Κι όμως, υπάρχει ελπίδα..!

“Οι φωτιές του 2007 δίδαξαν πολλά και σημαντικά..”

Το χτύπημα του κακού από τη στιγμή που θα εκδηλωθεί αποτελεί το μεγάλο στοίχημα για όλους τους εμπλεκόμενους στην αντιμετώπιση μιας πυρκαγιάς.

Αυτό το ξέρουν καλύτερα από τον καθένα οι άνθρωποι της υπαίθρου.

Αυτό έπραξαν και στην περίπτωση της φωτιάς του Λαντζοίου.

Ο πρόεδρος του χωριού, παλιά καραβάνα, με εμπειρία και γνώση πραγμάτων, συνθηκών και γεγονότων, ο Νώντας Μπαρτζάκος, ήταν ο πρώτος που αντέδρασε αστραπιαία ενημερώνοντας Πυροσβεστική και ανώτερα στελέχη της Πολιτικής Προστασίας ενώ ταυτόχρονα κινητοποίησε τους κατοίκους της περιοχής..

Βρέθηκαν άμεσα με μηχανήματα, οχήματα και υδροφόρες στα σημεία που γνώριζαν πως θα δημιουργηθεί πρόβλημα.

Ενήργησαν με μεθοδικότητα και οργάνωση συνδράμοντας καίρια στο έργο των πυροσβεστικών δυνάμεων και του προσωπικού της Πολιτικής Προστασίας του Δ.Πύργου…

Δεν είναι τυχαίο ότι όταν η φωτιά “έφυγε” από το Λαντζόι προς Χελιδόνι, οι Λαντζοαίοι δεν έμειναν άπρακτοι, παρά συνέχισαν το έργο τους  και εκεί… Χαρακτηριστική η συνομιλία μου με τον Μπαρτζάκο: «Πρόεδρε, όλα καλά στο χωριό; ..ναι, φαίνεται ότι το σώσαμε, αλλά τώρα κινδυνεύει το Χελιδόνι…εδώ είμαι με τα παιδιά του χωριού, να βοηθήσουμε..!»

Την ίδια ώρα, σε συναγερμό είχαν τεθεί και οι πρόεδροι και κάτοικοι των άλλων χωριών.

Άνθρωποι από Χελιδόνι, Κρυονέρι, Νεράιδα, Πουρνάρι, Καυκανιά δούλεψαν σκληρά, με πείσμα και αυτοθυσία για να εμποδίσουν τις φλόγες να φτάσουν στα σπίτια τους..!

Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια αυτοί οι άνθρωποι..

Οι φωτιές του 2007 δίδαξαν πολλά και σημαντικά..

Κάποιοι ακόμα σφυρίζουν αδιάφορα αλλά ευτυχώς οι πιο πολλοί μάθανε από το πιο σκληρό πάθημα, αποκτήσανε ευαισθησία και συνείδηση.

Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ βέβαια και στον αγώνα των πυροσβεστών, επίγειων και εναέριων δυνάμεων.

Το να μπαίνεις μέσα στις φλόγες και να προχωράς με το κεφάλι ψηλά αψηφώντας πολλές φορές τον κίνδυνο, δεν πληρώνεται με τίποτα..

Ένα ευχαριστώ είναι λίγο για τους πυροσβέστες μας και τους χειριστές των αεροσκαφών..!

Μακάρι να τελειώσει εδώ αυτός ο εφιάλτης..

Η Ηλεία δεν μπορεί να “σηκώσει” ακόμα μια καταστροφή…

Υπάρχει όμως ελπίδα και μια χαραμάδα αισιοδοξίας για αυτόν τον ρημαγμένο τόπο όταν οι άνθρωποί του, άνθρωποι κάθε ηλικίας, που πονάνε αυτόν τον τόπο, σηκώνουν ανάστημα και μπαίνουν μπροστά στα δύσκολα για να τον σώσουν..! να σώσουν το βιος τους και τις ίδιες τους τις ζωές…

Ράνια Τζαβάρα