Αρθρογραφία

Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ηλεία

Ακούστε το άρθρο

Τον τελευταίο καιρό διαβάζουμε καθημερινά στον τύπο και ακούμε και βλέπουμε στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις την πρόθεση των αρμοδίων να απομακρύνουν από το νομό Ηλείας τα δυο τμήματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που υπάρχουν, προσπαθώντας μάλιστα να τεκμηριώσουν ανεπιτυχώς την πρόθεση τους αυτή. Από την άλλη εξαπολύονται μύδροι εναντίων όλων από όλους για το <κακό> που πάει να γίνει, φταίνε οι πολιτικοί, φταίνε οι τοπικοί άρχοντες, φταίει το κράτος και το συγκεκριμένο υπουργείο, φταίνε οι πολίτες , φταίνε…. Και το πανηγύρι συνεχίζεται. Χύνονται δάκρυα, πολλά μάλιστα κροκοδείλια, αφού οι τοπικές κοινωνίες θα μαραζώσουν, η Ηλεία θα υποβαθμιστεί και άλλο, η καταστροφή θα είναι πολλαπλή και επικίνδυνη.

Κανείς φυσικά δεν επιθυμεί την απομάκρυνση των σχολών, αντίθετα διεκδικούμε την αναβάθμιση τους αλλά και τη μεταφορά και τη λειτουργία και άλλων< δυνατών> Πανεπιστημιακών τμημάτων. Όμως ας σταθούμε σε δυο βασικά σημεία και παραμέτρους. Σπάνια ή καθόλου σε όλη αυτή τη διαδικασία δεν έχει ακουστεί και η γνώμη των φοιτητών και των γονιών τους.  Αυτοί διακαώς επιθυμούν την παραμονή τους εδώ, απαιτούν το πτυχίο τους, οι γονείς τους ξοδεύουν μηνιαίως αρκετά χρήματα και τώρα όλοι αυτοί επιθυμούν την ολοκλήρωση των σπουδών. Επιπλέον ας αναρωτηθούμε, γιατί ο νομός μας είναι από τους τελευταίους στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση, μάλιστα μέχρι πριν μερικά χρόνια  ο Πύργος ήταν η μοναδική πρωτεύουσα νομού στην Πελοπόννησο που δεν είχε ανώτερη ή ανώτατη σχολή ΑΕΙ ή ΤΕΙ όπως ίσχυε τότε. Αυτό είναι ενοχλητικό και εξοργιστικό και η ευθύνη βαραίνει όλους, δεν είναι δυνατό να φταίνε πάντα οι άλλοι, λες και δεκαετίες ολόκληρες έχει στοχοποιηθεί ο Νομός μας από την κεντρική εξουσία η άλλα κέντρα εξουσίας Αλήθεια πόσες φορές οι επιστημονικοί φορείς του νομού έχουν κληθεί να καταθέσουν τις απόψεις τους, να τεκμηριώσουν τις θέσεις τους και να προτείνουν λύσεις?

Επιβάλλεται να κατανοήσουμε όλοι ότι η Τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα διέρχεται κρίση. Η ανεξέλεγκτη ίδρυση νέων τμημάτων παντού χωρίς ακαδημαϊκά  κριτήρια, χωρίς μελέτες, αλλά όποιος προλάβει, λες και πωλείται η πραμάτεια, η αναβάθμιση στα χαρτιά και σε μια νύχτα Πανεπιστημιακών και Τεχνολογικών ιδρυμάτων δημιούργησαν ανυπέρβλητα εμπόδια.  Όλα αυτά οδήγησαν μοιραία στην υπερκάλυψη των αναγκών, στην  υποβάθμιση η και το μηδενισμό της ποιότητας σπουδών, στη ραγδαία πτώση των βάσεων εισαγωγής και στην ύπαρξη πλέον τμημάτων χωρίς φοιτητές. Βέβαια δεν φταίνε μόνο οι τοπικές ηγεσίες που απαιτούν σχολές αλλά κυρίως αυτοί που ενέδωσαν. Παρόμοια είναι και η δική μας περίπτωση, αφού ο νομός μας θα έπρεπε να είναι ψηλά στον Ακαδημαϊκό χάρτη και όχι να επαιτεί για κάποιο τμήμα.

Μόνο όλοι μαζί, χωρίς τοπικιστικές σκοπιμότητες και κουτοπονηριές, χωρίς τρικλοποδιές, χωρίς ερασιτεχνισμούς και κινήσεις πανικού με πλήρεις φακέλους, με συστηματική προσπάθεια, χωρίς χτυπήματα κάτω από τη μέση μπορούμε να έχουμε αίσια έκβαση. Όπως  ειπώθηκε είναι ενοχλητικό και εξοργιστικό αλλά και εσκεμμένο πλέον κάποιοι να θέλουν να μας διαγράψουν από τον Ακαδημαϊκό χάρτη της χώρας. Εμείς οφείλουμε ενωμένοι και αποφασισμένοι να προσπαθήσουμε, ο τόπος μας κέρδισε στο παρελθόν δυο μόλις τμήματα. Τι έγινε όμως όλο αυτό τον καιρό για να ενισχυθεί η λειτουργία τους με διδακτικό προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή και να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα που είναι η διεκδίκηση κι άλλων τμημάτων?

Ο Αριστοτέλης στο έργο του <Πολιτικά> συνδέει την παιδεία με το κράτος. Θεωρεί πως η εκπαίδευση είναι υπόθεση της Πολιτείας και πρέπει να απασχολεί τους πολιτικούς και νομοθέτες, διότι επηρεάζει τη συνολική ζωή της πόλης.

Επίσης, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και προγράμματα οφείλουν να προσαρμόζονται στις κοινωνικές συνθήκες και τα εκάστοτε δεδομένα. Υπάρχει σχέση αλληλεξάρτησης. Επομένως, αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι το θέμα αυτό που απασχολεί τις κοινωνίες στο πέρασμα των αιώνων, Ας αναλογιστούν οι υπεύθυνοι το θέμα της δίκαιης κατανομής όσο αφορά την πρόοδο και την εξέλιξη της τοπικής κοινωνίας μας. Γιατί εν τέλει περί αυτού πρόκειται, η ύπαρξη σωστά οργανωμένων και στελεχωμένων επαρκώς εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ισούται με την ευημερία, την πρόοδο και την εξέλιξη στην περιοχή μας. Ποιος έχει το δικαίωμα να την ανακόψει…

Όλοι γνωρίζουμε πως στο χώρο της πολιτικής η εξυπηρέτηση των συμφερόντων ενός <χώρου> συνεπάγεται την καταπάτηση των συμφερόντων του άλλου, Επίσης συχνά τα μέσα έχουν υποκαταστήσει τους σκοπούς. Έτσι ο στόχος χάνεται και μένουν τα μέσα. Σε πολλές περιπτώσεις αγώνων και συλλογικής πάλης στον κοινωνικό και πολιτικό χώρο εκείνο που προέχει και δικαιώνει κάθε μέσο είναι το όραμα της τελικής νίκης.

Ας δώσουμε σε όλους τους <αρμόδιους > που συσκέπτονται στα υπουργεία και στους χώρους λήψης αποφάσεων  να καταλάβουν το δίκιο, ας δώσουμε ένα συλλογικό αγώνα με το όραμα της τελικής νίκης για το καλό του τόπου μας.

*Ο Νίκος Γιαννόπουλος είναι

Φιλόλογος

Ειδικός στην Έκθεση

Πτυχιούχος Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Όλη η επικαιρότητα