«Αν δεν ρισκάρεις δεν ζεις…» (VIDEO)

Ο Δημήτρης Πουλικάκος ή αλλιώς Μήτσος, Μητσάκος ή Αρκούδα ή Μήτσος ή θείος Νώντας ή δόκτωρας Πολυκαρπόφ, καλλιτέχνης της Rock σκηνής, ηθοποιός και ραδιοφωνικός παραγωγός το βράδυ της περασμένης Πέμπτης εμφανίστηκε σε ένα μοναδικό live, που διοργάνωσε το «Τετράστιχο» Live Theater στον Πύργο, μαζί με το δίδυμο των Σπυροπουλέων- γνωστοί και ως «Σπυριδούλα»- να μας τραγουδούν παλιές ελληνικές και ξένες επιτυχίες με το όνομα «Λοστρέ Highvaneros». Καταφέραμε να βρεθούμε στο backstage, οπού παρακολουθήσαμε τις πρόβες και κάναμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον “Κ. Πολυκαρπόφ” , την οποία σας την παρουσιάζουμε παρακάτω…

Από τις Μαρίνα Τσάτση-Ιωάννα Γκόρου (φοιτήτριες του Τμήματος Πληροφορικής και ΜΜΕ του ΤΕΙ Πύργου)

Αν σας ζητούσαν να περιγράψετε με έναν στίχο την ζωή ποιός θα ήταν αυτός;

Έχω ένα τραγουδάκι που μπορεί να σου κάνει για αυτήν την δουλειά: “Όπου σε πάει ο πους, τι θα πεις; τι θα ακούς; Να χεις πάντα το νους. Μην ρωτάς το γιατί στη ζωή μας αυτή να είναι οι Πλούσιοι φτωχοί μα και χωμένοι μη καταλήγουν στην γη με την τσέπη αδειανή. Μα κι αν είσαι υγιής στα στερνά σου θα δεις όσο και να κλαφτείς, βάλτο καλά στο νους θα σε φάει ο πους.”

Συνήθως λένε το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει. Στην δική σας περίπτωση δεν ισχύει αυτό. Πως καταφέρατε να εναντιωθείτε στους γονείς σας και πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την Rock;

Όσο κόντρα κι αν πάμε το DNA είναι αρκετά ισχυρό. Πάντα βλέπεις κληρονομικά πράγματα όσο και να σε ενοχλεί πολλές φορές ή να σε τρομάζει καμιά φορά. Δεν εναντιώθηκα αλλά εν πάση περιπτώσει ήθελα να κάνω αυτό που ήθελα να κάνω. Δεν το βλέπω ως επανάσταση αν ήταν έτσι τότε όλοι επαναστάτες θα ‘μασταν λίγο πολύ. Ήθελα να ζήσω έτσι όπως θέλω και να δέχομαι τους άλλους έτσι όπως είναι, δεν το κάνω πάντα αλλά προσπαθώ.

Χωρίς να υπερβάλουμε θα μπορούσαμε να πούμε ότι είστε από τα άτομα που έφεραν την Rock στην Ελλάδα. Τι σας τράβηξε σε αυτό το είδος μουσικής;

Το νεύρο καταρχήν, εκείνη την εποχή τουλάχιστον, γιατί μιλάμε για Rock ‘N Roll, όχι για Rock ακριβώς πριν 60 και κάτι χρόνια…

Ήταν και μια νεκρή περίοδος τότε της Rock μουσικής στην Ελλάδα, έτσι δεν είναι;

Όχι ακριβώς. Πάντα υπήρχαν κάποιοι πυρήνες. Δεν μπορείς να το πεις Rock ακριβώς, αλλά υπήρξαν οι υπαρξιστές, πιο παλιά οι ιμπεριαλιστές-οι ποιητές ας πούμε. Κάπου όλα αυτά έχουν μια σχέση μεταξύ τους. Το βάδισμα μερικών και το πνεύμα να ίπταται.

Θεωρείτε ότι υπάρχει καλή και κακή μουσική;

Κοιτάξτε, όπως στα Αγγλικά λέμε “Beauty is in the eye of the beholder “, ανάλογα με την αισθητική σου υπάρχει μουσική για όλα τα γούστα. Δεν υπάρχει κακό είδος μουσικής. Υπάρχει μουσική καλοπαιγμένη και μουσική λιγότερο καλοπαιγμένη ή και καλοπαιγμένη καμιά φορά. Το πιο πολύ που έχει σημασία είναι η ατμόσφαιρα κι όχι τα λάθη αυτά κάθε αυτά.

«Λοστρέ Highvaneros»… πείτε μας δυο λόγια για αυτήν την συνεργασία…

Είμαστε παλιές καραβάνες και οι τρεις. Γνωριζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια. Έχουμε παίξει πολλές φορές μαζί. Έτυχε και παίξαμε στο σπίτι μια μέρα και είδαμε ότι μπορούμε να βγούμε να παίξουμε. Αυτό κάνουμε κιόλας είναι σαν να παίζουμε στο σπίτι. Σαν πρόβα είναι πάντα…

Σύμφωνα με αυτό που μας είπατε πριν για τα λάθη στη μουσική, εσείς πιστεύετε πως έχετε κάνει λάθη;

Λάθη σίγουρα, χωρίς να κάνεις λάθη δεν πας πουθενά. Το θέμα είναι να μην σε πιάνουν ενοχές, ξέρεις αυτές που μας έχουν επιβάλλει από την θρησκεία, μέχρι τα πολιτικώς ορθά ας πούμε και άμα στέκεσαι σε στενά πλαίσια θα αυτολογοκρίνεσαι συνέχεια.

