Για την ανάγκη παραμονής της Ηλείας στον ακαδημαϊκό χάρτη έχω τοποθετηθεί δημόσια πολλές φορές. Αποτελεί δε, ζήτημα που απασχολεί την κοινή γνώμη του τόπου, μιας και οι προεκτάσεις του σχετίζονται με πολλαπλασιαστικά οφέλη σε όλους τους τομείς της ζωής.
Για την καταδίκη του τόπου σε συνθήκες παρακμιακές από εμμονικές και αλαζονικές πολιτικές που αφαιρούν την προοπτική και περιθωριοποιούν την κοινωνία, δε χρειάζεται να γράψει κανείς. Είναι αυταπόδεικτο και το επιβεβαιώνει η μεγάλη πλειονότητα των συμπολιτών μας που διαρκώς βάλλεται από την εξελισσόμενη πολιτική της κυβέρνησης.
Όμως, το να συνηγορούν στη φθορά και υποβάθμιση του τόπου οι εκπρόσωποί του, πλην ελαχίστων και γνωστών σε όλους μας εξαιρέσεων, ως συνένοχοι στο επικείμενο «έγκλημα» με την αφαίρεση του νομού από τον ακαδημαϊκό χάρτη, ως μοναδικού νομού της χώρας, αυτό υπερβαίνει κάθε λογική ερμηνεία και ανοχή.
Όταν, σχεδόν δύο χρόνια πριν, έθετα στον δημόσιο διάλογο το ζήτημα των πανεπιστημιακών σχολών και έκανα έκκληση προς όλους για ενεργοποίηση, λόγω της πρώιμης εκτίμησής μου για καταστροφικές εξελίξεις, ένιωθα ότι είχα υπερβεί τα «προφητικά όρια» και ήλπιζα στον πατριωτισμό των ηγητόρων του τόπου και στην διάψευσή μου. Δυστυχώς, οι εξελίξεις με επιβεβαιώνουν. Προ των πυλών η απόφαση.
Οι «προβληματικές ανεπάρκειες» των εκπροσώπων, που όσο και αν περιφέρονται φωτογραφιζόμενοι με κάθε είδους προσωπείο και διαρκώς υποκλινόμενοι ως πειθήνια όργανα, μιας άνωθεν και εναντίον του τόπου πολιτικής, είναι βέβαιο ότι θα τους καταγράψουν ως τα μοιραία πολιτικά πρόσωπα.
Όσο και αν επιτηδευμένα προσπαθούν να φιλοτεχνήσουν το πολιτικό προφίλ τους για να κρύψουν το πολιτικό κενό τους και να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις για τα συσσωρευμένα προβλήματα της κοινωνίας, τόσο θα ξεγυμνώνονται πολιτικά απέναντι στους πολίτες του τόπου.
Οι προσωπικές διαδρομές, τα ίδια βολέματα, οι πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσονται και οι θαμπές, ανεπαρκείς και ανούσιες δηλώσεις από τους εκπροσώπους της κυβέρνησης, δε σώζουν το πολιτικό της αφήγημα.
Μόνο απογοήτευση και θυμό προκαλούν στην κοινωνία της Ηλείας.
Όσο και αν επενδύουν στα λεγόμενα του Gustave Le Bon ότι: «Είναι αμέτρητοι οι άνθρωποι που ποτέ δεν έχουν διαφορετική γνώμη από εκείνη της εφημερίδας τους», είμαι βέβαιος ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας μας νοιάζεται για την ποιότητα της ζωής και την προοπτική της και όταν έρθει η ώρα θα αποδώσει ευθύνες.
Αλήθεια, μήπως έστω και τώρα, όλοι όσοι «ερωτοτροπούν» με τη συμμετοχή τους σε λίστες υποψηφίων της κεντρικής πολιτικής, πρέπει να αρθρώσουν δημόσιο λόγο για το ζήτημα;
Μάλλον λίγοι πολιτικοί τολμούν να διαρρήξουν την κρούστα του συμβιβασμού και της ένοχης σιωπής για το «δέον».
Γνωστή, λοιπόν, η ευθύνη. Με ονοματεπώνυμο!
Ο νομός Ηλείας θα είναι ο μόνος νομός της Ελλάδας όπου δεν θα υπάρχει επιστημονική, κοινωνική και ευρύτερα λειτουργική σύνδεση με την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Θα είναι στο γκρίζο του περιθωρίου ως θύμα μιας καταστροφικής πολιτικής.
Έχω την εκτίμηση, όμως, ότι το αδικαίωτο του τόπου δεν πετιέται εύκολα στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Οι πολίτες δεν ξεχνούν.
Παναγιωτόπουλος Γιώργος
Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Δημοτικός Σύμβουλος Ανδραβίδας Κυλλήνης