8 που δουλεύουν στα χωράφια ζορίζονται… ο γιός μου έφυγε για την Αυστραλία. Ελπίδα πάντα υπάρχει αλλά… δύσκολα!»

Διονύσης Κοτσώνης (Συνταξιούχος ΟΓΑ)

«Οι αγροτικές δουλειές δεν πάνε καθόλου καλά. Ο καθένας κοιτάει να τη βγάλει όπως μπορεί, η κίνηση έιναι περιορισμένη και η σύγκριση με άλλες εποχές είναι η ημέρα με τξη νύχτα. Εχουν κλείσει μαγαζιά και τα υπάρχοντα συντηρούνετια δύσκολα.

Γεννιούνται παιδιά κι όταν μεγαλώνουν φεύγουν από το χωριό, η νεολαία είναι μόνο 5%. Κάποτε τα Δουνείκα τα έλεγαν μικρό Παρίσι…

Το καλοκαίρι είχαμε κόσμο, στο χωριό μας που είναι μια ανάσα από την θάλασσα πρέπει να γίνουν πολλά αλλά δυστυχώς δεν γίνεται τίποτα».

Σωτήρης Αχαμνός (Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Δουνείκων)

«Πριν από ένα χρόνο περίπου υπήρξε η ιδέα να συσταθεί ο Πολιτιστικός Σύλλογος. Ήταν μια παρότρυνση από γυναίκες των Δουνείκων που είχαν στο παρελθόν πλούσια δράση με τον Πολιτιστικό Σύλλογο. Πλέον είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε ότι ο Πολιτιστικός Σύλλογος Άγιος Γεώργιος Δουνείκων επαναλειτουργεί και έχω την τύχη να είμαι πρόεδρος έπειτα από ψηφοφορία που έγινε.

Σκοπός του συλλόγου είναι να ζωντανέψουμε πάλι μνήμες από την ιστορία του χωριού, να διοργανώσουμε δράσεις και συναντήσεις που θα ζωντανέψουν το χωριό μας. Αναγκαστικά τη διάθεση μας αυτή ανακόπτει η εξέλιξη της πανδημίας, προέχει βέβαια η υγεία για όλους. Εμείς όμως προετοιμαζόμαστε κι όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν θα είμαστε εδώ για να  υλοποιήσουμε τις ιδέες που έχουμε με όρεξη και μεγάλη αγάπη για το χωρίο μας».