Categories: Ηλεία

Χριστούγεννα είναι «επί γης ειρήνη»… Ο Μητροπολίτης Ηλείας κ.κ. Γερμανός στην εφ. «Πατρίς»

Share

Με τη βοήθεια του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Ηλείας κ.κ. Γερμανού η εφ. «Πατρίς» σήμερα αγγίζει θέματα όπως ο Χριστός, η αξία των γιορτών, το πνεύμα των Χριστουγέννων, αλλά και η προσφορά αγάπης και η φιλανθρωπία.

Μια σπάνια συζήτηση που ξεπερνάει την πρόσκαιρη λάμψη των γιορτών και αγγίζει τις πιο ευαίσθητες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μια διαφορετική, πιο ουσιαστική προσέγγιση στο πνεύμα των εορτών. Όπως κάνει πάντα, με μετρημένες κουβέντες γεμάτες περιεχόμενο και ηχηρές επισημάνσεις ο Μητροπολίτης Ηλείας μίλησε για θέματα της εκκλησίας και ζητήματα που απασχολούν την επικαιρότητα.

Συνέντευξη στην Γιούλη Ηλιοπούλου

Σεβασμιότατε, τι είναι τα Χριστούγεννα;

Κυρία Ηλιοπούλου με ερωτάς τι είναι τα Χριστούγεννα και σου απαντώ:

Χριστούγεννα είναι ο ερχομός του Θεού στον άνθρωπον και η εμφάνισίς Του σε μας ως Θεανθρώπου, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να τον βλέπουν, να επικοινωνούν μαζί Του, να ενώνωνται μαζί Του και να λαμβάνουν ζωή και εφόδια για την ζωή τους και δυνάμεις στις δυσκολίες τους.

Χριστούγεννα είναι διά τούτο «επί γης ειρήνη». Ειρήνη του ανθρώπου με τον εαυτόν του και με τους συνανθρώπους του, ειρήνη του ανθρώπου με όλη την φύσι γύρω του, ζωϊκή και φυτική.

Χριστούγεννα είναι ακόμη χαρά ολοκληρωμένη, εσωτερική και εξωτερική, χαρά για μένα και για σένα, για όλους μας και για όλες τις στιγμές και τις καταστάστασεις της ζωής μας, ακόμη και στις θλίψεις μας. Χαρά παντού και πάντοτε, όπως ήταν στον Παράδεισο.

Χριστούγεννα επομένως σημαίνουν επαναφορά του ανθρώπου στον απωλεσθέντα Παράδεισο.

Εμείς όμως, όλοι οι άνθρωποι ακόμη και μη Χριστιανοί, θέλουμε να εορτάζουμε τα Χριστούγεννα χωρίς τον Χριστόν ή ακόμη χειρότερα διώχνοντας τον Χριστόν από τις καρδιές μας, τα σπίτια μας, και τις ανθρώπινες κοινωνίες μας.

Εμείς όλοι, Χριστιανοί και μη, θέλουμε την ειρήνη μόνον για τον εαυτόν μας και για να την αποκτήσουμε είμεθα έτοιμοι ακόμη και να πολεμήσουμε τους «εγγείς και τους μακράν». Ετοιμάζουμε φονικά όπλα και προετοιμαζόμασθε για καταστροφικούς πολέμους. Για την προσωπική μας ειρήνη, χαλάμε με την συμπεριφοράν μας την ειρήνην της οικογενείας μαςΓια την ειρήνην της οικογενείας μας μαλώνουμε με την γειτονιάΓια την ειρήνην και την ανάπτυξι της Πόλεώς μας εχρευόμεθα άλλες Πόλεις και τους κατοίκους τους και το κακό πάει λέγοντας.

Αλλά και οι Χριστιανοί (Ορθόδοξοι, Παπικοί, Προτεστάντες) είμεθα έτοιμοι να φιλονικήσουμε έντονα μεταξύ μας μέχρι εξοντώσεως ο ένας τον άλλον: Οι Σιίτες Μουσουλμάνοι πολεμούν τους Σουνίτες, και γενικώτερα οι άθεοι πολεμούν τους πιστεύοντας ή οι πιστεύοντες τους αθέους, ώστε όντως, ενώ για τα Χριστούγεννα θα στήσουμε μεγάλα Χριστουγεννιάτικα δένδρα με χιλιάδες λαμπάκια, θα στολίσουμε φάτνες, ίσως και πολλοί να ψάλλουν και το «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη», αλλά πραγματική ειρήνη δεν υπάρχει στους ανθρώπους.

