Αρθρογραφία

Μια περιπέτεια που αφορά όλους

Ακούστε το άρθρο

Πριν από πέντε χρόνια περίπου είχα υποστεί  εξάρθρημα  του ενός χεριού μου στον ώμο, ήταν βραδινή ώρα και σκέφθηκα πως ίσως μπορούσε κάποιος ιδιώτης γιατρός να κάνει την ανάταξη, για να αποφύγω την ταλαιπωρία του Νοσοκομείου, αφού έτσι κι αλλιώς η ασφάλειά μου θα πλήρωνε το κόστος, πλην όμως δύο γνωστοί μου ορθοπεδικοί  μου δήλωσαν πως δεν έχουν τέτοια δυνατότητα στα ιατρεία τους, οπότε παρακάμπτοντας το πρώην Νοσοκομείο Κρεστένων κατέληξα στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου Πύργου.

Εκεί μου δηλώθηκε πως δεν εφημερεύει ορθοπεδικός γιατρός και θα έπρεπε να περιμένω μέχρι την επομένη το πρωί, θα μπορούσαν να με κρατήσουν αν  υπήρχε κρεβάτι, διαφορετικά να φύγω, να πάω Αμαλιάδα και Πάτρα, αν δεν μπορεί να αναταχθεί το χέρι μου και στο Νοσοκομείο της Αμαλιάδας, και κατά την εκτίμησή μου ίσως θα έπρεπε να παραμείνω στο σπίτι μου, για να μην ενοχλώ κι όλας το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Φθάνω λοιπόν στο Νοσοκομείο της Αμαλιάδας, όπου υπήρχε ορθοπεδικός γιατρός, αμέσως με υποδέχθηκε στα επείγοντα, έκανε την σχετική προετοιμασία και προσπάθησε με τους βοηθούς του να ανατάξει τον ώμο του χεριού, αλλά ήταν αδύνατο ή δύσκολο, όπως κατάλαβα, χωρίς την χορήγηση αναισθησίας, γιατί δεν εφημέρευε αναισθησιολόγος, ο οποίος όμως εφημέρευε στο Νοσοκομείο του Πύργου, στο οποίο όμως δεν εφημέρευε ορθοπεδικός.

Βρέθηκα μπροστά σε ένα αδιέξοδο, με το χέρι κρεμασμένο εκτός της θέσης του, με αφόρητους πόνους, με τα νεύρα «τσιάταλα» και ήμουν έτοιμος να φύγω για Πάτρα, φυσικά «βρίζοντας Θεούς, δαίμονες, την τύχη μου και την άχρηστη πολιτεία μου» , ευτυχώς όμως ο γιατρός, ψύχραιμος και διαβασμένος τελικά, χορηγώντας μου ένα ήπιο, αναισθητικό-χαλαρωτικό, ανέταξε το χέρι μου πολύ γρήγορα, ανακουφίστηκα, ευχαρίστησα και αναχώρησα για το σπίτι μου.

Την άλλη ημέρα κατάλαβα τον τραγέλαφο του συστήματος υγείας της χώρας μου, την έλλειψη οργάνωσης, και φυσικά την έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, μου είχαν περάσει όμως τα νεύρα και δεν μίλησα σε κανέναν, ούτε κατήγγειλα κανέναν και τίποτα.

Μιλάω ετεροχρονισμένα για τη δυσάρεστη εμπειρία μου, φαντάζομαι ο καθένας θα έχει και μία εμπειρία από τις τρείς δομές Υγείας της Ηλείας, που θα μπορούσαν και θα έπρεπε να προσφέρουν δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας στους πολίτες, αν η πολιτεία μας ήταν σοβαρή και αν την ενδιέφεραν όσο θα έπρεπε οι πολίτες της, χωρίς «κατόπιν ενεργειών» στρογγυλέματα, παρακλήσεις, εκκλήσεις και επικλήσεις θεών και δαιμόνων.-

Όλη η επικαιρότητα