Από καρδιάς: Στον Μεγάλο Στρατηγό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη

25 Μαρτίου, συμβολική μέρα για τους Έλληνες.

Γράφει η Σοφία Βαρουξή

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στα Καλάβρυτα υψώνει το λάβαρο της Επανάστασης.
Μέρα ξεσηκωμού εναντίον της Οθωμανικής κυριαρχίας.
200 χρόνια από τότε και η 25 Μαρτίου 2021 αφιερώθηκε σ’ αυτή τη σημαντική επέτειο για τον Ελληνισμό…
Δάκρυα συγκίνησης πλημμύρισαν τα μάτια μου όταν ακούστηκε ο Εθνικός μας Ύμνος με την κρυστάλλινη φωνή της διάσημης Ελληνίδας Σοπράνο Αναστασίας Ζαννή, υψώνοντας την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη.
Η Πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» Γιάννα Αγγελοπούλου, που έδειξε για μία ακόμη φορά τον Δυναμισμό της και την τελειομανία της, συνέδεσε με επιτυχία το χθες με το παρόν.
Ήταν «ώρα για μάθημα» για όλους εμάς.
Τόσα χρόνια ποτέ δεν είχαμε ακούσει αναλυτικά για την Ιστορία που σημάδεψε την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Οι σκέψεις μου στράφηκαν προς τον θρύλο της Επανάστασης, τον Γέρο του Μοριά, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, που έγραψε ιστορία με το σύνθημά του: «Ελευθερία ή θάνατος».
Ο χαρισματικός, ο ικανός στρατηλάτης ήταν η καρδιά του αγώνα, ήταν ο συνδετικός κρίκος που οργάνωσε και ενδυνάμωσε την καρδιά των Ελλήνων με την πίστη του για Ελευθερία.
Εμβληματική προσωπικότητα με την περικεφαλαία του, ήταν ο πιο σημαντικός αγωνιστής για την Ελευθερία.
Η ζωή του παράδειγμα προς μίμηση, οι αγώνες του σηματοδότησαν τον αγώνα των Ελλήνων για την Ελευθερία.
Σημαντικοί οι αγώνες του, όμως μας συγκίνησε το άδικο τέλος της ζωής του, που μοιάζει με το τέλος του Χριστού. Θυσίασε τη ζωή του για το καλό των Ελλήνων ο Μεγάλος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Στις 13 Νοεμβρίου 1838, 70 χρόνων, μίλησε στην Πνύκα προς τους μαθητές του Γυμνασίου της πρωτεύουσας. Η κυβέρνηση, όταν έμαθε τις ενέργειες του Γέρου, φοβήθηκε μήπως από τα λεγόμενά του ξεσηκωθεί ο κόσμος.
Ο Κολοκοτρώνης βρέθηκε στα μπουντρούμια της φυλακής για να εισπράξει και αυτός την πιο μεγάλη ταπείνωση και αδικία.
Σ’ αυτόν τον «Σταθμό» της ζωής του, εκείνον τον ήρωα της Ελευθερίας καταδίκασαν σε θάνατο, θυμίζοντας σ’ όλους εμάς ότι τελικά στα χρόνια της ζωής μας πολλά δεν άλλαξαν από τότε και το παρελθόν επαναλαμβάνεται στο παρόν.
Τα γεγονότα εκείνα θυμίζουν ότι τελικά οι σχέσεις των ανθρώπων παραμένουν ίδιες, με τη δυνατότητα του καθενός που κατέχει θέσεις εξουσίας, ή ζει στο «απυρόβλητο» να εκφοβίζει, να συκοφαντεί, να επικρίνει ανενόχλητος και να καταδικάζει όπως oι τότε «δικαστές» τον καταδίκασαν εις θάνατον.