Διά τούτο όμως ούτε πραγματική και μόνιμη χαρά υπάρχει. Γιατί αν για την χαρά σου μαλώνεις με όλους τους γύρω σου· Αν για να αποκτήσεις την χαρά του έρωτα σκοτώνης την Μάνα σου ή επειδή δεν την απέκτησες αυτοκτονείς ή κόβεις τις φλέβες σου· Αν… Αν… τότε ασφαλώς ποτέ δεν είχες αληθινή και ολοκληρωμένη χαρά ούτε βοηθάς έτσι να αποκτήσουν και οι άλλοι άνθρωποι χαρά.

Πώς μπορείς να πεις σε ένα παιδάκι ότι κάθε χρόνο γεννιέται ο Χριστός;

Ασφαλώς το παιδί ξέρει ότι κάθε χρόνο στο σπίτι εορτάζει ο πατέρας του ή η μάνα του ή τα μεγαλύτερα αδέλφια του ή και το ίδιο το παιδί τα γενέθλιά τους. Αυτό, του λέμε, δεν σημαίνει ότι κάθε χρόνο ξαναγεννιώμαστε, αλλά κάθε χρόνο εορτάζουμε το γεγονός της μιας φοράς γεννήσεώς μας. Γιατί η γέννησις ενός παιδιού είναι ένα σπουδαίο γεγονός για την οικογένεια. Το ίδιο, και πολύ περισσότερο, κάθε χρόνο εορτάζει όλος ο κόσμος την Γέννησι του Ιησού Χριστού. Γιατί η Γέννησις του Χριστού έφερε τον Θεόν κοντά μας, φέρνει ειρήνη, χαρά, υγεία, προκοπή μόρφωσι και όλα τα καλά. Γι’ αυτό και την εορτάζουμε όλοι πανηγυρικά, για να αποκτήσουμε όλα τα παραπάνω αγαθά που έφερε στους ανθρώπους η Γέννησις του Χριστού.

Οι νέοι άνθρωποι πιστεύουν σήμερα;

Απάντησις: Συνήθως οι νέοι στην εφηβεία τους θέλουν ελευθερία στις σκέψεις τους και στις ενέργειές τους. Όμως αυτό πως εκδηλώνεται κάθε φορά από τους νέους μας έχει σχέσι με το οικογενειάκό τους περιβάλλον, το τι πιστεύουν και το πως αυτό που πιστεύουν το ζουν και το εφαρμόζουν οι γονείς τους. Επομένως, εφ’ όσον κατά κανόνα οι Έλληνες γονείς είναι πιστοί και οι νέοι μας κατά κανόνα και κατά βάθος τους πιστεύουν. Το πως πιστεύουν και πως εκδηλώνουν την πίστι τους οι νέοι εξαρτάται από το περιβάλλον τους, τις σπουδές τους, το επάγγελμα που ασκούν, την σύζυγο ή τον σύζυγο που θα λάβουν και το παράδειμα ημών των Κληρικών της περιοχή που ζουν. Πάντως όλοι τους, όταν μεγαλώσουν, είναι περισσότερον πιστοί.

Ποιά είναι η συμβουλή σας στους πιστούς για πνευματικη πορεία μέχρι τα Χριστούγεννα;

Aπάντησις:H πορεία του πιστού Χριστιανού, κυρία Ηλιοπούλου, αρχίζει από την βάπτισί του και τελειώνει με τον θάνατο του σώματος. Επομένως ο πιστός Χριστιανός πρέπει όλα τα χρόνια της ζωής του να ζη πάντα προσπαθώντας να γνωρίζη καλύτερα το θέλημα του Θεού και πιο τέλεια να το εφαρμόζη, πάντα βέβαια επικαλούμενος την βοήθεια του Θεού. Γιατί χωρίς την βοήθεια του Θεού τίποτα πνευματικό δεν δύναται να κατορθώση, αλλά και γιατί μόνο με την βοήθεια του Θεού μπορεί να ξεπεράση και τα πιο δύσκολα. Και επειδή μιλάμε για τον πιστό Χριστιανό, θα επισφραγίσω τα παραπάνω με τους λόγους του ίδιου του Χριστού, που μας έχει ειπή: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάννου ΙΕ ‘5) και «τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω θεώ έστιν (Λουκά ΙΗ’ 25)

