3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου – Πρόγραμμα προβολών

Πέμπτη μέρα προβολών για το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου σήμερα Τρίτη 24 Ιανουαρίου, και το πρόγραμμα προβολών ξεκινάει στις 3 το μεσημέρι με την προβολή του ντοκιμαντέρ Roots of oblivion (Οι ρίζες της λήθης) σε σκηνοθεσία Jorge Monteallegre.

Το διάρκειας μιας ώρας φιλμ πραγματεύεται την ιστορία αρκετών επιζώντων του λαχάρ που έπληξε την Αρμέρο στην Κολομβία και προκλήθηκε από μια ηφαιστειακή έκρηξη τον Νοέμβριο του 1985. Η κυβέρνηση γνώριζε γι’ αυτό και δεν έκανε τίποτα για να εκκενώσει την κοινότητα. Ως αποτέλεσμα αυτής της αμέλειας, 25.000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους. Τώρα, 30 χρόνια μετά, οι επιζώντες αντιμετωπίσουν τις συνέπειες που είχε αυτό το συμβάν στις ζωές τους – καταδικασμένο στη λήθη από μια αδιάφορη και ανεύθυνη χώρα χωρίς μνήμη ή σεβασμό.

Στις 4 το απόγευμα το «Libera espressione” του Μanuele Mandolesi από την Ιταλία αφηγείται την ιστορία του Antonino Maggiore και τα τρία χρόνια της δραστηριότητας ως videoblogger στο Λαμπεντούσα. Ο Antonino είναι ο γιος ενός ψαρά και εργάζεται σε ένα σιδηροπωλείο. Μια μέρα αποφάσισε να δεσμεύσει τον εαυτό του και με μια μικρή κάμερα στο χέρι άρχισε να πει τις ιστορίες που έζησε ως αυτόπτης μάρτυρας, καταγράφοντας ζωντανά το δράμα της μετανάστευσης, την κρίσιμη κατάσταση και το άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή των πολιτών από την πατρίδα του, την Λαμπεντούζα, “η πύλη προς την Ευρώπη”.

Το ντοκιμαντέρ Hot Men – Cold Dictatorships (Καυτοί άνδρες – κρύες δικτατορίες) ακολουθεί στις 5 το απόγευμα, σε σκηνοθεσία Mária Takács. Αφορά μια ομάδα νεαρών Ούγγρων ομοφυλόφιλων οι οποίοι εξερευνούν τα προσωπικά δράματα των ηλικιωμένων ομοφυλόφιλων που ζούσαν στην κομμουνιστική Ουγγαρία. Έχει βελτιωθεί η κατάσταση των ομοφυλόφιλων μετά την πτώση του κομμουνισμού ή η ομοφοβία είναι ακόμα χειρότερη σήμερα;

Μιάμιση ώρα του δημιουργικού, κοινωνικού ντοκιμαντέρ μας δείχνει – με τη βοήθεια των ιστοριών ζωής 7 πρωταγωνιστών – τι σημαίνει να είναι ένας ομοφυλόφιλος πριν από την “πολιτική μετάβαση” στην Ουγγαρία.

Η σκηνοθέτις Ιρίνα Μπόικο θα βρεθεί στην πόλη της Καλαμάτας, στο αμφιθέατρο “Θεόδ. Αγγελόπουλος” στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας στις 7 μ.μ. ώστε να παρουσιάσει το ντοκιμαντέρ της  “Μακροβούτι”. «Ο άνθρωπος είναι ένα άπειρο… είναι ένας δρόμος», λέει ο Βρεζ Κιρακοσιάν, ο ήρωας του ντοκιμαντέρ αυτού. Ανάπηρος από παιδί λόγω ατυχήματος, μεγάλωσε σε μια φτωχή οικογένεια της Αρμενίας με τον πατέρα στην φυλακή. Στα τέσσερά του έμαθε μόνος του να διαβάζει και να γράφει, λίγο αργότερα να ζωγραφίζει. Στα 18 του άρχισε να γράφει το πρώτο του βιβλίο. Στα 20 πούλησε τον πρώτο του πίνακα. Στα 29 του γνώρισε μια κοπέλα μέσω διαδικτύου με την οποία παντρεύτηκε κι έκανε ένα παιδί..

«Τι είναι το παρόν ενός ανθρώπου», λέει. «Είναι η μάχη. Η μάχη των παθών του. Η μάχη που η εξέλιξή της είναι άγνωστη και εξαρτάται μόνο απ’ τον άνθρωπο».

