Τα ανθρώπινα δικαιώματα αναπόσπαστο θεμέλιο της ανθρώπινης ύπαρξης

Κάθε χρόνο θυμόμαστε στις 10 Δεκεμβρίου την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως μία συμβολική ημέρα, την ημέρα που το 1948 η γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υπέγραψε την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η Διακήρυξη αποτελεί μια σημαντική τομή στην Ιστορία, καθώς τόλμησε να αναδείξει τα αναφαίρετα δικαιώματα που ανήκουν σε κάθε άνθρωπο μόνο και μόνο επειδή είναι άνθρωπος, ανεξάρτητα από φυλή, εθνικότητα, θρησκεία, πολιτική πεποίθηση. Για πρώτη φορά, μια διεθνής συμφωνία έβαλε στο επίκεντρο τα ανθρώπινα όντα αντί πολιτικών εξουσίας.

Ωστόσο, η διακήρυξη αυτή δεν ήταν παρά μια αναγκαία απάντηση στις τραγικές συνθήκες που επέφερε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Τα Ηνωμένα Έθνη συγκροτήθηκαν τον Ιούνιο του 1945 στο τραγικό υπόβαθρο της εξολόθρευσης 17 εκατομμυρίων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων 6 εκατομμυρίων Εβραίων στο Ολοκαύτωμα, των όπλων μαζικής καταστροφής, του θανάτου.

Απέναντι σε αυτό, με την προάσπιση της ελευθερίας, της ισότητας, της αδελφοσύνης, αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά ως οντότητα με δικαιώματα η νεολαία, ως κινητήριες δυνάμεις της αλλαγής,  προς όφελος της προάσπισης και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά του μίσους, των διακρίσεων, της κλιματικής αλλαγής και άλλων.

Ο φετινός εορτασμός σχετίζεται με την κρίση της πανδημίας του COVID-19 σε συνδυασμό με την εμβάθυνση της φτώχειας και τις αυξανόμενες ανισότητες και διακρίσεις, υπογραμμίζοντας την προτεραιότητα της διασφάλισης και της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων ως ύψιστης σημασίας στην προσπάθεια της ανάκαμψης και της οικοδόμησης ενός καλύτερου κόσμου.

Δ. ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. ΗΛΕΙΑΣ: “Δείκτης της πραγματικής ευημερίας μίας ευνομούμενης πολιτείας”

Η σημερινή παγκόσμια ημέρα δεν είναι και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν μία ακόμη από τις «παγκόσμιες ημέρες» που για διάφορους λόγους εορτάζονται μέσα στο χρόνο. Αφορμή είναι βεβαίως η επέτειος της υιοθέτησης της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948, αλλά η ημέρα δεν έχει μόνο εορταστικό πρόσημο. Είναι πρωτίστως ημέρα υπενθύμισης της αέναης προσπάθειας που κάθε Πολιτεία, φορέας και άτομο πρέπει να καταβάλει  ώστε να διασφαλίζεται ότι κάθε ανθρώπινο πλάσμα δικαιούται να απολαμβάνει  τα δικαιώματα που είναι εγγενή προς την ανθρώπινη φύση από την ώρα της δημιουργίας της, ανεξάρτητα από τη φυλή, το χρώμα, τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τις πολιτικές επιλογές, την εθνική και κοινωνική προέλευση, το σεξουαλικό προσανατολισμό κα. Είναι επίσης ευκαιρία επισήμανσης ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι  συνυφασμένος με την ειρήνη και την ασφάλεια, αλλά και με την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα, που δημιουργούν το πλαίσιο εκείνο που είναι αναγκαίο για τη διαφύλαξή των δικαιωμάτων αυτών. Η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί την αυτονόητη υποχρέωση κάθε κράτους δικαίου, αλλά και την αναγκαία συνθήκη για την ομαλή συμβίωση του καθενός από εμάς με το διπλανό του, όσο κοντά ή μακριά και αν βρίσκεται αυτός. Εντέλει η αποτελεσματικότητα στη λειτουργία κάθε ευνομούμενης πολιτείας κρίνεται από το πόσο σπάνια χρειάζεται να γίνεται επίκληση των δικαιωμάτων αυτών και αυτός είναι ο δείκτης της πραγματικής ευημερίας της.

Θανάσης Θεοδόσης Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αμαλιάδας: “Κατάκτηση η κατοχύρωση της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων ως δικαιϊκού θεσμού”

Θεωρώ ως μία από το μέγιστες κατακτήσεις του ατόμου την κατοχύρωση την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως δικαιϊκού θεσμού. Η λειτουργία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με έδρα το Στρασβούργο αποτελεί αδιαμφισβήτητα σπουδαία κατάκτηση του δικαιϊκού μας πολιτισμού, αλλά σίγουρα τα ανθρώπινα δικαιώματα δοκιμάζονται καθημερινά και κυρίως πίσω από τις κάμερες και σίγουρα είναι δύσκολο να διεκδικήσει κάποιος το δίκαιο του έχοντας ως πραγματικά δεδομένα το δύσκολο των απαιτήσεων, το οικονομικό μέγεθος των υποθέσεων, την πολυπλοκότητα των προβλημάτων και τη δυσκολία επικοινωνίας, τα οποία αποτελούν σοβαρή τροχοπέδη στην προστασία και την απονομή του δικαίου.