Όμως είναι αλήθεια, ότι ο πιστός Χριστιανός σε μερικές περιόδους, όπως είναι η Κυριακή, το Πάσχα, τα Χριστούγεννα ενεργοποιεί περισσότερον τον εαυτό του και κάνει εντονότερον τον πνευματικό του αγώνα, με την νηστεία, τις προσευχές, τον αυτοέλεγχον, την εξομολόγησι, τον εκκλησιασμό, την Θεία Κοινωνία, τις εκδηλώσεις της αγάπης του προς τον συνάνθρωπονκ.λ.π.

Εφέτος δε επειδή υπάρχει ο κίνδυνος μολύνσεως από την επιδημία του κορονοϊού οι πιστοί Χριστιανοί πρέπει να είμεθα περισσότερον και συνεχώς «ξύπνοι και εγρήγοροι», ώστε να προφυλάξουμε τον εαυτό μας και τούς άλλους από την μόλυνσιν, και να δείχνουμε υπομονή στη θλίψι μας και τις ποικίλιες δυσκολίες που μας έφερε η πανδημία αυτή, αλλά και μετά του Αποστόλου Παύλου να «καυχώμεθα εν ταις θλίψεσιν, ειδότες ότι η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς ου καταισχύνει, ότι η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος ημίν» (Ρωμαίους Ε’ 3-5).

Η Εκκλησία στη μάχη κατά της πανδημίας

Αυτά είναι χτυπήματα

«Η στάσι του κ. Πρωθυπουργού γενικώτερα έναντι της Εκκλησίας είναι καλή»

«Η Κυβέρνησις εφαρμόζει τις Εισηγήσεις των Ειδικών Πανεπιστημιακών Επιστημόνων Ιατρών και επομένως καλά χειρίζεται το όλο θέμα της πανδημίας.

Εμείς οι Πολίτες δεν τηρούμε τα προτεινόμενα μέτρα, δια τούτο τελευταία και οι πολλοί ασθενείς και αρκετοί θάνατοι»

Η  Χώρα περνά δύσκολες στιγμές. Πως σταθήκατε και στέκεστε ακόμη απέναντι στα διλήμματα της  Εκκλησίας για τα μέτρα της πανδημίας;

Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ως αρχή της από την Αποστολική ακόμη εποχή να σέβεται και να τιμά τις Κρατικές εξουσίες. Ιδού τι παραγγέλλει ο Απόστολος Παύλος. «Πάσα ψυχή εξουσίαιςυπερεχούσαιςυποτασσέσθω, ου γαρ εστίν εξουσία ει μη υπό Θεού.

αι δε ούσαιεξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναιεισίν. ώστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν. οι δε ανθεστηκότεςεαυτοίς κρίμα λήψονται. οι γαρ άρχοντες ουκ εισί φόβος των αγαθών έργων, αλλά των κακών. Θέλεις δε μη φοβείσθαι την εξουσίαν; το αγαθόν ποίει, και έξεις έπαινον εξ αυτής. Θεού γαρ διάκονός εστί σοι εις το αγαθόν. εάν δε το κακόν ποιής, φοβού. ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί. Θεού γαρ διάκονος εστίν εις οργήν, έκδικος τω το κακόν πράσσοντι. διό ανάγκη υποτάσσεσθαι ου μόνον δια την οργήν, αλλά και δια την συνείδησιν. διά τούτο γαρ και φόρους τελείτε. λειτουργοί γαρ Θεού εισίν εις αυτό τούτο προσκαρτερούντες. αποδότεουνπάσι τας οφειλάς, τω τον φόρον τον φόρων, τω το τέλος το τέλος, τω τον φόβον τον φόβον, των την τιμή την τιμήν. Μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους» (Ρωμαίους ΙΙ’ 1-7. Ίδετε και Α’ Πέτρου Α’ 13-19). Και αυτά μας παραγγέλλουν οι Απόστολοι και μάλιστα για εκείνην την εποχήν, που οι Άρχοντες ήσαν ειδωλολάτραι.

