Αρθρογραφία Ηλεία

Κώστας Μαχαίρας: Ήταν για όλους ο Αρχηγός τους

Ακούστε το άρθρο

Τους γνώρισα ένα πρωινό περνώντας από το «Πύργιον», το γνωστό στέκι «Καφέ» του αγαπημένου τους αξέχαστου φίλου Φώτη Δημόπουλου. Μου έκαναν εντύπωση για το «δέσιμο» των λόγων τους, την αγάπη για τους ανθρώπους του Πύργου, αλλά και την αναγνώριση στην εφημερίδα μας, που πάντα κρατούσαν στα χέρια τους.

Ήταν η καθημερινή συνήθεια για τον Κώστα και την Κατερίνα Μαχαίρα, όταν κατέβαιναν από την Αθήνα, για να ξεκουράζονται στο ησυχαστήριό τους, στο σπίτι τους, που έφτιαξαν στον τόπο που γεννήθηκε και αγάπησε πολύ ο Κώστας, στο χωριό «Ελαιώνα». Εκεί μεγάλωσε και δέθηκε με τους ανθρώπους, ήταν συνέχεια κοντά τους και όταν εκείνος βρέθηκε στην κορυφή της Αστυνομίας, πάντα ήταν ο ίδιος «ο Κώστας τους». ΄Ετσι τον ένιωθαν και τον έβλεπαν σαν το μικρό μαθητή που έτρεχε να βοηθήσει και να εξυπηρετήσει κάθε άνθρωπο που του ζητούσε βοήθεια. Ήταν αληθινός, ήταν δοτικός, ήταν καλοσυνάτος, γιατί οι αρετές αυτές ήσαν μέσα του, αφού τον μεγάλωσε η άξια μάνα του Φωτεινή και ο δραστήριος και ακούραστος πατέρας του Διονύσης.

Ήταν ο πρώτος τους γιός, που γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου 1952 και τον καμάρωναν όταν τον έβλεπαν να είναι πρώτος στις τάξεις του δημοτικού και να ξεχωρίζει μετά στο γυμνάσιο Πύργου.

Έβλεπαν  ότι ο Κώστας τους έπρεπε να σπουδάσει. Πέτυχε στις εξετάσεις στην Αστυνομία Πόλεων και αρίστευσε. Ήταν πάντα πρώτος και στα 17 χρόνια της παρουσίας τους στην αστυνομία πήρε τον μεγαλύτερο βαθμό του ταξίαρχου. Ήταν και πρόεδρος της Ένωσης ανώτατων αξιωματικών Πειραιά και Νήσων. Στον Πειραιά και σαν Γεν. Διευθυντής ήταν για όλους ο «δικός» τους άνθρωπος, ο δικός τους φίλος, ο δικός τους αδελφός . Έτσι τον ένιωθαν όλοι. «Να είμαστε πιστοί στην Πατρίδα μας, μέσα στο χρόνο της ζωής μας», ήταν η προτροπή του. Ενεργούσε σαν πρωτοπόρος, πάλευε χωρίς να φοβάται, μένοντας πιστός στην ιδεολογία του. Στάθηκε αγωνιστής και γι αυτό βραβεύτηκε από τους δύο Προέδρους της Δημοκρατίας, τον αείμνηστο Στέφανο Στεφανόπουλο και τον Χρήστο Σαρτζετάκη καθώς και από τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών και Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους αστυνομικούς. Αυτόν επέλεξαν να είναι το κυρίαρχο πρόσωπο της ασφάλειας των επισήμων καλεσμένων στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 στο Ολυμπιακό στάδιο.

Ήταν ο σεβαστός αστυνομικός Δ/ντής, με την έντονη προσωπικότητά του να ξεχωρίζει,με την πληθωρική του κορμοστασιά, με το εντονότατο βλέμμα του να στοχεύει τον λάθος άνθρωπο και να ξεχωρίζει τον καλό. Είχε το χάρισμα της επικοινωνίας και μια ιδιαίτερη ανησυχία για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα.

Ο τρόπος της δικής του ζωής ήταν λιτός, όμως σπουδαίος για τους ανθρώπους. Όλα γινόντουσαν πάντα με γνώμονα το βασικό χαρακτηριστικό του. Τα πιστεύω του, το πάθος του γι’ αυτό που τάχθηκε να υπηρετήσει.

Πίστη στο «εμείς» και όχι στο προσωπικό του «εγώ», με όραμα και αγάπη για την πατρίδα και σκληρή δράση ως τα 68 χρόνια που έζησε. Είχε δίπλα του μία έξυπνη και αγέροχη, πνευματώδη γυναίκα, την Κατερίνα του, καθηγήτρια Γαλλικών στο πανεπιστήριο της Σορβώνης της Γαλλίας.  Οι όρκοι της αγάπης, της πίστης που δόθηκαν στο γάμο τους, συνεχίστηκαν σ’ όλη τους τη ζωή. Μοιράστηκαν μαζί τις επιτυχίες και ένιωθαν πάντα ότι έχει γεννηθεί ο ένας για τον άλλον.

Αυτό επανέλαβε, με λόγια καρδιάς, την ώρα του αποχαιρετισμού, που μας συγκίνησαν όλους.  Ήταν η τελευταία φορά που η Κατερίνα του βρήκε το κουράγιο να μας πει για αυτόν τον μοναδικό άντρα της ζωής της, τον Κώστα της που λάτρευε πραγματικά.

Το απόγευμα της Πέμπτης 15 Απριλίου, κοντά στους δικούς του ανθρώπους ήταν ο συμμαθητής του Θοδωρής Γιαννακούλιας και ο Αστυνομικός Διευθυντής Ηλείας Παναγιώτης Μάνδαλος.

Γεμάτοι συγκίνηση, είπαν όλοι: «Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ… Ήσουν για όλους μας ο “Αρχηγός” μας».

Όλη η επικαιρότητα