Όταν ο νονός του παιδιού… εξαφανίζεται – Πάσχα & οικογενειακές παρεξηγήσεις

Ο νονός ή η νονά είναι ο πνευματικός γονιός του παιδιού. Eίναι ο άνθρωπος που αναλαμβάνει  την  ευθύνη να είναι συνοδοιπόρος στη ζωή του παιδιού και να συμβάλλει και εκείνος στην καλλιέργεια της προσωπικότητάς του.

Δυστυχώς, πολλές φορές, το Πάσχα αρκετοί γονείς συνειδητοποιούν πως το άτομο που επέλεξαν δεν είχε την ωριμότητα ή τη θέληση να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις που απαιτεί ο ρόλος του νονού (φυσικά, δε μιλάμε για οικονομικές υποχρεώσεις) και εξαφανίστηκε. Τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση;

Το παιδί σίγουρα θα αντιληφθεί την απουσία, μιας και κάθε Πάσχα περιμένει πώς και πώς τη λαμπάδα του και το δώρο. Πέρα από την απουσία των υλικών αγαθών υπάρχει περίπτωση να νιώσει παραμελημένο και να αναρωτηθεί γιατί δεν το θέλει ο νονός του. Η αδιαφορία είναι το σημαντικότερο πλήγμα και η απουσία αυτή βιώνεται ως μια μικρή ή μεγαλύτερη απώλεια στη ζωή του ανάλογα με το πόσο στενή ήταν η σχέση. Στη χειρότερη περίπτωση το παιδί μπορεί να αναρωτηθεί εάν το ίδιο έκανε κάτι λάθος και να ενοχοποιήσει τον εαυτό του.

Ακόμα και όταν υπάρχει κάποια οικογενειακή παρεξήγηση με τον νονό, δε χρειάζεται να το φορτώσουμε με τις έγνοιες των ενηλίκων. Οι περισσότεροι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως δεν πρέπει να κατηγορούμε τον νονό ή να αποδίδουμε σε αυτόν απρεπείς χαρακτηρισμούς που “δηλητηριάζουν” τη ψυχοσύνθεση του παιδιού.

Από την άλλη πλευρά είναι καλό όμως να λέμε την αλήθεια στο παιδί επιτρέποντάς του να έχει την ελευθερία της επιλογής και τη γνώση του τι πραγματικά συμβαίνει. Όλα αυτά βέβαια, έχουν να κάνουν και με το πόσο μεγάλο είναι το παιδί μας και πόσα μπορεί να καταλάβει. Γι΄αυτό το λόγο πρέπει πάντα να αναζητούμε εξατομικευμένες συμβουλές από ειδικό, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε ό, τι έχει να κάνει με την παιδική ψυχολογία.

Το υλικό κενό (λαμπάδες, παιχνίδια) καλύπτεται πολύ εύκολα από τους γονείς ή κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας που με προθυμία θα θελήσει να αναλάβει αυτό τον ρόλο.

Τι γίνεται όμως με το συναισθηματικό κενό; Οι επιστήμονες τονίζουν πως δεν είναι πάντα σωστό να βιαστούμε να επιλέξουμε έναν νέο “νονό” και αν κάνουμε δεύτερα “βαφτίσια” με κάποιον ενήλικα του περιβάλλοντός μας. Έτσι και αλλιώς, μεγαλώνοντας το παιδί θα έχει πολλές ευκαιρίες να βρει σωστά πρότυπα που θα βοηθήσουν στη διαπαιδαγώγησή του με αγάπη, θα συναντήσει πολλούς ανθρώπους που θα γίνουν οι μέντορές του και οι γονείς οφείλουν να του δώσουν τις σωστές αρχές για να μπορέσει να κρίνει από μόνο του ποιους ανθρώπους θέλει να έχει για στήριγμά του στη ζωή και ποιους όχι.