Σήμερα οι Κυβερνώντες είναι Χριστιανοί, τα δε αυστηρά μέτρα που λαμβάνουν είναι από συσκέψεις και Γνωμοδοτήσεις των Ειδικών Πανεπιστημιακών Επιστημόνων Ιατρών και είναι για το καλό όλων μας. Και βεβαίως πρέπει να υπογραμμίσω ότι ο Χριστιανός οφείλει να προστατεύη τον ευατόν του από τις ασθένειες, αλλά οφείλει συγχρόνως να προφυλάσση και τον συνάνθρωπον του. Διότι η προτροπή του Ιησού Χριστού είναι . αγάπα των πλησίον σου ως σεαυτόν».

Δια τούτο η ταπεινότητά μου υποστήριξε και υποστηρίζω την τήρησι από τους Χριστιανούς της Ηλείας όλων των αυστηρών προφυλακτικών μέτρων της Πολιτείας. Και δόξα τω θεώ. Αν και πρώτοι προσβληθήκαμε από τον κορονοϊό, πρώτοι στην Ηλεία ενοσήσαμε και  ο πρώτος θάνατος εδώ έγινε, εν τούτοις πολύ λίγα κρούσματα έχομε στην Ηλεία και τα τρία Γηροκομεία μας με 300 και πλέον φιλοξενούμενους και πάνω από 120 εργαζομένους είναι ακόμη ολοκάθαρα, χωρίς κανένα κρούσμα.

Θεωρείτε σωστούς τους χειρισμούς της Κυβέρνησις; Ποια η γνώμη σας για την στάση του Πρωθυπουργού απέναντι στο θέμα της Εκκλησίας;

Όπως σου είπα η Κυβέρνησις εφαρμόζει τις Εισηγήσεις των Ειδικών Πανεπιστημιακών Επιστημόνων Ιατρών και επομένως καλά χειρίζεται το όλο θέμα. Εμείς οι Πολίτες δεν τηρούμε τα προτεινόμενα μέτρα, δια τούτο τελευταία και οι πολλοί ασθενείς και αρκετοί θάνατοι.

Ισχυρίζονται μερικοί, ακόμη και της Εκκλησίας μας άνθρωποι, ότι η προσωπική ελευθερία του ανθρώπου προστατεύεται από το ισχύον Σύνταγμα της Πατρίδος μας και δεν μπορεί να μας αφαιρεί το δικαίωμα τούτο η Κυβέρνησις, να κάνουμε δηλαδή αυτό που θέλουμε. Ναι, αλλά το Σύνταγμα ορίζει ακόμη ότι πρέπει και η ιδική μας ελευθερία να μην αντιστρατεύεται στην ελευθερία του συνανθρώπου μας, στα χρηστά ήθη και στους Νόμους του Κράτους. Δι’ ημάς δε, τα Μέλη της Ορθοδόξου  Εκκλησίας μας ισχύει και το θέλημα του Θεού δια την αγάπη του πλησίον μας ως και του εαυτού μας. Εάν λοιπόν η ιδική μου νυκτερικήδιασκέδασις είναι δυνατόν να προκαλέση και να αυξήση την επιδημία του κορονοϊού, όπως έγινε ήδη, τότε πρέπει να θυσιάσω την διασκέδασί μου. Επομένως πρέπει να κάνω θυσία. Ο Απόστολος Παύλος γράφοντας προς τους συμπατριώτες μας Κορινθίους ρητά λέγει.«ου  μη φάγω κρέα εις τον αιώνα, ίνα μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω» (Α’ Κορινθίους Η’ 13).