Η σκηνοθέτις Ιρίνα Μπόικο τον κινηματογράφησε για δυο χρόνια, στη διάρκεια των οποίων βίωσε και την προκατάληψη απέναντι σε ανθρώπους διαφορετικούς: «Στην Αρμενία, όπως και στην Ελλάδα δεν υπάρχει πουθενά πρόσβαση. Οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα είναι καταδικασμένοι Ο Βρεζ δεν μπορούσε να πάει πουθενά, δεν μπορούσε καν να βγει από το σπίτι του, μέχρι που οι φίλοι του συγκέντρωσαν χρήματα και έφτιαξαν μια ράμπα αναπήρων. Κι όταν έβγαινε, οι άνθρωποι κοιτούσαν έντονα παντού. Μικρά παιδιά τον έδειχναν με το δάχτυλο και ρωτούσαν τους γονείς τους “γιατί είναι έτσι;”.  «Στα 2 χρόνια που ήμουν στην Αρμενία, δεν είδα άλλον άνθρωπο σε καροτσάκι, όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί ζουν κλειδωμένοι στους τέσσερις τοίχους».  Σε ερώτηση για το τι ξεχώρισε περισσότερο στον ήρωάς της, η κ. Μπόικο σημειώνει: «Ο Βρεζ είναι από τους πιο δυνατούς ανδρικούς χαρακτήρες που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Παίρνει αποφάσεις, συντηρεί την οικογένειά του ζωγραφίζοντας, εκπέμπει μια απίστευτη ενέργεια και καταλαβαίνεις γιατί τον ερωτεύτηκε η γυναίκα του».

Στις 8 μ.μ. ακολουθεί το ντοκιμαντέρ του Γερμανού Konstantin Fleming “Picturing War” (Απεικονίζοντας τον πόλεμο). Ποιες φωτογραφίες βλέπουμε τελικά; Σε έναν κόσμο της σύγχρονης μαζικής επικοινωνίας και μιας ασταμάτητης ροής των εικόνων, αυτή η ερώτηση είναι πιο σημαντική από ποτέ. Ποια σύγκρουση αξίζει μετάδοση; Ποιος πόλεμος μπορεί να ενδιαφέρουν τους καταναλωτές των μέσων ενημέρωσης; Και πώς ταξιδεύουν εικόνες από όλο τον κόσμο, από τις ζώνες των συγκρούσεων στο παγκόσμιο κοινό; Αυτές οι ερωτήσεις είναι το κεντρικό μήνυμα του «Απεικονίζοντας τον πόλεμο».. Από τη Συρία και το Ιράκ στη Ρουάντα – η ταινία ακολουθεί έναν νεαρό άνδρα που έχει επιλέξει να γίνει ένας φωτογράφος του πολέμου, και απαντά στο ερώτημα για το πώς ο ίδιος βρίσκει τις εικόνες που μπορούμε να δούμε μια μέρα- ή όχι – πρωτοσέλιδο σε μια μεγάλη εφημερίδα.

Το πρόγραμμα της ημέρας θα κλείσει στις 9 το βράδυ με το ντοκιμαντέρ της Ανζελίκ Κουρούνη “Χρυσή Αυγή: Προσωπική υπόθεση” διάρκειας 90 λεπτών, το οποίο έχει να κάνει με την προσωπική πολυετή έρευνα μιας δημοσιογράφου για την οργάνωση του ελληνικού νεοναζιστικού κόμματος «Χρυσή Αυγή». Η οικονομική κατάρρευση, η πολιτική αστάθεια και οι οικογενειακές σχέσεις έρχονται σε πρώτο πλάνο καθώς το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να ανακαλύψει «τί έχουν στο κεφάλι τους οι Χρυσαυγίτες που παρουσιάζονται ως θύματα» του συστήματος. Η σκηνοθέτρια εξετάζει το θέμα μέσα από τις προσωπικές της εμμονές, τις ανησυχίες και τους φόβους της, έχοντας ήδη αφιερώσει αρκετά χρόνια και άλλες δύο τηλεοπτικές παραγωγές στην προσέγγιση του νεοναζιστικού κόμματος, που κατέλαβε την τρίτη θέση στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ύστερα από τρεις δεκαετίες περιθωριακής, αλλά αιματηρής, δραστηριότητας.

Με την ευκαιρία της προβολής, στο αμφιθέατρο θα παραβρεθεί ο παραγωγός Λουκάς Σταμέλλος.

Το κοινό της Καλαμάτας, που υποστηρίζει τη διοργάνωση και προσέρχεται μαζικά στις προβολές από τις πρώτες μέρες έναρξης του θεσμού, καλείται στο τέλος κάθε προβολής να καταθέσει τη γνώμη του, ώστε να αναδείξει, στο τέλος του φεστιβάλ, το Καλύτερο Ελληνικό και Διεθνές Ντοκιμαντέρ, τα οποία θα βραβευθούν κατά την Τελετή Λήξης του Φεστιβάλ και θα κερδίσουν από 1.000 ευρώ.