Πάνω από όλα η Ηλεία μας
«Κι έτσι περνάν οι μέρες, τα χρόνια, τα παιδιά μεγαλώνουν και…
Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες
Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα
οι ίδιοι στα παιδιά τους
Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα
Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών
των παιδιών τους…»
Αναγνωστάκης Μανόλης
Είναι λογικό ένας τόπος να έχει επιτυχίες και αποτυχίες όσον αφορά τα θέματα που διεκδικεί, με ζητούμενο την ανάπτυξή του .
Στη ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα υπάρχουν νίκες, υπάρχουν και ήττες.
Αυτό συμβαίνει παντού …πλην της Ηλείας , όπου διαχρονικά υπάρχει αρνητικό ισοζύγιο .
Εδώ και πολλές γενιές δεν κάνουν τίποτε άλλο οι Ηλείοι απ’ το να απαριθμούν τα τεκμήρια της παρακμής τους. Κοιτάζομε γύρω μας, δίπλα μας και βλέπουμε έργα στην Αιτωλοακαρνανία, έργα στην Αχαΐα, έργα στην Μεσσηνία…
Και στην Ηλεία τίποτα και πουθενά…
Ένας Νομός σε λήθαργο, με ρυθμούς νωχελικούς, με ραθυμία και αναποφασιστικότητα.
Τέτοια αδυναμία και ηττοπάθεια, τέτοιο δισταγμό και απραξία, τέτοια ανοργανωσιά και αντιμεταρρύθμιση, πουθενά αλλού δεν συναντάς.
Ένας ευλογημένος τόπος, ξεχασμένος από την πολιτεία και άγνωστος στους καρεκλοκένταυρους της κρατικής εξουσίας.
Δεν θα γίνω κουραστικός απαριθμώντας απώλειες και ήττες δεκαετιών.
Πρόθεσή μου δεν είναι να τελέσω ένα είδος….«μνημοσύνου».
Είναι αρκετή μια τομή στον χρόνο, στο σήμερα, στο τώρα.
Τι συμβαίνει λοιπόν και η τύχη η δική μας έχει βαλτώσει μέσα στη μιζέρια και τη συνεχή συρρίκνωση;
Είναι δικαίωμά μας να μάθουμε ως πολίτες την αιτία.
Είναι χρέος μας να ψάξουμε την αλήθεια.
Η περίοδος των υποσχέσεων εξαντλήθηκε.
Η περίοδος της αναμονής εξαντλήθηκε.
Η περίοδος της μοιρολατρίας εξαντλήθηκε…
Φτάνει πια!
Τι συμβαίνει πάντοτε και η κάθε κυβέρνηση στο στρατηγικό σχεδιασμό της βγάζει εκτός την Ηλεία;
Είναι ο τόπος μας καμένη γη, ακατάλληλη για κάθε υποδομή και πλάνο ανάπτυξης;
Δεν θέλουμε κάτι περισσότερο, μας αρκούν αυτά για να έχουμε ένα καλύτερο αύριο.