Βεβαίως άλλο πράγμα είναι η διασκέδασις, χοροί, αγκαλιές, φιλιά και άλλο είναι ο εκκλησιασμός των πιστών. Διότι τούτο είναι πνευματική ανάγκη των πιστών ανθρώπων και νομίζω, ότι μπορεί εν μέρει και σε μερικούς και εκ περιτροπής έστω τούτο να ικανοποιηθή με την λήψιν όλων των αναγκαίων και αυστηρών μέτρων προφυλάξεως. Δεν πρέπει οι Εκκλησίες μας να παραμείνουν κλειστές και να γίνωνται Θείες Λειτουργίες χωρίς καθόλου πιστούς. Θεία Λειτουργία χωρίς πιστούς είναι ακατανόητο πράγμα για την Ορθοδοξία. Έπειτα στις δυσκολίες, στις πανδημίες οι άνθρωποι καταφεύγουν, πρέπει να καταφεύγουν εις τον Θεόν διά την βοήθειά Του, γιατί «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» μας έχει ειπεί ο ίδιος ο Χριστός.

Δια τούτο πρέπει να επιτραπή σε ένα μικρό αριθμό πιστών σε κάθε Θεία Λειτουργία, και στα Χριστούγεννα, στην Πρωτοχρονιά, στα Φώτα κ.λπ. να συμμετάσχη βεβαίως με την αυστηράντήρησι όλων των προφυλακτικών μέτρων μάσκας, αποστάσεις, ανοικτές πόρτες, παράθυρα κ.τλ.

Την άποψί μου αυτή την έθεσα ήδη με την από 8-12-2020  γραπτή αναφορά μου προς την ΙεράνΣύνοδον της Εκκλησίας μας.

Έτσι  με αυτά απαντώ και στο δεύτερο ερώτημά σου, αν το κατάλαβα καλά. Αν όμως με το δεύτερο ερώτημα σου με ερωτάς να σου ειπώ την γνώμην μου δια την στάσι του κ. Πρωθυπουργού γενικώτερα έναντι της Εκκλησίας πρέπει να σου ειπώ ότι είναι καλή. Γιατί και την Επικεφαλίδα του Συντάγματος ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ δεν αφήρεσε, που η προηγούμενη Κυβέρνηση είχε προτείνει να αλλάξη, και το άρθρον 3 του Συντάγματος δια τις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους δεν άλλαξε, που επίσης η προηγούμενη Κυβέρνησις είχε προτείνει να αλλάξη και άλλα Νομοσχέδια υπέρ της Εκκλησίας έχει προτείνει και η Βουλή εψήφισε.

Βεβαίως έχουν ψηφισθή και Νομοσχέδια που η Εκκλησία μας δεν συμφωνεί όπως το μάθημα των Θρησκευτικών στα Σχολεία,  γάμος ομοφυλοφίλων ή γάμος με ελεύθερη συμβίωση, διαζύγιο στο Συμβολαιογράφο, υιοθεσία από ομοφυλόφιλους κ.λ.π. Αλλά η Κυβέρνησις από τον Λαόν είναι εκλεγμένη και δεν έχουμε Θεοκρατία, τύπου Χομεϊνί.

Εν όψει Χριστουγέννων, υπάρχει πίεσι από πιστούς για να ανοίξουν οι Ναοί;

Bεβαίως και υπάρχει πίεσις από τους Χριστιανούς μας. Και τηλέφωνα μου κάνουν και ηλεκτρονικά μηνύματα στέλνουν και στο  FaceBook μου «ψάλλουν τον αναβαλλόμενον». Έχουν δίκαιο, γιατί μερικοί κοιτάζουν μόνον τον εαυτό τους, ίσως και την οικογένειά τους. Οι καιροί της πανδημίας είναι δύσκολοι και όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες. Αλλά επαναλαμβάνω πρέπει με όλες τις προφυλάξεις λίγοι, πολλοί λίγοι πιστοί να μετέχουν σε κάθε Θεία Λειτουργία.

Είναι προφανές ότι αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά. Εκτιμάτε ότι παρ’ όλα αυτά, θα δούμε Κληρικούς να ζητούν από τους πιστούς να εκκλησιασθούν κανονικά; Το αναφέρω με αφορμή πρόσφατη Εγκύκλιό σας που αφορά σε – μεμονωμένες θέλω να πιστεύω- περιπτώσεις Κληρικών που δεν τηρούσαν τα μέτρα προστασίας και όσα προβλέπονται για την Εκκλησία σχετικά με τον κορονοϊό.

