Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου για Παιδιά και Νέους- Παιδιά σε πρώτο πλάνο…

Τί και αν τα προηγούμενα 22 χρόνια τέτοια ημέρα το τοπίο στην μικρή πόλη άλλαζε… Τί και αν την φετινή χρονιά οι δρόμοι είναι άδειοι… Τί και αν χθες το Δημοτικό Θέατρο “Απόλλων” στον Πύργο δεν άνοιξε τις πόρτες του να υποδεχθεί την Πεταλούδα του χειμώνα… Τί και αν η σκηνή του έμεινε άδεια, τα φώτα σβηστά… Τί και αν οι φωνές, τα καλωσορίσματα, τα συναισθήματα της αντάμωσης… σώπασαν!

Και όμως…Αν κάνεις για λίγο ησυχία, αν απομονώσεις τους ήχους που σε τριγυρίζουν, αν προσέξεις λίγο καλύτερα, τότε θα ακούσεις κάπου πιο μακριά ένα “σμήνος” να επικοινωνεί, να εκφράζεται, να γελά, να ανταλλάσει απόψεις, να αναζητά, να θαυμάζει, να ρωτά, να δημιουργεί…

Οι πρωτόγνωρες συνθήκες, βλέπεις, που έχει διαμορφώσει στην ζωή μας η πανδημία μπορεί να μην επέτρεψαν στους διοργανωτές του 23ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους και στην 20η CAMERA ZIZANIΟ να διεξαχθεί το φετινό Φεστιβάλ με την φυσική παρουσία των πρωταγωνιστών του, των παιδιών και των νέων, ωστόσο ούτε αυτή η “σκιά” που καλύπτει τον πλανήτη δεν στάθηκε ικανή να τους στερήσει τον πρώτο ρόλο.

Παιδιά σε πρώτο πλάνο…παιδιά μπροστά και πίσω από τις κάμερες, πίσω από τα σενάρια και τις ιδέες, τις δράσεις και τα εργαστήρια, τις φιγούρες και τις μουσικές, τις ειδήσεις, τα ρεπορτάζ και τις συνεντεύξεις, πίσω από το μοντάζ και την σύνθεση…
Παιδιά σε πρώτο πλάνο…πίσω από την οθόνη ενός υπολογιστή, ενός tablet, ενός smartphone, είναι και την φετινή χρονιά εκεί…εδώ…παντού…παρόντα και ενεργά!
Είναι τα παιδιά που πίστεψαν την ιδέα, ακολούθησαν την Πεταλούδα, μαγεύτηκαν από το σκοτάδι μιας αίθουσας που γέμισε από το φως μιας ταινίας που γυρίστηκε γι’ αυτά, με αφορμή αυτά, από αυτά…

Είναι τα παιδιά του Φεστιβάλ…
Είναι το Φεστιβάλ των παιδιών…
Είναι μαζί και πορεύονται στον χρόνο, μοιράζονται χαρές, ξεπερνούν δυσκολίες, αντιστέκονται στην μιζέρια και τα αρνητικά συναισθήματα, υποδέχονται νέους φίλους, αγαπούν χωρίς όρους και όρια, “γράφουν” το δικό τους κώδικα κοινωνικοποίησης, μαθαίνουν, δημιουργούν, εξελίσσονται…
Ανεβαίνουν στα φτερά της πεταλούδας και συνεχίζουν το ταξίδι…

Νάνσυ Μπούκλη (Ηθοποιός και σκηνοθέτης)