Όλοι βλέπουμε καθημερινά να ξετυλίγονται βιαιότητες, καταπατήσεις δικαιωμάτων και μικρές ή μεγάλες αδικίες. Χρέος όλων και κυρίως των λειτουργών της δικαιοσύνης είναι να στηλιτεύουμε τις αδικίες σε βάρος των αδύναμων και ανυπεράσπιστων και να αναδεικνύουμε καθημερινά ως ύψιστο αγαθό την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρέπει όλοι, από όποια θέση και εάν υπηρετούμε, να στηλιτεύουμε  την κρατική παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών, όπως επίσης την κεκαλυμμένη ανθρωποφαγία των ΜΜΕ, τα οποία με το δικό τους τρόπο καταπατούν πολλάκις αυτό που λέμε ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Η σημερινή ημέρα θα πρέπει να εορτάζεται 365 ημέρες το χρόνο και να μην περιορίζεται μόνο στη σημερινή, γιατί έτσι ουσιαστικά την αποδυναμώνουμε.

ΜΙΣΕΛ ΑΜΠΟΥ ΧΑΝΤΜΠΑ–ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: “Ο αγώνας για τα ανθρώπινα  δικαιώματα είναι διαχρονικός”

Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν αναπόσπαστο θεμέλιο της ανθρώπινης ύπαρξης. Μιλώντας για ανθρώπινα δικαιώματα, εννοούμε τον σεβασμό στην φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, το φύλο, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή,  την ισονομία και ελευθερία έκφρασης, το δικαίωμα στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση και στην παιδεία, στην υγεία το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, τα σεξουαλικά δικαιώματα. Διακρίνονται από καθολικότητα, είναι αδιαίρετα και αναπαλλοτρίωτα.

Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, 72 χρόνια μετά την Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (10 Δεκεμβρίου 1948), βλέπουμε πως οι αιτίες που ώθησαν στην ανάγκη της σύνταξης ενός καταστατικού που να προστατεύει και να μπορεί να κατοχυρώσει εξάπαντος τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, είναι πιο επίκαιρες από ποτέ.

Φτώχεια, πείνα, πολεμικές συρράξεις, ρατσισμός κάθε είδους, παράνομες φυλακίσεις και θανατώσεις ανθρώπων, ανθρώπινη εκμετάλλευση και σωματεμπορία, είναι φαινόμενα που, παρά τις προσπάθειες εδώ και δεκαετίες από φορείς και κράτη, εξακολουθούν να υφίστανται και έτσι συνεχίζουν να καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα εκατομμυρίων συνανθρώπων μας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο αγώνας για τη διατήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι διαχρονικός και πρέπει να είναι συνεχής. Οι καθημερινές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει περιθώριο για εφησυχασμό, και για την εκπλήρωση του στόχου αυτού δεν θα πρέπει να παρατηρούνται εκπτώσεις στο θέμα του σεβασμού τους. Και δυο σημειώσεις:

– Κάθε ημέρα πρέπει να είναι ημέρα των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

– Τα ανθρώπινα δικαιώματα θα πρέπει να αποτελούν μάθημα σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.

Δήμαρχος Πηνειού Ανδρέας Μαρίνος: «Ανθρώπινα Δικαιώματα και Τοπική Αυτοδιοίκηση»

Η Ελλάδα αποδίδει πρωταρχική σημασία στην προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων  και των θεμελιωδών ελευθεριών όλων των ατόμων που ευρίσκονται στην Επικράτειά της.

Η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων αποτελεί λοιπόν κρατική αρμοδιότητα, αλλά το Συμβούλιο της Ευρώπης αναγνωρίζει και τον ιδιαίτερο ρόλο που μπορούν να αναλάβουν οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές για την εφαρμογή τους.

Ευρύτερος σκοπός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι μεταξύ άλλων και η διαφύλαξη και η προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ως Δήμος Πηνειού καλούμαστε, στο βαθμό των δυνατοτήτων και αρμοδιοτήτων μας, να προστατεύσουμε, να προωθήσουμε και να αναβαθμίσουμε  τα αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα των πολιτών μας στην υγεία, την παιδεία, την εργασία, τη στέγη, την κοινωνική ασφάλιση.  Και αυτή η αποστολή δεν είναι πολυτέλεια, είναι το κλειδί της τοπικής ανάπτυξης.

Επιπλέον, ειδικά αυτή την περίοδο που βρισκόμαστε σε πόλεμο με την πανδημία, στο επίκεντρο μας παραμένει ο άνθρωπος και οι ανάγκες του. Και ακριβώς αυτή την κρίσιμη περίοδο δεν θα  επιτρέψουμε σε όποιους την βλέπουν ως ευκαιρία,  να χρησιμοποιήσουν την πανδημία σε βάρος των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.