Συνεντεύξεις

Ο σκιτσογράφος  Στάθης Σταυρόπουλος: Συνέντευξη στην εφ. «Πατρίς»

 Ο Στάθης Σταυρόπουλος είναι από τους ανθρώπους που χαίρεσαι να μιλάς μαζί του.
Ακούστε το άρθρο

Όσο χειρότερα τα πράγματα,  τόσο το καλύτερο για την κριτική τους!

 Ο Στάθης Σταυρόπουλος είναι από τους ανθρώπους που χαίρεσαι να μιλάς μαζί του. Τον ήξερα μόνο μέσα από τη δουλειά του και τα εμπνευσμένα σκίτσα του που κυριαρχούσαν στα περιοδικά και τις εφημερίδες τη «χρυσή» εποχή του έντυπου Τύπου και παρ’ όλα αυτά η συνομιλία μου μαζί του κινήθηκε εξαιρετικά οικεία. Αρχικά μεταξύ πληθυντικού και ενικού αριθμού ώσπου στο τέλος επικράτησε ο τελευταίος. Εύστροφος, ανήσυχος, με σπάνιο χιούμορ και αισθητική, σε κερδίζει αμέσως και ειλικρινά αποτελεί πηγή ζωής και έμπνευσης.

Μιλήσαμε για το ξεκίνημα του, για τις συνεργασίες του, για την πολιτική, για το πώς τον αντιμετωπίζει ο κόσμος και μας αποκάλυψε ότι μετά από μια περίοδο «αγρανάπαυσης», επιστρέφει στη δημοσιογραφία, αλλά …όπως την εννοεί ο ίδιος. Όσο για την πόλη που γεννήθηκε, τον Πύργο μας, δηλώνει ότι θα προσπαθήσει να την επισκέπτεται στο μέλλον περισσότερο!

 

Με σπουδές στις πολιτικές επιστήμες και τη σκηνοθεσία

κινηματογράφου. Η σκιτσογραφία πώς προέκυψε;

 Ζωγράφιζα από παιδί. Ο δάσκαλός μου «ο κύριος Παπανικολάου», όπως οι πάντες με σεβασμό αποκαλούσαμε, με ενθάρρυνε. Αργότερα, φοιτητής, διακοσμούσα με σκίτσα τα πανό για τις διαδηλώσεις. Και έτσι άρχισα να σκιτσογραφώ, από το 1981, στη «Σύγχρονη Γυναίκα» και στη συνέχεια στον  «Οδηγητή». 40 χρόνια , σχεδόν μισός αιώνας σκίτσα. Ριζοσπάστης, Νέα, Ελευθεροτυπία, Αντί, 4Τροχοί, RealNews, Μετρό, Ποντίκι, ένας στόλος έντυπα.

Ποια είναι τα προσόντα ενός γελοιογράφου;

Η σκέψη, πολιτική και φιλοσοφημένη, η γνώση της Ιστορίας, το σχεδιάζειν, η αφομοίωση του πολιτισμού της χώρας και, κατά το δυνατόν της οικουμένης. Ο γελοιογράφος δεν είναι ένας παρατηρητής, είναι ένας σχολιαστής- δεν είναι αντικειμενικός, παίρνει θέση. Λέει τη γνώμη του και αυτό προϋποθέτει παρρησία και συνεπάγεται ευθύνη. Είναι δηλαδή ή γίνεται «ζώον πολιτικό». Τα εργαλεία του είναι η ιδεολογία του, το ήθος του και οι επιλογές του.

                 «Ο γελοιογράφος δεν είναι παρατηρητής,

                   είναι ένας σχολιαστής και παίρνει θέση»

Στα σκίτσα, η φαντασία ή το «καλό» χέρι υπερισχύει;

 Υπερισχύει η πολλή δουλειά. Και μέσα σε αυτήν επιστρατεύεις όσα ξέρεις κι όσα έχεις. Έτσι φτιάχνεται και το «καλό χέρι». Έτσι γεννιούνται, δύσκολα και συχνά επώδυνα, οι ιδέες για τα σκίτσα. Κατόπιν όλων αυτών, και μόνον κατόπιν, φουντώνει η φαντασία. Αυτή ακριβώς η φαντασία είναι το μαγικό όπλο της γελοιογραφίας. Μπορεί ας πούμε ο γελοιογράφος να σκαρώνει ιπτάμενα υποβρύχια, να επιστρατεύει κάθε μορφή λόγου με αποτέλεσμα να εντυπώνεται στον αναγνώστη αυτό που θέλει να πει.Για αυτό και παρ’ότι η γελοιογραφία είναι σπανίως αποτέλεσμα έμπνευσης (αλλά  σκληρής δουλειάς), εμπνέει η ίδια σκέψεις και αισθήματα.