«Με το Φεστιβάλ έχουμε σχέση πολλά χρόνια. Περίπου όσο η ηλικία του. Στην αρχή, με έπαιρνε από το χέρι και με πήγαινε στο θέατρο Απόλλων να δω τις ταινίες του. Ταινίες ειδικά για μένα, άντε και για τους φίλους μου. Το αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Δεν χρειάστηκε προσπάθεια, τόσα χρώματα, τόσες ιστορίες, τόσοι άνθρωποι απ’ όλον τον κόσμο. Και η μουσική του έναρξη, δεν έφευγε από το μυαλό μου.
Αργότερα, μου έδωσε ένα μολύβι και μου είπε πως μπορώ να γράφω ότι νιώθω. Όχι γόμα, γιατί λάθη δεν υπάρχουν, μου είπε, ούτε μουτζούρες. Μόνο αυτές στα χέρια μας όταν τυπώναμε με τους φίλους μου την εφημερίδα του στο τυπογραφείο. Ζιζάνια μας έλεγε και μας άρεσε πολύ.
Μετά, με ρώτησε αν θέλω να ταξιδέψω κι άλλο, πέρα απ’ τις ταινίες του και με πήγε παντού! Γνώρισα κι άλλα ζιζάνια και ήρθε η σειρά μας να φτιάξουμε δικές μας ιστορίες με την κάμερα.
Μέχρι που μια μέρα, στο θέατρο Απόλλων, ένα παιδί σχεδόν 9 χρονών, με ρώτησε αν θα μπορούσε να καθίσει εκεί που κάθομαι, για να βλέπει καλύτερα την προβολή, και του ‘δωσα τη θέση μου.
Τώρα, από μακριά κι από άλλη οπτική γωνία, το αγαπώ ακόμη, με τρόπο που μόνο εμείς οι δυο γνωρίζουμε».

Μαρία Ασμη (19 ετών, κριτικές επιτροπές, εργαστήρια & Zizanio News)

«Από τα χρόνια του Δημοτικού, πριν ακόμη βρεθώ στην κατάλληλη ηλικία για να συμμετάσχω σε κάποια κριτική επιτροπή ή κινηματογραφικό εργαστήρι θυμάμαι τον εαυτό μου να κάθεται με τις ώρες στα καθίσματα του Απόλλωνα για την παρακολούθηση ταινιών την εβδομάδα που συντελούνταν το Φεστιβάλ Ολυμπίας. Μεγαλώνοντας, συνδυαστικά με την προβολή ταινιών, δοκίμασα διάφορες δραστηριότητες της Camera Zizanio, όπως κριτικές επιτροπές, εργαστήρι animation, zizanio news, Μythos Project και αποκόμισα μοναδικές γνώσεις κι εμπειρίες από το καθένα! Το Φεστιβάλ για μένα είναι συνυφασμένο με τη δημιουργικότητα, την απόκτηση κάποιας κινηματογραφικής ιδιότητας, τη δημιουργία δυνατών φιλιών με άτομα τόσο του εσωτερικού, όσο και του εξωτερικού και αναμφίβολα με το τόσο επιθυμητό «τρέξιμο» για να προλάβεις να απολαύσεις τα πάντα!».

Κυριάκος Χαριτάκης (ταινίες στην camera zizanio, daily news, κινηματογραφικά εργαστήρια, συνεργάτης της camera zizanio)

«Πιστό στο ραντεβού του τα τελευταία 22 χρόνια, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους άνοιξε τις διαδικτυακές του πόρτες και βρίσκεται σε όλη την Ελλάδα. Η κατάσταση της πανδημίας μας αναγκάζει να προσαρμοζόμαστε. Δεν το θεωρώ στάσιμο, ούτε ασήμαντο βέβαια. Σίγουρα δεν το θεωρώ φεστιβάλ. Τουλάχιστον όχι το φεστιβάλ που θέλω. Το φεστιβάλ που με φέρνει κοντά με συνεργάτες, γνωστούς και φίλους, μαθητές των εργαστηρίων, καλλιτέχνες και ανθρώπους του χώρου. Άνθρωποι. Αυτό είναι το φεστιβάλ και κάθε φεστιβάλ. Όχι οι προβολές, αλλά οι άνθρωποι του. Οι επισκέπτες του και αυτοί που το “τρέχουν”. Κι αν φέτος με τις προβολές κάναμε ένα βήμα παραπέρα, ας κάνουμε με το νου ένα άλμα στον χρόνο. Για το 24ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας και την 21η Camera Zizanio. Από κοντά!»