Πράγματι υπήρξαν 2-3 περιπτώσεις που δεν άντεξαν οι ιερείς μας την πίεσι των ενοριτών τους και επέτρεψαν σε ενορίτες τους να εκκλησιασθούν και να κοινωνήσουν. Όχι από παρακοή, αλλά από την πίεσι του κόσμου. Ανθρώπινο είναι και αυτό. Όμως οι άλλοι 226 Εφημέριοι έμειναν σταθεροί στην τήρησι των αποφάσεων της Ιεράς Συνόδου.

Μετά τις συστάσεις μου όμως συμμορφώθηκαν και αυτοί. Ελπίζω να μη ξανασυμβή.

Το ζήτημα της Θείας Κοινωνίας εν μέσω κορωνοϊού δίχασε και προβλημάτισε. Ποια η δική σας άποψη;

H Θεία Κοινωνία είναι η μέγιστη προσφορά του σαρκωθέντος Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού στον άνθρωπον. Είναι βιοματικήένωσι του ανθρώπου με τον Θεόν. Είναι επαναφορά του ανθρώπου από τα αγκάθια και τα τριβόλια στον Παράδεισο. Είναι η ολοκλήρωσις του έργου του Σαρκωθέντος Χριστού. Επομένως όπου ο Χριστός, εκεί η ζωή, η χαρά της ζωής, η αιώνια ζωή. Διά τούτο ο Χριστιανός, ο αληθινός Χριστιανός που έρχεται να κοινωνήση «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης» προσέρχεται, πρέπει να προσέρχεται στη Θεία Κοινωνία χωρίς να φοβάται μετάδοσι ΟΥΔΕΜΙΑΣ ασθενείας, βεβαίως και τον κορονοϊόν. Άλλωστε ουδεμία μελέτη από επιστήμονα ιατρό έχει μέχρι τώρα δημοσιευθή που να λέη ότι κάπου κάποτε υπήρξεν περιστατικό μεταδόσεως ασθενείας από την Θεία Κοινωνία.

Όμως πρέπει να σου ειπώ και τούτο. Ότι δηλαδή, αφού με την Θεία Κοινωνία ο άνθρωπος ενώνεται με τον Θεόν, πρέπει να έχη την ανάλογη πίστι και προετοιμασία. Γιατί ο κοινωνών πιστός ομοιάζει του πυροσβέστη που ρίχνεται στην φωτιά για να την σβύση. Προφανώς χρειάζεται ειδική στολή γιατί αλλιώς θα καή. Μας το διδάσκει τούτο ο Απόστολος Παύλος, γράφοντας προς τους συμπολίτας μας Κορινθίους της εποχής του: «οσάκις γαρ αν εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε, τον θάνατον του τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται του σώματος και αίματος του Κυρίου. δοκιμάζετω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του άρτου εσθιέτω και εκ του ποτηρίουπινέτω· ο γαρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. δια τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί» (Κορινθίους ΙΑ’ 26-30). Δηλαδή από τους αναξίως κοινωνούντας αρρωσταίνουν πολλοί και ικανοί πεθαίνουν.

Αυτή είναι η άποψις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας διά την Θεία Κοινωνία, αυτή είναι και η ιδική μου. Απολύτως αναγκαία η Θεία Κοινωνία, αλλά με μεγάλη προσοχή, γιατί λέει και Λαός μας «με τη φωτιά δεν πρέπει να παίζουμε».

Διαβάστε την Κυριακή 27 / 12 / 20 στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης του Μητροπολίτη Ηλείας για τον καθοριστικό ρόλο της Εκκλησίας στην ενίσχυση της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής στη μάχη κατά της πανδημίας. Επίσης για τη σχέση του Ποιμενάρχη με το ποίμνιό τους, για την λειτουργία των δομών της Ιεράς Μητρόπολης  Ηλείας και για την μετα-covid εποχή.  Επίσης ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Ηλείας μας μιλά για το θέμα του θρησκευτικού φανατισμού στην Ευρώπη και τον κόσμο και που αυτό μπορεί να οδηγήσει …