Αθώοι για καλλιέργεια κάνναβης στον Πύργο

*Τι δήλωσε ο συνήγορος υπεράσπισης, Θοδωρής Αντωνόπουλος

Αθώα έκρινε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πατρών δύο άτομα από τον Πύργο που κατηγορούντο για κατ’ επάγγελμα καλλιέργεια και κατοχή κάνναβης. Η υπόθεση απασχόλησε τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές του Πύργου το 2010, οπότε και συνελήφθησαν τα παραπάνω άτομα να καλλιεργούν 27 φυτά κάνναβης και να κατέχουν περίπου 80 γραμμάρια που κατά την κατηγορία είχαν συγκομίσει από τα φυτά αυτά.

«Το «πρωτότυπο» στην υπόθεση αυτή ήταν ότι η καλλιέργεια γινόταν μέσα σε οικίσκο της ταράτσας μιας οικοδομής με τη βοήθεια ανεμιστήρων, ψεκαστικών εργαλείων θερμομέτρων, λαμπτήρων κ.λ.π.

Η δίωξη που τους είχε ασκηθεί ήταν κακουργηματικού χαρακτήρα και θα μπορούσε, εάν ευσταθούσε στο δικαστήριο, να επισύρει ποινή κάθειρξης ισοβίων λόγω του «επαγγελματισμού» που αποδόθηκε στους κατηγορουμένους, οι οποίοι, παρ’ όλα αυτά δεν προφυλακίσθηκαν, αλλά υποβλήθηκαν σε περιοριστικούς όρους που τηρούσαν μέχρι να εκδικασθεί η υπόθεση.

Η αθώωσή τους, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφ. «Πατρίς», οφείλεται στο γεγονός ότι το δικαστήριο δέχθηκε τον ισχυρισμό που προέβαλε ο δικηγόρος των κατηγορουμένων κ.Θοδωρής Αντωνόπουλος ότι τα φυτά που καλλιεργούσαν οι κατηγορούμενοι ανήκαν στην ποικιλία cannabis Sativa L, δηλαδή στην κοινή κάνναβη, της οποίας η περιεκτικότητα σε ναρκωτική ουσία δεν υπερβαίνει το 0,2%.

Σχετικά με την υπόθεση ο συνήγορος υπεράσπισης των αθωωθέντων κ.Θοδωρής Αντωνόπουλος δήλωσε στην εφ. «Πατρίς»:

«Ο νόμος 4019/2013 του οποίου τη βασική ευθύνη σύνταξης έχει ο διαπρεπής καθηγητής του Ποινικού Δικαίου και πρώην Υπουργός κ.Νίκος Παρασκευόπουλος, ήρθε να εξορθολογίσει και εν πολλοίς να “εξανθρωπίσει” ένα δαιδαλώδες, αντιφατικό, απαρχαιωμένο και αναποτελεσματικό σύμπλεγμα διατάξεων που ταλαιπωρούσε επί χρόνια τόσο τους εφαρμοστές του νόμου για τα ναρκωτικά, όσο και τους εμπλεκόμενους.

»Κατ’ αρχήν έβαλε μια τάξη στο τι θεωρείται και στο τι είναι στην πραγματικότητα ναρκωτική ουσία και στη συνέχεια προέβλεψε ηπιότερη μεταχείριση των χρηστών και των τοξικομανών, ενώ οριοθέτησε με σαφήνεια και ρεαλιστικά κριτήρια τις περιπτώσεις που μπορούν και πρέπει να χαρακτηρίζονται ως εμπορία, είτε μεμονωμένη, είτε στα πλαίσια μιας εγκληματικής οργάνωσης.

»Στην περίπτωσή μας είχαμε δύο κατηγορουμένους που αποδεδειγμένα καλλιεργούσαν την ποικιλία της κάνναβης Sativa L, που έχει επιστημονικά αποδειχθεί ότι δεν περιέχει περισσότερο από 0,2% της δραστικής ναρκωτικής ουσίας τετραϋδροκανναβινόλης (THC) και που ρητά και ορθά έχει εξαιρεθεί, σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 3 του Ν.4019/2013 από τις ναρκωτικές ουσίες.

»Με το παλαιό νομικό καθεστώς οι άνθρωποι αυτοί κινδύνευαν να καταδικασθούν ακόμη και με την ποινή των ισοβίων, εάν γινόταν δεκτή η επιβαρυντική περίσταση ότι ενεργούσαν “κατ’ επάγγελμα”.

»Το Δικαστήριο δέχθηκε τον ισχυρισμό μας που στηρίχθηκε σε έγγραφα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου και όχι στις χημικές αναλύσεις, που σπανίως αναφέρονται στην περιεκτικότητα των ναρκωτικών σε επικίνδυνες δραστικές ουσίες, παρά την ρητή επιταγή του νόμου.

»Το μεγάλο οικονομικό κόστος και η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού που επικαλούνται οι Αρχές ώστε να μην προβαίνουν στην πλήρη ανάλυση των φερομένων ως ναρκωτικών ουσιών, αποτελεί πολύ ρηχή δικαιολογία, όταν, συνεπεία αυτής της αβελτηρίας κινδυνεύει η ανθρώπινη ελευθερία.

Καμμία δίκαιη δίκη δεν μπορεί να διεξαχθεί εάν δεν έχουν ελεγχθεί επισταμένα όλες οι παράμετροι που συγκροτούν την κατηγορία».