Αρθρογραφία Ομογένεια

Η Ελληνική Παιδεία, σωτηρία του «Γένους»

Ακούστε το άρθρο

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος σωτηρίας της Εκκλησίας και του Ελληνισμού εδώ στην Αμερική και αυτός περνάει μέσα από την Ελληνική Παιδεία. Από τη βασική παιδεία, του Δημοτικού και της Μέσης. Στην ηλικιακή περίοδο που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του «παιδιού». (Εξ ου «παιδεία»). Μέχρι 18 ετών. Περίοδο κατά την οποία εμπεδώνεται στη συνείδηση του παιδιού το «Γένος» και ως εκ τούτου το αίσθημα ασφαλείας ότι ανήκει. Στην περίπτωση των παιδιών μας, ότι είναι μέρος του Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθόδοξης πίστης. Ότι είναι συνεχιστές μιας ένδοξης και λαμπρής παράδοσης.

Αλλά για να στηρίξουμε την Ελληνική Παιδεία, το πρώτο είναι να της δώσουμε θεσμική υπόσταση, και το σπουδαιότερο, θεσμική χρηματοδότηση. Υπό τη αιγίδα βέβαια της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής, που πρέπει να την τοποθετήσει πρώτη στον κατάλογο των Διακονιών της Εκκλησίας. Πάντα στις δύσκολες στιγμές του Εθνους μας, η Εκκλησία μάς παραστάθηκε και έγινε ο Εθνάρχης μας. Και εδώ φαίνεται πως ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Ελπιδοφόρος είναι ο ενδεδειγμένος και εύχομαι να είναι διατεθειμένος,να αναλάβει το ρόλο του Εθνάρχου και την ευθύνη για τη διατήρηση της Ελληνικής μας γλώσσας. Χαίρει της άκριτης αγάπης και του σεβασμού του χριστεπώνυμου ελληνικού πληρώματος και είναι ο μόνος που έχει το κύρος και την αξιοπιστία να εμπνεύσει όλη την Ομογένεια για την οικονομική συμβολή της. Οπως επίσης και να πείσει όσους θεωρήσει κατάλληλους να αναλάβουν την ηγεσία του φορέα της.

Και νομίζω πως έχει ήδη πάρει σοβαρά το ρόλο του γιατί στις αρχές του χρόνου συνέστησε 30μελή Ανώτατη Επιτροπή Παιδείας, η οποία, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους εκπαιδευτικούς και τους κληρικούς που την απαρτίζουν, νομίζω πως δεν είναι η ενδεδειγμένη. Η ιδρυτική Επιτροπή νομίζω ότι πρέπει να απαρτίζεται από επαγγελματίες θετικών επιστημών, που θα οργάνωναν και θα έδιναν υπόσταση στο «Ταμείον Αρωγής Παιδείας» και, το κυριότερο, που θα σχεδίαζαν και θα θέσπιζαν τη χρηματοδότησή του. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι «δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεομένων». Με τέτοια δυναμική ώστε η Ελληνική Παιδεία να μην αποτελεί προνόμιο μόνον αυτών που θα μπορούν να πληρώνουν τα δίδακτρα. Η χρηματοδότηση πρέπει να πάρει μορφή λαϊκής συμμετοχής και να προέλθει από όλους τους Έλληνες και όχι σαν φιλανθρωπία από τους έχοντες. Πρέπει να πάρει τη μορφή εθνικού καθήκοντος και χρέους.

Επίσης, ο Αρχιεπίσκοπός μας είναι ο μόνος που μπορεί να υποδείξει, και πιθανόν να πείσει, τους εύπορους ομογενείς μας και τα πλούσια Ελληνικά Ιδρύματα, ότι οι προσφορές και οι χορηγίες σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα για υποτροφίες και Εδρες Σπουδών, μπορεί να τους αποκομίζουν δικαιολογημένες τιμές και δημόσιους επαίνους, αλλά δεν είναι εθνικά ωφέλιμες, όσο αν γινόντουσαν για την ενίσχυση του Ταμείου της Παιδείας (Θα μπορούσε να θεσπιστεί ειδικό προς τούτο δίπλωμα τιμής για τους δωρητές).

Και κάτι άλλο ακόμα σοβαρό, εκτός από την Παιδεία, θα βοηθούσε την επιβίωση του «Γένους». Να επιδιωχθεί η πλήρης Ελληνομάθεια του κλήρου. Αφού η Θεολογική Σχολή μας έχει πρόβλημα προσέλκυσης φοιτητών από την Ομογένεια, γιατί δεν προκηρύσσουμε διαγωνισμό στην Ελλάδα και να φέρουμε εδώ την αφρόκρεμα των αποφοίτων της Μέσης Εκπαίδευσης να τους κάνουμε ιερείς, αντί να παρακαλούμε τους ξένους ηλικιωμένους προσήλυτους χωρίς καθόλου γνώση της ελληνικής γλώσσας; Οι ιερείς είναι αυτοί που επηρεάζουν περισσότερο από κάθε άλλον τον λαό. Αυτοί τον κρατούν κοντά ή τον διώχνουν από την Εκκλησία. Οι Ελληνομαθείς ιερείς είναι οι στρατιώτες της πρώτης γραμμής στη μάχη κατά του αφανισμού του «Γένους».

Αν δεν διασώσουμε το «Γένος» εδώ, όχι πολύ στο απώτερο μέλλον, ο Έλληνας της Αμερικής θα λέει ότι είναι Αμερικανός ελληνικής καταγωγής, ότι καταναλώνει ελληνικά προϊόντα, ότι ακούει ελληνική μουσική, αλλά δεν θα μιλάει τόσο καλά τα Ελληνικά, δεν θα πηγαίνει στην Εκκλησία, και, φυσικά, δεν θα πληρώνει ετήσιες συνδρομές στην ενορία που δεν θα ανήκει.

Κλείνοντας, σας διαβεβαιώ πως λεφτά υπάρχουν και είναι ζήτημα ηγεσίας και πίστης προς τα ιδανικά της φυλής μας, για να δικαιωθεί ο Γιάννης Ρίτσος όταν λέει: Τη Ρωμιοσύνη μη την κλαις. Αλλιώς, όπως λένε στο χωριό μου: Κλαύτα Χαράλαμπε.

* Ο Κωνσταντίνος Λυκογιάννης είναι πρώην πρόεδρος του Πανηλειακού Συλλόγου Νέας Υόρκης.


Φωτογραφία: Αποφοίτηση στο Ελληνικό Σχολείο «Ουίλιαμ Σπυρόπουλος» του Αγ. Νικολάου, Φλάσινγκ, ΝΥ, 2 Ιουλίου 2020. (Φωτογραφία: «Ε.Κ.»/Ζαφείρης Χαϊτίδης)

Όλη η επικαιρότητα