Έχετε ασχοληθεί με ραδιόφωνο, κινηματογράφο τηλεόραση… τι ήταν αυτό που σας γέμιζε περισσότερο;

Η μουσική. Κοιτάξτε η μουσική είναι η μόνη κοινή γλώσσα του σύμπαντος. Οι γλώσσες είναι πιο μέτριο μέσο επικοινωνίας. Την μουσική την καταλαβαίνουν όλοι, πάντα με τα είδη της εκφράζει συναισθήματα πιο έντονα απ’ ότι οι λέξεις. Βέβαια το θέμα είναι να λες και κάτι όχι απλά να λες για να γεμίσεις είτε το χαρτί είτε την ώρα.

Έχετε ζήσει χρόνια στο εξωτερικό και είχατε την ευκαιρία να γνωρίσετε ένα άλλο τρόπο ζωής και διαφορετικές κουλτούρες από κοντά. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, μπορείς να δεις και να μάθεις ότι θέλεις μέσα από την οθόνη του υπολογιστή σου. Θεωρείτε πως η τεχνολογία αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα;

Όχι είναι εικονική πραγματικότητα. Το τεχνολογικό περιβάλλον αλλάζει και ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τα εργαλεία που του παρέχει η τεχνολογία, η λεγόμενη πρόοδος. Η ψηφιακή τεχνολογία είναι σαφώς ένα χρήσιμο εργαλείο, αλλά από την άλλη μεριά βολεύει πάρα πολύ τον έλεγχο, άρα ροκανίζει κατά κάποιον τρόπο τα θεμέλια της λεγόμενης Δημοκρατίας.

Ανήκετε σε μια γενιά επαναστατική. Βιώσατε την χούντα και άλλες δύσκολες ιστορικές περιόδους. Πιστεύετε ότι στην σύγχρονη Ελλάδα υπάρχει αυτό το επαναστατικό πνεύμα που είχατε εσείς τότε;

Υπάρχει, αλλά είναι σε στενότερα πλαίσια. Γενικά έχουμε συνηθίσει να δουλεύουμε σε κουτάκια, σε ομαδούλες. Αυτό είναι κάπως ανησυχητικό.

Οπότε έχοντας περάσει από χουντικό καθεστώς και βλέποντας την Ελλάδα του σήμερα, πιστεύετε ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο κι αν όχι τι θα μπορούσε να γίνει για την επίτευξη αυτού;

Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά… ότι με τους καραβανάδες ή με τους Χρυσαυγήτες τώρα, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Είναι ξεκάθαροι.

Τι απάντηση θα δίνατε σε όσους πορεύονται με τέτοιες ιδεολογίες;

“Λαγός την φτέρη έσειε κακό του κεφαλιού του.” Ο καθένας πάει μέχρι εκεί που τον πάει το μυαλό του. Το θέμα είναι αν θες να ανοίξεις το μυαλό σου πραγματικά ή αν θες να το στενέψεις, αν έχεις τόσο πολύ ανάγκη να σου βάζουν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι ή να τα βάζεις εσύ στους άλλους.

Ας γυρίσουμε στο μουσικό κομμάτι. Τι γνώμη έχετε για την σημερινή ελληνική Rock;

Υπάρχουν καλά πράγματα, πάντα υπάρχει καλή μουσική, απλώς θα ήθελα να δω πιο ανεξαρτητοποιημένα πράγματα πιο απελευθερωμένα από το εύκολο ηρωικό καταγγελτικό, δηλαδή κάτι που να σε βάζει να δουλεύει το μυαλό σου όχι κάτι να είναι φερέφωνο. Δεν είναι θέμα πρωτοτυπίας, είναι θέμα ταυτότητας.

Θα θέλαμε να μας πείτε αν υπάρχουν πράγματα που έχετε ή δεν έχετε κάνει για τα οποία μετανιώνετε…

Όχι δεν μετανιώνω για πράγματα που δεν έχω κάνει, άμα ήταν θα τα είχα κάνει. Αλλά υπάρχουν πολλά πράγματα που θα ήθελα να κάνω όπως π.χ… ελεύθερη πτώση! Η ζωή η ίδια είναι ένα ρίσκο. Αν δεν ρισκάρεις δεν ζεις. Το να κάτσεις σε μια γωνιά και να τρέμεις τι θα συμβεί από την μια στιγμή στην άλλη δεν είναι ζωή.

Τέλος… ποιο είναι το μήνυμα που δίνετε προς την νέα γενιά;

Να αμφιβάλουν. Μην πείθονται απλώς επί τη εμφάνιση ή από τω ακούσματι.