Ηλεία Υγεία

«Μη μας αιφνιδιάσει ο θάνατος»- Το παράπονο της Μαρίας, μιας 35χρονης καρκινοπαθούς από το κράτος

Ακούστε το άρθρο

Η Μαρία Συλαϊδή από τα Λεχαινά εμπνέεται από τον «ανόητο δρακούλη» -Το παράπονό της από το κράτος και το μήνυμά της στους καρκινοπαθείς.

Στο έλεος της ασθένειάς τους βρίσκονται εκατοντάδες καρκινοπαθείς, αφού λόγω πανδημίας υπολειτουργούν τα αντικαρκινικά- ογκολογικά νοσοκομεία με αποτέλεσμα οι ασθενείς να αγωνιούν «μήπως ο θάνατος τους αιφνιδιάσει» όπως χαρακτηριστικά δηλώνει στην εφ. «Πατρίς», η 35χρονη καρκινοπαθής Μαρία Συλαϊδή από τα Λεχαινά.

Η Μαρία γεννήθηκε τον Μάϊο του 1985. Ήταν τεσσάρων ετών όταν από καρκίνο έχασε τον πατέρα της Ιωάννη. Σε ηλικία 26 ετών η Μαρία διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο. Η μητέρα της Αθανασία και τα αδέλφια της Χριστίνα, Βασιλική και Νίκος στέκονται δίπλα της αν και κάποιος ψύχραιμος παρατηρητής θα έλεγε ότι η Μαρία δίνει κουράγιο στην οικογένειά της και στους ανθρώπους που την αγαπούν. Μέχρι σήμερα έχει κάνει 6 χειρουργεία

Είναι η δεύτερη φορά που ως δημοσιογράφος βρίσκομαι απέναντι σε αυτή τη νέα κοπέλα από τα Λεχαινά, την χαμογελαστή Μαρία που δεν επιτρέπει στον καρκίνο να της στερήσει τα όνειρα για ζωή ή και τη σιγουριά ότι στον πόλεμο αυτόν θα είναι νικήτρια. Τρείς- τέσσερις ερωτήσεις προς τη Μαρία Συλαϊδή και οι απαντήσεις είναι αρκετές για να κατανοήσεις την αξία της ζωής.

Η Μαρία Συλαϊδή με την μητέρα της Αθανασία

«Φρικτοί πόνοι αλλά χαμογελούσα»

Ερ: Πώς αισθάνθηκες όταν διαγνώστηκες ότι πάσχεις από καρκίνο;

ΑΠ: « Ήμουν 26 χρονών όταν διέγνωσαν ότι πάσχω από καρκίνο. Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα για εμένα. Δεν μου προκάλεσε φόβο, αλλά αγωνία για την οικογένειά μου και ένα αίσθημα ευθύνης. Είχα ευθύνη απέναντι τους. Έπρεπε να τα καταφέρω, να επιβιώσω. Δεν ήθελα να περάσουν για άλλη μια φορά μια απώλεια, καθώς ο πατέρας μου διαγνώστηκε και αυτός από καρκίνο στα 35 του και δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Θυμάμαι στο πρώτο χειρουργείο που ήταν και το πιο δύσκολο, είχα φρικτούς πόνους, αλλά όταν έμπαιναν μέσα στο δωμάτιό μου, τους χαμογελούσα για να παίρνουν δύναμη. Η οικογένειά μου ήταν και είναι ακόμα το στήριγμά μου».

«Ύστερα από 6 χειρουργεία»

ΕΡ: Πώς είναι η κατάστασή σου σήμερα; Είναι σταθερή;

ΑΠ: «Κατά καιρούς η κατάστασή μου αλλάζει, δεν είναι σταθερή. Αυτό το γνώριζα από τη πρώτη στιγμή, οι γιατροί μου με είχαν ενημερώσει για όλα τα πιθανά σενάρια, αλλά δεν περίμενα ότι σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα θα έκανα 6 χειρουργεία. Παρ’όλα αυτά προσπάθησα να τα καταφέρω μέχρι τώρα.

«Χωρίς νοσοκομεία…»

ΕΡ: Τι κάνεις ως καρκινοπαθής με την πανδημία που είναι μια απειλή για τη ζωή σου;

«Φυσικά προσέχω όσο κανείς άλλος! Το κακό είναι ότι με τη σημερινά δεδομένα της πανδημίας έχω μείνει εκτός νοσοκομείων, όπως και τόσοι συνάνθρωποί μου που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Επικοινωνώ ακόμα με ανθρώπους που γνώρισα στο νοσοκομείο και αγωνιούν για την υγεία τους. Αναρωτιέμαι πολλές φορές, γιατί δεν σκέφτηκαν να αφήσουν έστω  μία πτέρυγα σε ένα νοσοκομείο σε κάθε πόλη γι’ αυτήν την ομάδα ανθρώπων. Είναι αποκαρδιωτικό να σου λένε οι γιατροί, «μόνο αν νιώσεις ότι δεν μπορείς καθόλου, τότε  να έρθεις να σε δω». Είναι λυπηρό  γιατί μερικοί άνθρωποι, όπως είμαι και εγώ, δεν έχουν σημάδια ότι υποτροπιάζουν. Κάνουμε αρκετό καιρό υπομονή μέχρι να καταφέρουμε να μας δεχτούν, αλλά αυτή η αργοπορία πολλές φορές δεν είναι υπέρ μας. Αυτή η αργοπορία μπορεί να αποβεί μοιραία. Κατανοώ ότι αυτό γίνεται για την ασφάλειά μας λόγω covid αλλά ανησυχώ μήπως μας αιφνιδιάσει ο θάνατος».