Έχετε συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα σε κυκλοφορία περιοδικά και εφημερίδες και έχετε ζήσει τον «τύπο» σε καλές εποχές. Σήμερα το δικό σας επάγγελμα πληρώνεται καλά;

 Ελάχιστοι στον Τύπο  σήμερα  πληρώνονται καλά! Κι όσοι πληρώνονται καλά δεν πληρώνονται «για καλό» (του συνόλου). Ο Τύπος, κυρίως ο έντυπος, έχει επιλέξει τη φθήνια (για να βγάζει τα κέρδη του αλλοιώς) κι έχει γίνει φθηνός ο ίδιος. Υπ’ αυτήν την έννοια ο επαρχιακός Τύπος μου φαίνεται σήμερα πιο οικείος, ανθρώπινος και φιλικός. Στις μικρές κοινωνίες οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους και έτσι τους ταλαιπωρούν λιγότερο τα απρόσωπα ιδεολογήματα της κυρίαρχης προπαγάνδας.

Η εποχή που ζούμε εμπνέει;

Πάντα εμπνέουν οι εποχές. Δυστυχώς όσο χειρότερα τα πράγματα, τόσο το καλύτερο για την κριτική τους. Όταν όμως αυτή η κριτική έχει όλο και λιγότερους παραλήπτες, τότε τα πράγματα έχουν ζορίσει πολύ.

Όταν φτιάχνετε μια γελοιγραφία έχετε στο μυαλό σας μια ιστορία;

 Συνήθως η γελοιογραφία είναι ένα σύντομο χάρτινο θέατρο. Οπότε η ιστορία που αφηγείται έχει προϋπάρξει στο μυαλό του δημιουργού και στη συνέχεια τοις πράγμασι στην αντίληψή του αναγνώστη. Εκεί που η φαντασία του αναγνώστη οργιάζει και μπορεί να διαβάσει ό,τι θέλει είναι με τις γελοιογραφίες χωρίς λόγια. Πιο φευγάτες αυτές, γίνονται περισσότερο του αναγνώστη, παρά του γελοιογράφου.

Υπάρχουν γελοιγραφίες σας πριν από π.χ 20 χρόνια που να

παραμένουν επίκαιρες ή συνήθως είναι ένα δημιούργημα

περιορισμένης διάρκειας;

 Υπάρχουν. Όμως δεν είναι γελοιογραφίες «προφητικές», δεν παραμένουν «επίκαιρες» επειδή είδαν αυτές μπροστά, αλλά επειδή δεν αλλάζουν τα πράγματα- «όλα αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν», καθώς λέει και το σοφό άσμα…

Ποιος ο ρόλος της πολιτικής στη γελοιγραφία;

 Η γελοιογραφία είναι μια πολιτική πράξη η ίδια. Όλες οι γελοιογραφίες, ακόμα και οι μη ευθέως πολιτικές, είναι στην πραγματικότητα πολιτικές δηλώσεις. Που μάλιστα λαμβάνουν θέση εν σχέσει με τους διαρκείς διχασμούς που ενδημούν στις κοινωνίες- αυτό που λέμε ταξική πάλη.

Έχετε χαρίσει μέσα από τη δουλειά σας πολύ γέλιο στον κόσμο. Στον δρόμο που σας συναντούν τί σας λένε;

 Με αγαπάνε, αυτό εισπράττω!

Τί ετοιμάζετε αυτή την περίοδο;

 Μετά από ένα διάστημα «αγρανάπαυσης» για λόγους υγείας- τέλος καλό, όλα καλά- επιστρέφω στη δημοσιογραφία, έτσι όπως την εννοώ, δηλαδή δίπλα κι ανάμεσα στους ανθρώπους, «μέσα στων στρατιωτών ταις τάξεις, τον σωρό», όπως έλεγε ο Καβάφης για να περιγράψει τον μόχθο του βίου που έχει ή αποκτάει νόημα.

Τον Πύργο μας τον επισκέπτεστε;

 Όχι όσο θα ήθελα. Ιδιαιτέρως τα τελευταία δύο- τρία χρόνια. Όμως ελπίζω να ξαναρχίσω να έρχομαι για νερό στη ζείδωρη πατρίδα…

Όλη η επικαιρότητα