Αλεξία Παναγιωτοπούλου (19 ετών, φοιτήτρια ΕΚΠΑ, κριτικές επιτροπές, Zizanio News και τώρα παρουσιάστρια της Camera Zizanio)

«Η πρώτη φορά που συμμετείχα στο Φεστιβάλ και την Camera Zizanio ήταν στην πρώτη γυμνασίου και από τότε μέχρι και τώρα που είμαι φοιτήτρια δεν έχω πάψει να το παρακολουθώ και να το αγαπώ! Τα τελευταία 3 χρόνια το φεστιβάλ με εμπιστεύτηκε και μου ανέθεσε την παρουσίαση της Camera Zizanio, για το οποίο είμαι ευγνώμων! Είτε ως συμμετέχουσα είτε ως εθελόντρια είναι μοναδική εμπειρία και θεωρώ πως μου έχει ανοίξει πολλές πόρτες! Οι γνωριμίες με ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο, οι άπειρες ταινίες με βαθιά νοήματα και οι δραστηριότητες σου δημιουργούν αξέχαστα συναισθήματα και σε κάνουν να βλέπεις τον κόσμο με άλλο μάτι. Το προτείνω σε όλα τα παιδιά που δεν το έχουν δοκιμάσει!»

Χριστίνα Τσακμακά (ταινίες στην camera zizanio, daily news, υπεύθυνη κινηματογραφικού εργαστηρίου, συνεργάτης camera zizanio)

«Η πρώτη μου επαφή με το Φεστιβάλ Ολυμπίας και την Camera Zizanio ήταν πριν 6 χρόνια, όταν στα 17 μου συμμετείχα με μια ταινία μου στην Camera Zizanio. Ωστόσο, γνώρισα καλύτερα το φεστιβάλ και τους ανθρώπους του πριν 3 χρόνια, όταν ταξίδεψα για πρώτη φορά στον Πύργο για να κάνω το εργαστήριο Daily News. Για μένα το φεστιβάλ είναι σαν δεύτερη σχολή, καθώς παράλληλα με τις σπουδές μου στον κινηματογράφο, έμαθα να συνεργάζομαι με παιδιά και να φτιάχνουμε μαζί ταινίες. Κάθε χρόνο ανυπομονώ γι’ αυτήν την εβδομάδα, κατά τη διάρκεια της οποίας γελάμε πολύ, αγκαλιαζόμαστε πολύ, δουλεύουμε πολύ, αγχωνόμαστε πολύ. Όλα πολύ. Τίποτα λίγο. Με μία μόλις εβδομάδα γεμίζουμε τις μπαταρίες μας για μήνες ολόκληρους. Περιμένουμε πως και πως με τα παιδιά από τον Πύργο την ώρα να ξαναανταμώσουμε. Περιμένουμε εκείνες τις γεμάτες ημέρες με λίγο ύπνο και πολύ αγάπη που σηκώνουν τα παιδιά από τον καναπέ και τα ωθούν να πιάσουν τα κινητά τους και να δημιουργήσουν, να γυρίσουν τις δικές τους ταινίες!»

Μαίρη Παναγοπούλου (17 ετών, μαθήτρια Γ`Λυκείου)

«Φέτος είναι η έκτη χρονιά που συμμετέχω στο Φεστιβάλ και μπορώ να πω πως ήταν από την αρχή… “έρωτας με την πρώτη ματιά”! Έρωτας με τον κινηματογράφο, με την κάμερα, με την καθημερινό τρέξιμο εκείνων των ημερών. Το φεστιβάλ για εμένα είναι πηγή έμπνευσης και γνώσης. Μας έχει διδάξει να αφήνουμε την φαντασία μας ελεύθερη και να την εκφράζουμε μπροστά ή πίσω από την κάμερα. Ο θεσμός αυτός μας έχει δημιουργήσει το αίσθημα της δημιουργίας και της συνεργασίας μεταξύ παιδιών αλλά και μεγαλύτερων. Έχω την δυνατότητα να έρθω κοντά με πολλούς συνομήλικους μου αλλά και με ανθρώπους που ειδικεύονται στον χώρο του κινηματογράφου. Τέλος πιστεύω πως κάθε νέος πρέπει να ζήσει την μαγεία του Φεστιβάλ, διότι μέσα από αυτό θα γνωρίσει καλύτερα τον κινηματογράφο και θα μπορέσει να ταξιδέψει μαζί του!»

