Μην μας ενοχλείτε

Απροσπέλαστη, αδιάβατη,  απερπάτητη είναι η πόλη του Πύργου, για αυτοκίνητα, ποδήλατα, μοτοποδήλατα, καροτσάκια μικρών παιδιών, καροτσάκια αναπήρων και τον οποιονδήποτε που θα αποφασίσει να την επισκεφτεί για αναψυχή ή για δουλειές.

Κι αν αναγκαστεί να την επισκεφθεί, ή τέλος πάντων αν θελήσει να γνωρίσει την πόλη, σίγουρα δεν θα μπορέσει να την γνωρίσει και είναι αμφίβολο αν τελικά δεν το μετανιώσει και στρίψει προς αναχώρηση, πριν κατορθώσει να φτάσει στο κέντρο, όπου πιθανά να μπορούσε να επισκεφτεί το Μουσείο και την κεντρική πλατεία.

Προσωπικά αποφεύγω να πηγαίνω στο κέντρο της πόλης, φυσικά με αυτοκίνητο δεν το επιχειρώ καν, αλλά και πεζός αποφεύγω γιατί, δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, δρόμοι, πλατείες, διαβάσεις πεζών και ακόμη, γιατί όχι, δεν υπάρχουν σε κάποιες αποστάσεις παγκάκια για να κάθονται να ξαποσταίνουν οι περιπατητές της πόλης, ακόμη δε και βρύσες με νερό για να δροσίζονται το καλοκαίρι.

Χθες όμως αναγκάστηκα να πάω στο κέντρο της πόλης με τον φίλο μου τον Αμερικανοέλληνα, ο οποίος παρά την επιμονή μου να μην οδηγήσει στο κέντρο, αυτός επέμενε και οδήγησε στο κέντρο αν είναι δυνατόν , χωρίς να γνωρίζει τους δρόμους και εν ολίγοις χωρίς να γνωρίζει που πηγαίναμε και πως θα πάμε, αφού επιθυμία του ήταν να πιούμε καφέ στο Επαρχείο, μέρος γνωστό του από τα παιδικά του χρόνια πριν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ.

Ολοι οι δρόμοι με μονά και διπλά παρκαρίσματα κάτω και κατά μήκος πινακίδων που καμάρωναν με την ένδειξη απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση, αλλά και τα πεζοδρόμια φιλοξενούσαν αυτοκίνητα και άλλα οχήματα σε μόνιμο παρκάρισμα, χωρίς έναν δημοτικό σταθμό στάθμευσης οχημάτων σε μία μεγάλη πόλη σαν τον Πύργο και με κανένα χώρο στάθμευσης στα ιδιωτικά πάρκινγκ που βρίσκονται κοντά στην πλατεία.

Δεν μπορέσαμε να σταματήσουμε πουθενά, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, φύγαμε από τον Πύργο χωρίς να τον δούμε και να τον περπατήσουμε, χωρίς να πάμε στο Μουσείο, στο Επαρχείο και σε όποιο άλλο αξιοθέατο μας οδηγούσαν οι πινακίδες αν θα υπήρχαν

Δεν μας θέλησε ο Πύργος, δεν του άρεσε η φάτσα μας, κρίμα για τον Αμερικανοέλληνα, εγώ είμαι ντόπιος πλέον και αποφεύγω τις κακοτοπιές, μας είπε «φύγετε δεν χωράμε άλλους, γεμίσαμε, δεν βλέπετε παντού, σε δρόμους, πεζοδρόμια και πλατείες, αυτοκίνητα, μην μας ενοχλείτε πλέον δεν αντέχουμε τον πολύ συνωστισμό, ελάτε άλλη μέρα να κάνετε και τα παράπονά σας στον Δήμαρχο και στον Νομάρχη.-