Θυμός γιατί ξαναείδαν να περνούν μπροστά από τα μάτια τους εικόνες που και στο παρελθόν είχαν ξαναζήσει όταν πριν από 14 χρόνια, το 2007, ο πύρινος όλεθρος είχε και πάλι επισκεφθεί τα ίδια μέρη…
Επιχειρήσεις χάθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά από την καταστροφική μανία της πύρινης λαίλαπας, με τους ιδιοκτήτες να μιλούν για την άνιση μάχη που όπως λένε, την έδωσαν αβοήθητοι.
«Οι φλόγες είχαν ύψος γύρω στα 30 μέτρα. Σκέπασε όλη την επιχείρηση. Ευτυχώς προλάβαμε να απομακρυνθούμε και είμαστε τώρα εδώ. Ζητάγαμε βοήθεια από τις 12 το μεσημέρι γιατί βλέπαμε το μέτωπο της Βύλιζας να έρχεται κατά πάνω μας. Δεν υπήρχε βοήθεια από πουθενά. Δεν υπήρχε πυροσβεστικό. Δεν υπήρχε τίποτα. Τους παρακάλαγα επί δύο τρείς ώρες να στείλουν τουλάχιστον ένα πυροσβεστικό όχημα. Με αγνοούσαν επανειλημμένως. Λυπάμαι πάρα πολύ για αυτό δεν έχω να πω τίποτα. Το χωριό μου καταστράφηκε όλο όπως και η επιχείρηση που βλέπεται», επισημαίνει ο κ. Γιώργος Αγριδιώτης, ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου “Lalas Village” με την οργή και το θυμό να ξεχειλίζουν από τα λόγια του, κατά όλων εκείνων που “άφησαν” όπως είπε η περιοχή να γίνε και πάλι κρανίου τόπος.
Στην ερώτηση της εφ. «Πατρίς» τι έκανε όταν από την πολιτική προστασία δόθηκε η εντολή να εκκενωθεί το χωριό, χωρίς να το σκεφτεί καν είπε «εγώ δεν μπορούσα να αφήσω την επιχείρησή μου.
Ναι μας ήρθαν μηνύματα για να εκκενώσουμε το χωριό. Ήρθαν κάποιοι προϊστάμενοι από την Πυροσβεστική. Εγώ τους είπα ότι θα μείνω εδώ. Μα δεν μπορούσα να φύγω και να αφήσω την επιχείρηση μου. Έδιωξα την οικογένειά μου να πάνε σε ένα ασφαλές μέρος και εγώ κάθισα εδώ ότι προλάβω. Δυστυχώς όμως ήρθε με τόσο μανία που δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Ευτυχώς που προλάβαμε και φύγαμε. Η ζημιά είναι τεράστια», τόνισε ο κ.Αγριδιώτης.
Παραδόθηκαν όλα στις φλόγες
«Καταστράφηκαν όλα». Είναι οι λέξεις που βγήκαν από το στόμα του κ. Δημοσθένη Κατσίκα που διατηρεί επιχείρηση πουλερικών στην περιοχή του Μάγειρα.
«Πλήρης καταστροφή. Άλλη μία επανάληψη αυτού που είχαμε πάθει το 2007. Μόνο που ήταν πιο έντονη γιατί η φωτιά δεν είχε αέρα και έκαιγε σιγά-σιγά, καταστροφικά. Για πρώτη φορά μπήκε μέσα στα κτίρια. Πολλά ζώα πέθαναν από ασφυξία και τα υπόλοιπα θα πεθάνουν γιατί δεν έχουμε ούτε νερό, ούτε ρεύμα. Βοήθεια δεν υπήρχε από πουθενά. Μόνοι μας ότι προλάβαμε να σώσουμε. Και τώρα κρεμόμαστε από τα χεράκια κάποιων υπευθύνων για να αποφασίσουν αν θα αποζημιωθούμε.
Μηχανολογικός εξοπλισμός, κτίρια και ζωικός πληθυσμός και τώρα θα μας πουν τι. Όπως και το 2007. Η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη. Τουλάχιστον δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές», επισημαίνει ο κ. Κατσίκας που είδε τους κόπους μιας ζωής να χάνονται μέσα σε ελάχιστα λεπτά.