Ηλίας Μαραγκός: Έφυγε… ο μακροβιότερος πρόεδρος του Πελοπίου

Ο μακροβιότερος πρόεδρος του Πελοπίου έφυγε… πλήρης ημερών, σε ηλικία 101 ετών,  για την γειτονιά του ουρανού έχοντας αφήσει το στίγμα του στην γενέτειρα που υπηρέτησε για 16 ολόκληρα χρόνια.

Ο Ηλίας Μαραγκός  από το 1982 έως και το 1998 διετέλεσε πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας χρονολογία κατά την οποία το Πελόπιο ενσωματώθηκε με το Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας λόγω Καποδίστρια.

Είχε τρία παιδιά, το Δημήτρη, τη Βασιλική και τη  Μαίρη καθηγήτρια η οποία είναι παντρεμένη με τον σημερινό Διευθυντή Β/θμιας Εκπαίδευσης Γιώργο Φωτεινόπουλο

Κατά την διάρκεια της θητείας του υλοποιήθηκαν μεγάλα έργα τα οποία βελτίωσαν την καθημερινότητα των πολιτών. Έργα οδοποιΐας, ύδρευσης, ηλεκτροφωτισμού, δικτύων, ανάπλασης, επέκταση οικισμού και πολλά άλλα.

Ιδιαίτερα συγκινητικά ήταν τα λόγια των συγχωριανών του που τον αποχαιρέτησαν με αναρτήσεις στο διαδίκτυο. Όλοι είχαν να πουν για τον άνθρωπο οραματιστή, για την καλοσύνη του, την ευγένεια του και όλα εκείνα τα στοιχεία που τον έκαναν να είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην τοπική κοινωνία

Η εφημερίδας “Πατρίς” εύχεται θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του

“Ο Ηλίας Μαραγκός δεν είναι πια μαζί μας…

Έφυγε για το μακρινό ταξίδι πλήρης ημερών 101 ετών.  Ηλίας Μαραγκός διετέλεσε Πρόεδρος στην Κοινότητα Πελοπίου από το 1982-1998.

Ως πρόεδρος υπήρξε ο άνθρωπος που πρόσφερε ανιδιοτελώς και επιτυχώς  τις υπηρεσίες του στο χωριό του πάντα με γνώμονα το ήθος και την καλοσύνη του.

Θεωρείται ο αναμορφωτής του Πελόπιο καθώς επί θητείας του έγιναν μεγάλα και σπουδαία έργα υποδομής.

Το Κοινοτικό Συμβούλιο Πελοπίου εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του και στους οικείους του. Πρόεδρε σε ευχαριστούμε”, είναι τα λόγια με τα οποία το Κοινοτικό Συμβούλιο  Πελοπίου αποχαιρετά τον Ηλία Μαραγκό

 Γ. Γεωργιόπουλος: “Άφησε παρακαταθήκη”

Για το θάνατο του Ηλία Μαραγκού, του  για πολλά χρόνια προέδρου της Κοινότητας Πελοπίου,  που έφυγε από τη ζωή  σε ηλικία 101 ετών, ο Δήμαρχος Αρχαίας Ολυμπίας Γιώργος Γεωργιόπουλος, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ο Ηλίας Μαραγκός έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, αφήνοντας ως παρακαταθήκη στο Πελόπιο ένα μεγάλο έργο που θα είναι για πολλά χρόνια σημείο αναφοράς στην Κοινότητα. Διετέλεσε πρόεδρος της Κοινότητας Πελοπίου από το 1982 μέχρι και το 1998, όταν το Πελόπιο ενσωματώθηκε στον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας, με το Νόμο «Καποδίστριας». Κατά τη διάρκεια της θητείας του έβαλε την υπογραφή του στην υλοποίηση μεγάλων έργων οδοποιίας, ύδρευσης, ηλεκτροφωτισμού, δικτύων, ανάπλασης, στην επέκταση οικισμού, κ.α. βελτιώνοντας σημαντικά τη ζωή των κατοίκων. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους δικούς του ανθρώπους».

Το συγκινητικό αντίο της κόρης του κ. Μαίρης Μαραγκού

Καλό ταξίδι πατέρα

Πατέρα μου, καθώς έχεις αρχίσει το ταξίδι σου στην αιωνιότητα, είναι η ώρα να σε αποχαιρετήσουμετιμώντας τη ζωή που έζησες. Ακούραστος δρομέας στο στίβο της ζωής με μια ακατανίκητη δύναμη να κάνεις το καλό,να προσφέρεις στο φίλο , το συγχωριανό , την οικογένειακαι πάντα με διακριτικότηταχωρίς επίδειξη και κομπασμούς.