Με τον αδελφό της Νίκο

«Ο ανόητος δρακούλης»

ΕΡ: Μαρία τί μήνυμα στέλνεις σε όλους τους καρκινοπαθείς;

ΑΠ: «Όταν αναφέρομαι στον καρκίνο πάντα τον ονομάζω ”ανόητο δρακούλη”, γιατί είναι πραγματικά ανόητος. Όσο και αν φοβόμαστε να τον αντιμετωπίσουμε, πρέπει να το κάνουμε για εμάς και τις οικογένειές μας. Έστω και αν αυτός θεωρεί ότι είναι δυνατός και ότι μπορεί να μας κατασπαράξει…Δεν είναι έτσι. Είναι απλά μια μάχη που πρέπει να δώσουμε μαζί του και όχι το τέλος μας. Πολλές φορές θα νομίζετε ότι η ιστορία σας θα λάβει τέλος, αλλά πιστέψτε με δεν θα συμβεί αν εσείς δεν το επιτρέψετε να συμβεί. Όλοι έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία και πρέπει να την διεκδικήσουμε. Πρέπει να την διεκδικήσετε για εσάς. Για όλους. Αρνούμαι να πιστέψω ότι θα σταθείτε αδύναμοι μπροστά του. Ότι θα σκύψετε το κεφάλι σας και θα δεχτείτε το τέλος. Θέλω να σας δω να φοράτε τη πανοπλία της ζωής και να πολεμάτε με θάρρος και χαμόγελο γι’ αυτήν και θα δείτε ότι στο τέλος θα περάσουν όλα, με ελπίδα».

Έμπνευση και δημιουργία

Η Μαρία Συλαϊδή  όχι μόνο «δεν κατέθεσε τα όπλα»,όχι μόνο όρθωσε ανάστημα απέναντι στην επάρατο αλλά μέσα από τη μάχη που δίνει εμπνέεται και δημιουργεί. Η ίδια λέει στην «Πατρίς»

«Η συγγραφή για εμένα είναι ένα όμορφο ταξίδι. Γράφω για να δημιουργώ γέφυρες ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και τον κόσμο της φαντασίας. Έτσι ξεκίνησα το πρώτο βήμα για τη πρώτη έκδοση 8 ιστοριών flash fiction απο το 121 Words,μια σελίδα όπου μοιράζομαι ιστορίες με τους αναγνώστες. Στη συνέχεια παρακολούθησα μαθήματα ανάγνωσης και δημιουργικής γραφής παραμυθιού. Συμμετείχα στο συλλογικό παραμύθι ”Ο θησαυρός του Αλη Μπαμπά” και το επόμενο έτος που μπήκα στο τμήμα της Λογοτεχνίας, μου πρότειναν να συμμετέχω και στο τρίτο συλλογικό παραμύθι που θα βγεί την Άνοιξη του 2021 και το θέμα του είναι τα ζωάκια στην Ολυμπιάδα».

Και παραμύθι

Η Μαρία αναφέρεται και στο παραμύθι που αναμένεται να εκδοθεί: «Παράλληλα εκδόθηκαν άλλες δυο συλλογές flash fiction από τη σελίδα του 121 Words.Στη μια συλλογή η θεματολογία ήταν τα Χριστούγεννα και η αμέσως επόμενη ήταν καλοκαιρινή. Σε δυο μήνες σχεδόν θα εκδοθεί και ένα ακόμα παραμύθι μου σε συνεργασία με της Εκδόσεις Κέφαλος, ”Σαμπίν,μια μάγισσα χωρίς μαγεία”. Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους. Σ’ αυτή τη φανταστική υπόθεση ένα νεαρό κορίτσι από τη φυλή των μάγων που δεν έχει αποκτήσει ακόμα τη μαγεία της ,καταφέρνει το αδύνατο με τη δύναμη της θέλησης».

Στο ΕΚΠΑ

Τέλος η αγωνίστρια της ζωής αποκαλύπτει ότι παρακολουθεί και μαθήματα ανάγνωσης στο ΕΚΠΑ: «Η αγάπη μου όμως για τη συγγραφή δεν σταμάτησε στον κόσμο του παραμυθιού και της λογοτεχνίας. Το χειμώνα πήγα ένα βήμα παραπάνω και παρακολουθώ μαθήματα ανάγνωσης και δημιουργικής γραφής στο τμήμα της Πεζογραφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εύχομαι να καταφέρω με σκληρή δουλειά να εξελιχθώ περισσότερο στη γραφή».

Όλη η επικαιρότητα