Αρθρογραφία

Η λειτουργία των ΜΜΕ – Τύπος και «τέταρτη εξουσία»

Ακούστε το άρθρο

Αν στόχος του τύπου πρέπει να είναι η ανεύρεση και η προβολή της αληθείας, του σωστού και του δίκιου, απαιτείται μεγάλη παρρησία και γενναιοφροσύνη για να αποδοθούν << ε κ ά σ τ ω   τ α   π ρ ο σ ή κ ο ν τ α >>. Τα οργανωμένα κατά τη σύγχρονη εποχή συμφέροντα, οι πιέσεις που ασκούνται από ισχυρά οικονομικά και πολιτικά κέντρα, οι έξωθεν επεμβάσεις στα εκδοτικά τράστ των χωρών, ο χωρισμός του κόσμου σε δυο ισχυρά ιδεολογικά στρατόπεδα, εγκυμονούν ασύλληπτης σοβαρότητας κινδύνους για την αντικειμενική , φιλελεύθερη και ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Δεν πρέπει να λησμονούμε ακόμα ότι η ταξική πάλι δεν είναι ο μοναδικός λόγος της συσκότισης της αληθείας. Ίσως  ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τον ανταγωνισμό των κομμάτων που, ενώ υπηρετούν τα συμφέροντα μιας και της αυτής κοινωνικής τάξης, στοχεύοντας στην κατάληψη της εξουσίας, δεν ορρωδούν μπροστά σε κανένα κίνδυνο και δεν απορρίπτουν κανένα σχεδόν μέσο, προκειμένου να φράσουν στον επιδιωκόμενο σκοπό τους.                                                                                                                                     

Συνηθέστατο φαινόμενο της εποχής μας είναι ότι πολλές εφημερίδες, μολονότι ρητά και κατηγορηματικά είναι τοποθετημένες στο πλευρό της άρχουσας τάξης και του μεγάλου κεφαλαίου, παρουσιάζονται σαν προστάτες των λαϊκών  συμφερόντων και οι προβαλλόμενοι από αυτές πολυεκατομμυριούχοι πολιτικοί χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη δήθεν προστασία των εργαζομένων. Υπάρχουν επίσης και περιπτώσεις πολλών άλλων εφημερίδων που, ενώ υποστηρίζουν τα λαϊκά δήθεν συμφέροντα, προωθούν τους εκατομμυριούχους και εκ του ασφαλούς <<σ ο σ ι α λ ι ζ ο ν τ ε ς>> πολιτικούς , εμπαίζοντας <<ε α υ τ ο ύ ς  κ α ι  α λ λ ή λ ο υ ς>>.

Από τα παραπάνω βγαίνει ολοφάνερα το αναντίρρητο συμπέρασμα ότι ο Τύπος που τάσσεται, μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας , στο πλευρό αντιλαϊκών επιδιώξεων και συμφερόντων, ούτε αντικειμενικός μπορεί εκ των πραγμάτων να είναι, ούτε και το λαό να εξυπηρετεί.  Δεν πρέπει να γελιόμαστε. Ο Τύπος που δεν εξυπηρετεί τον λαό, εξυπηρετεί το ψέμα και τη συσκότιση της αληθείας , υπομονεύει τη δημοκρατία και τορπιλίζει τα λαϊκά συμφέροντα . Η υπονόμευση γίνεται πολύ εύκολα , όπως έχει αποδεχτεί πολλές φόρες μέχρι σήμερα, επειδή ένας τέτοιος τύπος και χρήματα άφθονα διαθέτει και σχεδόν κατά κανόνα την προβιά του άκακου προβάτου περιβάλλεται, κρύβοντας τεχνηέντως τους ανομολόγητους σκοπούς του.

Ο Τύπος για να λειτούργει σωστά – δημοκρατικά δεν πρέπει να θηρεύει εκλογική-κομματική πελατεία, αλλά, αφήνοντας κατά μέρος τους πομπώδεις τίτλους και απορρίπτοντας τα Γ κ α ι μ π ε λ ι κ ά ψέματα, να παρουσιάζει τα πράγματα όπως είναι, εξυπηρετώντας το λαό και όχι τα συμφέροντα πολλών επαγγελματιών της διαστρέβλωσης της αληθείας και το χυδαίο κιτρινισμό. Ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι σταυροφόρος της αληθείας, που όμως δεν συμφέρει πάντοτε ούτε να λέγεται ούτε να γράφεται.

Ο κίτρινος Τύπος δυναμιτίζει την υπόθεση της δημοκρατίας, γιατί επιδιώκει την αύξηση της κυκλοφορίας του (και συνεπώς το κέρδος, άμεσο ή έμμεσο) με τη συκοφαντία πρόσωπων, τη λασπολογία, τη διαστροφή των γεγονότων ή με δημοσιεύματα πλαστά ή σκανδαλιστικά.

Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας αντιδημοκρατικής διαγωγής είναι να διαστρέφεται το πολιτικό κριτήριο του λαού, να αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη, να ερεθίζονται τα πάθη, να εκμαυλίζεται η λαϊκή συνείδηση και να παρασύρονται οι μάζες σε εσφαλμένες κρίσεις και ενέργειες ή σε αντικοινωνικές εκδηλώσεις. Πολλές πολιτικές εφημερίδες απευθυνόμενες στο κοινωνικό λούμπεν αναμοχλεύουν τα πάθη των άμοιρων αναγνωστών τους με πηχυαίους τίτλους για σεξουαλικά-ερωτικά σκάνδαλα, για ειδεχθείς και αδίστακτους εγκληματίες, για σκανδαλιστικές κοινωνικές εκδήλωσης, για ανώμαλα βίτσια και αλλά γελοία και ρυπαρά επιφαινόμενα του σύγχρονου πολιτισμού, άσχετα αν την ιδία στιγμή επίκαιρα, καυτά και ουσιώδη πολιτικά γεγονότα συγκλονίζουν τον τόπο και τη δημοκρατία.                                                                                                                                                    

Συνοψίζοντας τα παραπάνω μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η ελευθερία που παρέχει το δημοκρατικό πολίτευμα <<θ ε λ ε ί  α ρ ε τ ή   κ α ι  τ ό λ μ η>>, αρετή μεν, γιατί χωρίς αυτήν επέρχεται μια συστηματική φθορά των συνειδήσεων που εξυπηρετεί τους εχθρούς του λαού, τόλμη, γιατί χωρίς αυτήν δεν πρόκειται ποτέ να εξημερωθούν και να μπουν στο σωστό δρόμο τα πολιτικά ήθη μιας χώρας.

Όλη η επικαιρότητα