Σημάδια κρίσης και παρακμής της κοινωνίας

ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε   

Ο άνθρωπος σήμερα έχει γίνει μια μηχανή ή μάλλον ένα εξάρτημα της μηχανής, άψυχο κι αναίσθητο. Τα ιδανικά της φιλοπατρίας, της ειρήνης, της αλληλεγγύης, η φιλία, ο σεβασμός στην ανθρωπινή αξιοπρέπεια.

Ο αλτρουισμός κι η φιλαλληλία, η τιμιότητα κι η ειλικρίνεια στις ανθρώπινες σχέσεις, η πνευματική καλλιέργεια κι η ευαισθησία, η αγάπη προς τη δημοκρατία κι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν διαγράφει από τον πινάκα των αξίων. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται, μέσα στο σημερινό χειμώνα της κοινωνικής σύγχυσης, για κάθε πραγματικά ανθρώπινο, για τον ανθρωπισμό και τη συλλογική ευτυχία. Σήμερα επικρατεί ο στυγνός υλισμός κι ο άκρατος ωφελιμισμός , η θεοποίηση του χρήματος κι η αποθέωση του ατομικού συμφέροντος.

Η μεγαλύτερη πληγή για τον άνθρωπο είναι η ανεξέλεγκτη επιδίωξη του ιδιωτικού πλουτισμού. Το χρήμα κι η αύξηση του πλούτου έχουν ξελογιάσει τον σημερινό άνθρωπο και τον έχουν κάνει εντελώς παρανοϊκό. Απογυμνωμένος ο τωρινός άνθρωπος από κάθε ίχνος συμπόνιας  για τον δεινοπαθούντα συνάνθρωπο του, κυνηγάει με όλα τα μέσα και τις μεθόδους το υλικό όφελος.

Κυρίως μετά το Β Παγκόσμιο πόλεμο παρατηρείται μια ανησυχητική αύξηση του απανθρωπισμου, σαν αποτέλεσμα της κρίσης που έφερε η αλληλοσφαγή των ανθρώπων.

Γκρεμιστήκαν κι οι τελευταίες άξιες με τη σημερινή υδροκέφαλη ανάπτυξη του πολιτισμού. Διαλύθηκε ο θεσμός της οικογένειας  με τη νόθευση του θεσμού του γάμου και τη στήριξη των συζυγικών σχέσεων στα περιουσιακά και σε άλλα στοιχεία.

Τα σχολεία έγιναν τόπος καλλιέργειας του κλίματος του ανταγωνισμού, της βαθμοθηρίας και του καριερισμού. ΟΙ γνώσεις που παρέχονται σε αυτά είναι οι πατροπαράδοτες σχεδόν γνώσεις, οι καθαρά βερμπαλιστικές, ανούσιες και άχρηστες για τη ζωή του ανθρώπου. Καλλιεργούνται ο ατομισμός, και ο δογματισμός και ετοιμάζεται ο άνθρωπος για το ρόλο του καριερίστα ,του συμβιβασμένου υπαλλήλου με την ευλύγιστη σπονδυλική στήλη. Τα ανώτερα πνευματικά επαγγέλματα έπαψαν πια να αποτελούν ‘λειτουργήματα’, λόγω της διαφθοράς των συνειδήσεων, της χρησιμοθηρίας και του τυχοδιωκτισμού.

Στην εκτυφλωτική θέα του χρήματος θαμπώνονται τα μάτια και παραλύει κάθε ηθική αντίσταση του ανθρώπου. Σήμερα , όπως λέει προσφυέστατα ο λαός, κυριαρχεί το μέσο και το χρήμα, με θύμα μεγαλύτερο της ηθικής αυτής κατάπτωσης το λαό. Η ειρήνη απειλείται καθημερινά και πιο έντονα και οι έμποροι του πολέμου, οι μεγαλόσχημοι μπίζνεσμεν δε διστάζουν να ανάβουν φωτιές του πολέμου ή να εμπορεύονται τις πολιτικές ελευθερίες και να ποδοπατούν κάθε έννοια ανθρωπισμού.  Αποχαλινωμένα λοιπόν τα σημερινά ένστικτα του ανθρώπου δεν γνωρίζουν κανένα φραγμό στη στην ικανοποίησή τους και κάθε τι το φυσικό, το πραγματικά ανθρώπινο, το ιδανικό, ταυτίζεται με το αφύσικο, το απάνθρωπο και το αποχαυνωτικό.

Εκείνο που έλκει και συναρπάζει το σημερινό άνθρωπο είναι η απόκτηση της ικανότητας να δίνει έκφραση στους απωθημένους πόθους και τα καταπιεστικά ένστικτα και να ταυτίζεται με τους ‘ήρωες’ και τα πρότυπα που κατασκευάζει η σημερινή καταναλωτική κοινωνία.

Εύλογα λοιπόν διερωτάται ο Καρλάιλ… μήπως ο πολιτισμός του ανθρώπου είναι μόνο ένα περίβλημα, που από μέσα του μπορεί να ξεσπάσει πιο άγρια φύση του, αναλλοίωτη όσο ποτέ.