Η Κάρολαϊν Κράουτς, δεν πρόλαβε να δει την μικρή της Λυδία να γίνεται ενός έτους. Η Κάρολαϊν δολοφονήθηκε από τον σύζυγο της. Ο οποίος, αμέσως αφότου την έπνιξε στο κρεβάτι τους, σκότωσε τον σκύλο τους και σκηνοθέτησε μια δήθεν ληστεία για να καλύψει τα ίχνη του. Για περισσότερες από 30 ημέρες, εμφανιζόταν στα ΜΜΕ, ως ο τραγικός σύζυγος, ο χαροκαμένος πιλότος.
Η γυναικοκτονία της 20χρονης Καρολάιν είναι η πιο πρόσφατη τραγική προσθήκη σε μια λίστα που δυστυχώς υπάρχει και μεγαλώνει.
Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβρη του 2020, διαβάζουμε πως μόνο το έτος που πέρασε, στην χώρα μας, είχαμε 11 δολοφονίες γυναικών, που είτε ήταν συζυγοκτονίες, είτε φόνοι στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ή συντροφικής – βίαιης – σχέσης.
Και εάν δεν σφίχτηκε αρκετά το στομάχι σου, θα το επαναλάβω. Μέσα σε 12 μήνες, 11 γυναίκες έχασαν την ζωή τους. Γιατί; Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που έχει μάθει ενώ γνωρίζει, να κλείνει την πόρτα και να γυρίζει την πλάτη της στον πόνο του διπλανού. Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία, όπου η μέση οικογένεια αναθρέφει άντρες “παντελωνάτους” και “μάγκες” και “λεβέντες”. Άντρες που δεν άκουγαν όχι στο σπίτι τους, κι όταν βρέθηκε μια γυναίκα να τους το πει, δεν βάσταξαν στο γκρέμισμα του εγωϊσμούλη τους.
Η έμφυλη βία έχει πολλά πρόσωπα, πολλές εκφάνσεις και τρόπους εκδήλωσης. Δεν γνωρίζω γυναίκα που να μην έχει υπάρξει θύμα της.
Κάποτε είχα έναν δύσκολο χωρισμό. Εκείνος ήρθε στη δουλειά μου, άρχισε να φωνάζει, να βρίζει, να με απειλεί. Φοβήθηκα πολύ. Φοβήθηκα, θύμωσα, και στεναχωρήθηκα βαθιά. Δύο πράγματα όμως δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ότι από περίπου 10 άτομα, μόνο ένας έσπευσε να με υπερασπιστεί – γιατί «που να μπλέκεις τώρα καημένε…»- και την ατάκα ενός συναδέλφου, «για να κάνει έτσι, γύρευε τι θα του έκανες». Γιατί φυσικά ποιος φταίει; Η γυναίκα φταίει.
Η γυναίκα φταίει στο μυαλό των περισσότερων ανδρών που θα συναντήσεις εκεί έξω – μη γελιόμαστε – κι αυτό είναι ΝΤΡΟΠΗ. Είναι ένα σημάδι ντροπής για κάθε κοινωνία και ένα τεράστιο εμπόδιο ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης που υποτίθεται πως κάθε κοινωνία θα έπρεπε να αναζητά.
Δεν χρειάζεται να βαφτεί με αίμα το δικό μας κατώφλι, για να κινητοποιηθούμε ενάντια σε αυτό που σκοτώνει ψυχές, σώματα και συνειδήσεις.
Μακάρι να αφυπνιστούμε, μακάρι μπορέσουμε να γίνουμε καλύτεροι.