Παναγιώτα Γεωργακοπούλου (Mythos project και animation box leader)

«Ένα φεστιβάλ τόσα συναισθήματα. Φέτος κλείνω 10 χρόνια έχοντας τόσες αναμνήσεις και τόσες εμπειρίες από αυτό. Δεν φανταζόμουν ποτέ πόσα πράγματα θα μάθω, θα κάνω, αλλά και πόσους ξεχωριστούς ανθρώπους θα γνωρίσω εκεί. Είναι ένα φεστιβάλ με καταπληκτικές ταινίες από όλο τον κόσμο και πολυάριθμα κινηματογραφικά εργαστήρια, που κάθε χρόνο έχει και κάτι καινούργιο να με μάθει και μοναδικές εμπειρίες να μου δώσει. Πολύ σημαντικό για μένα δεν είναι μόνο το επίπεδο των ταινιών αλλά και ο χαρακτήρας του κάθε ενός από όσους το πραγματοποιούν και όσους συμμετέχουν. Μπορεί να διαρκεί μια μόνο εβδομάδα τον χρόνο αλλά κάθε φορά αφήνεις ένα κομμάτι της ψυχής σου εκεί και ξέρεις ότι δεν θα πάει ποτέ χαμένο. Ευχή μου για το φεστιβάλ, να μπορέσουν να το ζήσουν όλοι κάποια στιγμή γιατί είναι πραγματικά μοναδικό.»

Βασίλης Αθανασοπουλος (Zizanio News, υπεύθυνος εργαστηρίου «Cinergoi»)
«Τα δεδομένα είναι πολύ διαφορετικά φέτος αφού όλα θα γίνουν διαδικτυακά αλλά αυτό δεν μειώνει τον ενθουσιασμό μας. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη συμμετοχή μου πριν 10 χρόνια, στα 12 μου… το Φεστιβάλ δεν φεύγει ποτέ από την καρδία μας και κάθε χρόνο επιστρέφουμε. Φέτος έχουμε περισσότερα εργαστήρια ενώ το daily news είναι selfie edition με μια ανανεωμένη μορφή. Ως υπεύθυνος εργαστηρίου μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά –μέσω βιντεοκλήσεων- συνεργαζόμαστε, συζητάμε ιδέες, για πολλές ώρες. Είμαστε όλοι όμως πολύ ενθουσιασμένοι και είμαστε έτοιμοι να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας».

Μάνια Ρουμπάνη (Συνεργάτης Camera Zizanio, παρουσιάστρια, ζει πλέον στο Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ)

«Δεν ξεχνάω με τίποτα το Φεστιβάλ κι έχει συμβεί να έχω ταξιδέψει και από την Αμερική που ζω τώρα για να συμμετάσχω. Και πέρυσι το μεταπτυχιακό μου ήταν μια ταινία animation που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ και ήταν επηρεασμένη απ` όσα είχα ζήσει στο Φεστιβάλ και την Camera Zizanio και χάρηκα που ενθουσίασε τον υπεύθυνο Νίκο Θεοδοσίου.
Σπουδάζω Αρχιτεκτονική πλέον και το Φεστιβάλ με επηρέασε και σ` αυτό αφού έχω κάνει τα σχέδια για την δημιουργία ενός Κέντρου Οπτικοακουστικής Παιδείας για την διπλωματική μου στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Ήταν το σπίτι του Φεστιβάλ που παρουσιάστηκε κι επίσημα κατά την διάρκεια του το 2014. Βλέπω ότι φέτος υπάρχει πολύ μεγάλη προσπάθεια και είμαι σίγουρη ότι ακόμα και διαδικτυακά το Φεστιβάλ θα βγάλει συναίσθημα