Κάνε καλό θα βρεις καλό, ήταν η κατευθυντήριαγραμμή της ζωής σου που ακολούθησες πάντα με συνέπεια. Ήσουν πράγματι ένας καλός και γρήγορος δρομέας . Μαθητής  στο γυμνάσιο είχες πάρει μέρος σε αγώνες δρόμου ανάμεσα σε άλλα σχολεία, στον Πύργο, και είχες βγει νικητής.Μάλιστα στο χωριό όταν μαθεύτηκε, σε περίμεναν να σε στεφανώσουν με δάφνινο στεφάνι. Από τότε δεν σταμάτησες να αγωνίζεσαι

Στα εικοσιένα σου πήρες μέρος στη μάχη της Κρήτης το Μάη του 41 και πάντα μιλούσες με συγκίνηση για το συμπολεμιστή διοικητή σου που σκοτώθηκε  δίπλα σου. Αιχμαλωτίστηκες από τους Γερμανούς αλλά επέστρεψες  και εντάχτηκες στην εθνική αντίσταση.

Τη δεκαετία του 50 διορίστηκες στο δημόσιο ταμείο Λεχαινών, μια από τις πιο όμορφες και ευχάριστες περιόδους της ζωής σου. Έχτισες φιλίες που έμειναν στο χρόνο, παντρεύτηκες την Αριστέα σου που πάντα υπεραγαπούσες και θαύμαζες.Συνέχισες  να εεργάζεσαι στο ταμείο του Πύργου, καθώς μεγάλωνε η οικογένειά σου, ενώ τα απογεύματα δούλευες ακούραστα στα κτήματα, έγραφες στην Πατρίδα τα νέα του χωριού με την επωνυμία «Πελόπιος» και ασχολιόσουν με την τοπική ομάδα «Πελοψ» Την 3/ετία που είχες μετατεθεί στο ταμείο Μεσσήνης κάθε 2^η  Δευτέρα περπατούσες με τα πόδια στις 3:00 τα ξημερώματα από το Πελόπιο στην Αλφειούσα για να πάρεις το τρένο που πήγαινε Καλαμάτα. Τα πόδια σου και στη συνέχεια το ποδήλατο που σε συντρόφεψε μέχρι 1994 σου ήταν το μεταφορικό σου μέσο.

Μέχρι το τέλος ο καημός ήταν που δεν είχες μάθει αυτοκίνητο. Το 1982 εκλέχτηκες πρόεδρος  στην κοινότητα Πελοπίου και έμεινες για τέσσερις συνεχείς τετραετίες .κερδίζοντας τις εκλογές. Με δυσκολία  σε πείσαμε στα 78 σου ότι έπρεπε να αποχωρήσεις, γιατί είχες  μεγαλώσει αλλά ένιωθες νέος! Ακόμη και μετά την αποχώρησήσου έτρεχες στη νομαρχία πότε  για το δρόμο του Αη Γιώργη πότε για κάτι άλλο.

Αιώνιος έφηβος, ενεργός πολίτης, σπουδαίος άνθρωπος που τόσο αγάπησες και τίμησες  με τη προσφορά σου το Πελόπιο. Και αυτή η αγάπη επιστρέφει σήμερα,που παρ’όλες τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε είναι ολοφάνερη. Γιατί είχες καταφέρει με το ήθος και τη μετριοπάθεια που σε διέκρινε να αισθάνονται όλοι απέναντι σου μια οικειότητα που φανερωνόταν, όταν σε αποκαλούσαν «Πρόεδρε».

Έμεινες όρθιος μέχρι το τέλος και έφυγες γαλήνιος χθες τα ξημερώματα όπως τόσο όμορφα έζησες μια ζωή τόσο σπουδαία. Πατέρα μου, ο Τάκης εγώ και η Βάσω νοιώθουμε υπερήφανοι που αξιωθήκαμε τέτοιο πατέρα.Θα συντηρήσουμε άσβεστη στις καρδιές μας τη μνήμη σου .

Καλό σου ταξίδι για να συναντήσεις την Αριστέα σου που τόσο πολύ αγαπούσες και καλό παράδεισο.

Μαίρη Μαραγκού