Ηλεία

Χoιροσφαγή στα Μακρίσια: Ένα παλιό έθιμο που «σβήνει» χρόνο με τον χρόνο

Ακούστε το άρθρο
  •  «Με τι ψυχολογία να συμμετέχεις σε αυτή την γιορτή;»

Δυστυχώς η χoιροσφαγή στα Μακρίσια, που είναι ένα έθιμο που ξεκίνησε κατά την περίοδο τους Τουρκοκρατίας, «σβήνει» χρόνο με το χρόνο, κυρίως για οικονομικούς λόγους, ενώ φέτος είχαμε και το πρόβλημα με τον κορωνοιό, που επηρέασε πάρα πολύ την τοπική κοινωνία, με αποτέλεσμα ελάχιστες οικογένειες να προχωρήσουν στη σφαγή χοίρων και στην πιστή τήρηση αυτού του εθίμου.

Και όσες οικογένειες τήρησαν το έθιμο, το έπραξαν εκτός της κοινότητας, στην εξοχή, κυρίως λόγω του φόβου που υπάρχει, για την μη διάδοση του ιού, αλλά και για την αποφυγή προστίμων, για συγχρωτισμό!

Εκεί που παλιά όλοι οι κάτοικοι ήσαν στους δρόμους, από τους οποίους δεν μπορούσες να περάσεις εύκολα, και μύριζε η τσίκνα … χιλιόμετρα μακριά, χθες δεν υπήρχε σχεδόν ούτε ψυχή. Με τι ψυχολογία άλλωστε να τηρήσεις αυτό το πολύ παλιό έθιμο;

Γεώργιος Παρασκευόπουλος: Ότι κάνουμε το κάνουμε οικογενειακά»

Για το έθιμο αυτό που πλέον … χάνεται ο κος Γεώργιος Παρασκευόπουλος πρόεδρος της κοινότητας Μακρισίων τόνισε σχετικά:

«H χοιροσφαγή είναι ένα έθιμο το οποίο το βρήκαμε από τους παππούδες μας, είναι ένα έθιμο πολλών ετών, αλλά τώρα έχει μειωθεί πολύ, δεν είναι τόσα πολλά τα χοιρινά που σφάζουν. Οι περισσότεροι παίρνουν από έξω κρέας. Έσφαζαν πάντως εδώ στην κοινότητα χθες και σήμερα. Το έθιμο τηρείται από κάποιους, εγώ προσωπικά είχα δύο. Φέτος όμως λόγω του κορωνοιού, ότι κάνουμε το κάνουμε μονάχοι μας, αφού απαγορεύεται να έρθει ένας φίλος να τον κεράσουμε. Ότι κάνουμε το κάνουμε οικογενειακά».

Τι λένε οι κάτοικοι για το έθιμο

Η κα Δήμητρα Ροβόλα κάτοικος Μακρισίων τόνισε για το έθιμο αυτό, που φθίνει χρόνο με τον χρόνο:

«Είμαστε στα Μακρίσια, σε ένα έθιμο το οποίο το έχουμε ζήσει από τους παππούδες μας και το συνεχίζουμε, όσο μπορούμε. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να κρατάμε το έθιμο αυτό, όσο δύσκολες και αν είναι οι καταστάσεις και λόγω οικονομίας και λόγω κορωνοιού πλέον. Είναι η πρώτη φορά που σφάζουμε χοιρινά με μάσκες. Δεν το βάζουμε όμως κάτω, είναι κάτι το οποίο έχει ξεκινήσει εδώ και πολλούς μήνες, να γίνει η ανατροφή του ζώου και να έρθει αυτή η εποχή για να το σφάξουμε».

Ο κος Ανδρέας Τσαούσης κάτοικος Μακρισίων ανέφερε από την πλευρά του:

«Η χοιροσφαγή πλέον γίνεται με μεγάλη δυσκολία. Πριν από λίγες μέρες ήτανε εδώ ο γανωματής για τα καζάνια και έφαγε ο άνθρωπος πρόστιμο εννιακόσια (900) ευρώ. Οπότε τι να λέμε πλέον. Παστό δυστυχώς αυτή τη χρονιά θα έχουμε πολύ λίγο. Ούτε από πέρσι θα υπάρχει παστό, αφού αυτό φεύγει. Το έθιμο είναι πολύ παλιό, από την εποχή της τουρκοκρατίας και γινόταν για να μπορέσουν να σώσουν φαγητό οι κάτοικοι. Τότε δεν υπήρχαν ψυγεία. Δυστυχώς μετά από τόσους αιώνες αυτό το έθιμο σβήνει και λόγω του κορωνοιού και άλλων παραγόντων».


Ο κος Βασίλης Γκρουμούσας επίσης κάτοικος Μακρισίων ανέφερε:

«Το έθιμο αυτό μας έχει μείνει από τους παππούδες μας, από τους προπάππους μας, είναι ένα έθιμο το οποίο το κάναμε κάθε χρόνο, αλλά σιγά-σιγά χάνετε. Δυστυχώς λόγω του κορωνοιού φέτος, σφάξανε πάρα πολύ λίγοι. Ο κόσμος όπως και να το κάνουμε φοβάται. Δυστυχώς αυτά τα χρόνια είναι διαφορετικά, έχουμε και τις μάσκες και όλα αυτά. Τα παλιά χρόνια τέτοιο καιρό κανείς δεν πέρναγε εύκολα από εδώ».


Τέλος ο κος Παναγιώτης Καλογερόπουλος επίσης κάτοικος Μακρισίων, εμφανώς συγκινημένος ανέφερε γι’ αυτό το έθιμο που χάνεται:

«Το έθιμο δυστυχώς έχει σβήσει. Αυτοί που έχουνε ζώα, πάνε στις εξοχές. Ενώ παλαιά και στην εξοχή που βρίσκονταν τα γουρούνια, τα φέρνανε μετά στο χωριό. Ήτανε κανόνας τότε το χοιρινό να σφαχτεί εδώ μπροστά στην πόρτα. Ήτανε κακό κάποιος να μην έχει γουρούνι μπροστά από την πόρτα του εκείνη την ημέρα. Ήταν μεγάλα τα χοιρινά τότε και χρησιμοποιούσαμε και το λίπος τους. Το μαγειρεύαμε. Τότε τα χοιρινά τα έσφαζαν με το μαχαίρι. Κατά τις 7 γινόταν ένας πραγματικός χαμός. Δουλεύανε συνέχεια τα καζάνια και μετά τσίκνιζε ο τόπος. Πλέον το εθίμου κινδυνεύει να χαθεί και για οικονομικούς λόγους, αφού δεν υπάρχουν τα χρήματα να πάει να αγοράσει κάποιος χοιρινό. Παλιότερα τα γουρούνια τα τρέφαμε από μικρά. Τα παλιά χρόνια θυμάμαι ότι τα έδεναν στη μέση οι γυναίκες και πηγαίνανε μαζί τους δρόμους ολόκληρους. Τα παλιότερα χρόνια δεν ήταν μόνο η σφαγή, αλλά το έθιμο γενικότερα διαρκούσε πολύ περισσότερο. Μέρες ολόκληρες…».

Όλη η επικαιρότητα