28η Οκτωβρίου 1940 – Το Ιστορικό «ΟΧΙ»

Οι εορταστικές εκδηλώσεις και η υπόσχεση ότι θα τιμήσουμε την ΙΕΡΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ των Πατέρων μας είναι η ελάχιστη προσφορά σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελευθερία. Η επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις Ιταλικές αξιώσεις  που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε από τον Ιταλό πρέσβη στον Ιωάννη Μεταξά. Στην εποχή μας, εποχή άγχους και ανασφάλειας, παρά την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνικής και την πληθώρα των υλικών ανέσεων, δεν μπορούμε να μιλάμε με σοβαρότητα για πανανθρώπινα ιδανικά, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις. Μόνο στην περίπτωση μιας κοινωνίας ίσων ευκαιριών και αξιοκρατίας, οι στόχοι των ανθρώπων γίνονται καθολικοί, παλλαϊκοί και πανανθρώπινοι. Μολαταύτα, ένα μεγάλο ιδανικό της εποχή μας, από τα λίγα βέβαια, που η κατάκτηση του ευαισθητοποιούσε και πυρπολούσε κάθε ανθρώπινη ψυχή από πολύ παλιά, είναι το ιδανικό της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι σήμερα, μέτρο όλων των αξιών και κίνητρο κάθε ανθρώπινης ενέργειας, έγινε η θεοποίηση του χρήματος, που οι κάτοχοι του στην περίπτωση που δοκιμάζεται η πατρίδα τους από εθνικές περιπέτειες, βρίσκουν εύκολα καταφύγιο στις χώρες που έχουν καταθέσει τα κεφάλαια τους, εγκαταλείποντας το λαό στη μοίρα του. Οι λαοί  όμως ξέρουν πολύ καλά να αγωνίζονται με αυτοθυσία για το πολυτιμότατο ιδανικό της ελευθερίας και οι αγώνες και οι θυσίες τους για αυτήν έδωσαν από τα πανάρχαια χρόνια ουσιαστικό περιεχόμενο στη ζωή τους.

Οι λαοί γνωρίζουν ότι το ανθρώπινο πνεύμα έχει μια κορυφή και η κορυφή αυτή είναι το ιδανικό της ελευθερία και της εθνικής ανεξαρτησίας. Ο λαός μας πιστός πάντοτε στις εθνικές του παραδόσεις, δεν υπολόγισε βάσανα και θυσίες για την κατάκτηση και διατήρηση του ανεκτίμητου αυτού αγαθού, επειδή συναισθάνεται βαθύτατα ότι << ο μόνος τρόπος για να πεθάνει κανείς σαν άνθρωπος είναι να ζήσει και να πεθάνει για ένα ιδανικό>>, όπως επιγραμματικά διακηρύσσει ο μεγάλος δάσκαλος του λαού μας Δ. Γληνός. Δυστυχώς σήμερα υπάρχουν κάποιοι που κουτοπόνηρα σκεπτόμενοι αμφισβητούν ότι ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ ή ακόμα περισσότερο πως πρέπει να γιορτάζουμε την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς και όχι την επέτειο του ΟΧΙ. Είναι κρίμα όμως κάποιοι να προσπαθούν ατεκμηρίωτα να ερμηνεύσουν ιστορικά γεγονότα μόνο και μόνο για να στήσουν καριέρες και για να  δικαιολογήσουν την ανυπαρξία και τα πολύπλοκα κόμπλεξ τους. Πρέπει όμως να γνωρίζουν ότι οι λαοί είναι εκείνοι που γράφουν την ιστορία τους  και η ιστορία δεν γράφεται χωρίς ψυχική ανάταση και ιδανικά. Αληθινοί πατριώτες, αφού ο πατριωτισμός είναι ένα φωτοβόλο ιδανικό, δεν είναι οι χαζοκουλτουριάρηδες, οι κερδοσκόποι, οι πολιτικάντηδες και οι εκ του ασφαλούς σοσιαλίζοντες, αλλά ο λαός, οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, όλοι αυτοί που αποτελούν τη σπονδυλική στήλη του έθνους.

Επιπλέον η αληθινή φιλοπατρία δεν εξαντλείται φυσικά μόνο με την αγάπη προς τα δάση και τα βουνά της πατρίδας, αλλά απαιτεί την απαλλαγή της πατρίδας από την εκμετάλλευση και την καταπίεση, άσχετα αν ο εκμεταλλευτής και ο εχθρός του λαού είναι ξένος ή ντόπιος. Φιλοπατρία είναι ο αγώνας για τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών, ώστε να εξασφαλιστεί η ευτυχία όλων των ανθρώπων που μοχθούν για την πατρίδα. Είναι η αγάπη προς τη γλώσσα και τις παραδόσεις και ο αγώνας για μια αληθινή ζωή απαλλαγμένοι από τις εξαλλοσύνες και τα βίτσια του καθενός που αποκτά πρόσκαιρη δημοσιότητα ή εξουσία.

Με έμφαση στο σημείο αυτό μπορούμε να τονίσουμε ότι το ιδανικό της ελευθερίας, της φιλοπατρίας και της εθνικής ανεξαρτησίας εμψυχώνει τον πολίτη στην περίοδο δοκιμασιών και για αυτό πρέπει να είναι ζωντανό και έμπρακτο και να μη μένει απλή επιθυμία, γιατί τότε δεν υπάρχει περίπτωση να ενθουσιάσει και να καθοδηγήσει τους πολίτες, Τότε θα γίνει και πλήρως κατανοητό το νόημα του ιστορικού ΟΧΙ.

*O Νίκος Γιαννόπουλος είναι Φιλόλογος, Ειδικός στην Έκθεση | Πτυχιούχος Κλασσικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών