Ελληνοτουρκικά – Παραλήρημα Ακάρ: Η Ελλάδα έχει στρατικοποιήσει 16 από τα 23 νησιά – Αυτό είναι παράνομο

Εξαπολύοντας απειλές και αφήνοντας αιχμές για τη στάση του Γάλλου προέδρου ο Τούρκος υπουργός Άμυνας δήλωσε ακόμη: «Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε κάθε είδους αγώνα. Οι δηλώσεις και οι πράξεις ενός ευρωπαίου συμμάχου (Γαλλία) ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την περιοχή ο οποίος θα έρθει από χιλιόμετρα μακριά για να ενδυναμώσει τη στρατιωτική του παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ενάντιες στο πνεύμα της συμμαχίας και της αλληλεγγύης».

Σε μια ακόμη επίδειξη ισχύος ο Ακάρ τόνισε: «Όλοι θα πρέπει να ξέρουν ότι οποιαδήποτε δράση ενάντια σε πλοίο μας ή ενάντια στις δραστηριότητες μας εκεί, δεν θα μείνει αναπάντητη».

Μετά το άκαρπο συμβούλιο των 27 υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ για την τουρκική προκλητικότητα και σε μια περίοδο που η Άγκυρα δημιουργεί ένα ιδιαίτερα έκρυθμο σκηνικό στην Ανατολική Μεσόγειο, η βρετανική εφημερίδα Guardian σε άρθρο της εξηγεί αναλυτικά γιατί συνιστά απειλή ο Τούρκος πρόεδρος, ενώ επικρίνει τη στάση των Βρυξελλών καθώς δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες κινήσεις για την ανάληψη δραστικού σχεδίου απέναντι στην τουρκική εμπρηστική πολιτική.

Η επιθετικότητα της Τουρκίας απέναντι τόσο στους αντιπάλους της όσο και στους συμμάχους της συνιστά απειλή για την περιφερειακή σταθερότητα, όμως κανείς δεν είναι έτοιμος να δράσει, γράφει συγκεκριμένα σε άρθρο γνώμης η βρετανική εφημερίδα Guardian, αποκαλώντας τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «νταή» και «απειλή».

Η εφημερίδα συγκρίνει τη σκληρή κριτική που ασκεί η Ευρώπη στον πρόεδρο της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο με την απροθυμία της να καταγγείλει ανοιχτά τις πρόσφατες «επιθετικές μηχανορραφίες» στην ανατολική Μεσόγειο μιας άλλης «αιρετής δικτατορίας» –όπως την αποκαλεί – αυτής του Ερντογάν.

«Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, βασικός εμπορικός εταίρος της ΕΕ, φύλακας των συνόρων και σημαντικός παράγοντας στη Συρία και την Εγγύς Ανατολή. Σε αντίθεση με τη Λευκορωσία, έχει πραγματική στρατηγική σημασία. Ίσως αυτό να εξηγεί την παράξενη σιγή πολλών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του Ηνωμένου Βασιλείου. Αλλά δεν την δικαιολογεί», συνεχίζει το άρθρο, εξαιρώντας από αυτόν τον ευρωπαϊκό «κανόνα» τον πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν.