Περίεργα έθιμα, παραδόσεις και θρύλοι που έχουν τις ρίζες τους αιώνες πριν, μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και ζωντανεύουν ξανά αυτές τις ημέρες δίνοντας νότες χαράς και γιορτής για το χαρούμενο αυτό γεγονός, σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο.
Το έθιμο έχει τις ρίζες του σε έναν παλιό μύθο της Καταλονίας. Κάθε 8 Δεκεμβρίου τα σπίτια γεμίζουν με κορμούς δέντρων που έχουν πόδια, κόκκινη μύτη και καπέλο και οι Ισπανοί τους αφήνουν φαγητό κάθε βράδυ, καθώς και κουβέρτα για το κρύο. Όταν τα παιδιά δεν κοιτάνε, οι γονείς κρύβουν τα δώρα κάτω από την κουβέρτα, αφού σύμφωνα με το έθιμο, το δέντρο είναι ιερό και έχει μέσα δώρα.
Το εορταστικό τραπέζι περιλαμβάνει 12 διαφορετικά φαγητά, ένα για κάθε μήνα του χρόνου.
Την ημέρα των Χριστουγέννων οι Ισπανοί βουτούν στα παγωμένα νερά της Βαρκελώνης.
Η ουκρανική παράδοση προστάζει την προσθήκη ιστού αράχνης στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Σύμφωνα με το μύθο μία φτωχή χήρα έμενε με τα παιδιά της σε μία κρύα καλύβα και τα παιδιά είχαν βάλει στο μάτι ένα όμορφο έλατο που μεγάλωνε έξω από το σπίτι τους αλλά δεν είχαν με τίποτα να το διακοσμήσουν.
Η μητέρα στεναχωρήθηκε πολύ και κοιμήθηκε κλαμένη, αλλά οι αράχνες του σπιτιού, το κατάλαβαν και στόλισαν το δέντρο με τον ιστό τους. Το πρωί, μόλις ο ήλιος έπεσε πάνω στο δέντρο, φάνηκαν οι χρυσαφένιες και ασημένιες κλωστές από τις αράχνες και η μητέρα
δεν ξαναζήτησε ποτέ τίποτα άλλο.
Κι όμως, στην Ιαπωνία γιορτάζουν τα Χριστούγεννα παρά το γεγονός ότι μόνο το 1% του πληθυσμού της είναι χριστιανοί. Τα Χριστούγεννα όμως αποτελούν περισσότερο ένα εμπορικό event. Οι Ιάπωνες τρώνε γαλοπούλα, στολίζουν χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ τα δώρα τους
τα φέρνει ο Hoteiosho, μια ιαπωνική θεότητα που έχει μάτια και στο πίσω μέρος του κεφαλιού για να βλέπει ποια παιδιά είναι ζωηρά.
Στο Καράκας της Βενεζουέλας οι εορτασμοί των Χριστουγέννων διαρκούν κάθε χρόνο από τις 16 του Δεκέμβρη μέχρι την παραμονή. Τα πρωινά εκείνων των ημερών, πραγματοποιούνται εκκλησιαστικές λειτουργίες μεγάλης κλίμακας στις οποίες οι άνθρωποι συνηθίζουν να πηγαίνουν με roller. Η κυκλοφορία των αυτοκινήτων απαγορεύεται μέχρι τις 20:00 για να μπορούν να χρησιμοποιούν τα πατίνια τους.
Το έθιμο του Κράμπους έχει τις ρίζες του στην Γερμανική παράδοση. Ο Κράμπους είναι ένα τέρας που εμφανίζεται για να τιμωρήσει όσους δεν έχουν συμπεριφερθεί σωστά. Οι νέοι συνηθίζουν να μασκαρεύονται ως Κράμπους και βγαίνουν στους δρόμους της Αυστρίας, της Ρουμανίας, της Βαυαρίας και άλλων Βαλκανικών χωρών και τρομάζουν τα μικρά παιδιά.
Από τα Χριστούγεννα μέχρι και τις αρχές Ιανουαρίου, κάποιος ντύνεται άλογο, χρησιμοποιώντας αληθινό σκελετό αλόγου, και μαζί με μια ομάδα ανθρώπων, πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν με την ελπίδα ότι ο οικοδεσπότης θα τους προσφέρει φαγητό ή ποτό.
Ο Zwarte Piet ή αλλιώς Μαύρος Πέτρος είναι η δημοφιλής γιορτινή φιγούρα της Ολλανδίας. Το μικρόσωμο αυτό τρολ, που περνά το χρόνο του σκάβοντας στα ανθρακωρυχεία (εξού και το μαύρο χρώμα του), ανεβοκατεβαίνει με άνεση τις καμινάδες των σπιτιών, αφού ο καπνός και τα κάρβουνα πλέον δεν τον ενοχλούν. Σύμφωνα με την παράδοση, το χόμπι του είναι να παρακολουθεί τα παιδιά, δίνοντας στη συνέχεια αναφορά στον Άγιο Βασίλη για το ποια ήταν καλά και ποια όχι, αλλά και να τον συνοδεύει στο μοίρασμα των δώρων. Τα κακά παιδιά, αντί για δώρα βρίσκουν από τον Μάυρο Πέτρο μια κάλτσα γεμάτη με… κάρβουνα.
Οι εορτασμοί ξεκινούν με το σύνθημα που δίνεται από ένα κανόνι στη Pώμη. Tην παραμονή των Χριστουγέννων τα παιδιά ντύνονται βοσκοί και γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, τραγουδώντας τα κάλαντα, ενώ ο κόσμος τους κερνά γλυκά, ξηρούς καρπούς ή τους δίνει λεφτά.
Στις 6 Iανουαρίου έρχεται η γριά La Befana, η οποία ψάχνει τον μικρό Iησού και στην πορεία της αναζήτησής της αφήνει δώρα στα φρόνιμα παιδιά. Σύμφωνα με την ιταλική παράδοση η La Befana σκούπιζε το σπίτι της, όταν δέχτηκε την επίσκεψη των Tριών Mάγων, οι οποίοι πήγαιναν να συναντήσουν το νεογέννητο Iησού. Oι Tρεις Mάγοι της ζήτησαν να τους ακολουθήσει, αλλά η La Befana αρνήθηκε, διότι δεν είχε τελειώσει από το σκούπισμα του σπιτιού. Aργότερα όμως, το μετάνιωσε και μάζεψε όσα δώρα μπορούσε και προσπάθησε να τους ακολουθήσει. Δυστυχώς όμως, δεν τους βρήκε ποτέ. Aλλά συνεχίζει ακόμη την αναζήτησή της για τον Xριστό, γι’ αυτό κάθε χρόνο αφήνει δώρα στα παιδιά.
Ένας νορβηγικός θρύλος λέει ότι την παραμονή των Χριστουγέννων
μάγισσες και κακά πνεύματα εμφανίζονται ψάχνοντας να βρουν σκούπες, για να τις καβαλήσουν και να τρομοκρατήσουν τον κόσμο. Για να μην συμβεί αυτό, οι Νορβηγοί κρύβουν όλες τις σκούπες του σπιτιού, ενώ οι άντρες βγαίνουν έξω και πυροβολούν στον αέρα για να διώξουν τα κακά πνεύματα.
Επιπλέον αφήνουν μια γαβάθα χυλό, το λεγόμενο “nisse” στη σιταποθήκη για να φάει ο καλικάντζαρος που προστατεύει το κτήμα τους, ενώ αφού στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο πιάνονται όλοι χέρι-χέρι γύρω από αυτό και τραγουδούν τρία χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Στη Σουηδία, έχουν το έθιμο της «Λουτσία» – σύμβολο δηλαδή του φωτός. Στις 13 Δεκεμβρίου, το πρωί, το μεγαλύτερο κορίτσι της οικογένειας, ντυμένο στα λευκά πηγαίνει από σπίτι σε
σπίτι και μοιράζει ζεστό καφέ με κουλουράκια. Στο κεφάλι φορά
στεφάνι με αναμμένα κεριά ενώ τραγουδά κάλαντα, βασισμένα
στον ρυθμό του ναπολιτάνικου τραγουδιού «Σάντα Λουτσία».
Στην Κένυα, λόγω του κλίματος τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά: το χριστουγεννιάτικο γεύμα θυμίζει καλοκαιρινή ημέρα χαλάρωσης αφού αντί να φάνε γαλοπούλα κάνουν μπάρμπεκιου στον κήπο. Μάλιστα, εκεί στολίζουν τις εκκλησίες με μπαλόνια, λουλούδια και
κορδέλες.
Κάθε 23 Δεκεμβρίου, η πόλη Οαχάκα στο Μεξικό, παρουσιάζει μία εντυπωσιακή έκθεση από γλυπτά λαχανικά με τα ραπανάκια να κλέβουν την παράσταση. Στην έκθεση αποτυπώνονται παραδοσιακές στιγμές και το φεστιβάλ διαρκεί τρεις μέρες.
13 Άγιους Βασίληδες έχει η παράδοση της Ισλανδίας. Η ομάδα τους ονομάζεται Yule Lads και η παράδοση τους θέλει να μοιάζουν με κοντά, άσχημα αλλά τρισχαριτωμένα τρολ. Σύμφωνα με το μύθο, ξεκινούν τις «επισκέψεις» τους από τις 12 Δεκεμβρίου και για τον υπόλοιπο μήνα. Ο στόχος τους να σκορπίζουν έναν ευχάριστο πανικό με τις σκανδαλιές τους, κάνοντας συνεχώς μικρές φάρσες στους κατοίκους.
Το καναδέζικο ταχυδρομείο έχει δημιουργήσει ειδικό ταχυδρομικό
κώδικα (H0H 0H0), για να μπορούν τα παιδιά να στέλνουν τα γράμματά τους στον Άι Βασίλη αλλά και οι εργαζόμενοι, απαντούν στα γράμματά τους. Μέσα σε 27 χρόνια μάλιστα, έχουν απαντηθεί 15 εκατομμύρια γράμματα.
Οι Γιουγκοσλάβες γυναίκες τη μέρα του τραπεζώματος ραντίζουν τα
τραπεζομάντηλά τους με κρασί για να μη ντραπούν οι φιλοξενούμενοί τους σε περίπτωση που λερώσουν κάποιο, αφού θεωρείται ντροπή για το σαβουάρ βιβρ τους να λερώσει κάποιος προσκεκλημένος το τραπεζομάντηλο της οικοδέσποινας.
Στην Αυστραλία το παραδοσιακό μέσο μεταφοράς του Άγιου Βασίλη δεν είναι το έλκηθρο αλλά το …τζετ σκι καθώς στο νότιο ημισφαίριο έχουν Καλοκαίρι τη περίοδο των Χριστουγέννων.
Τα Χριστούγεννα είναι η καταλληλότερη περίοδος για ουσιαστικό χρόνο με την οικογένεια. Έτσι οι Εσθονοί, φροντίζουν να κάνουν
σάουνα ανήμερα των Χριστουγέννων οικογενειακώς.
Ξεκίνησε στο Σαν Φρανσίσκο ως μία μικρή συγκέντρωση αλλά πλέον έχει γίνει ένα έθιμο παγκοσμίου φήμης. Ποιες προϋποθέσεις χρειάζεται να πληροί κανείς για να συμμετέχει; Μόνο να είναι ντυμένος Άγιος Βασίλης, να μην ξεχάσει το σκούφο του και να αποκαλεί ο ένας τον άλλον «Άγιο Βασίλη».
Οι Γερμανοί δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στο στόλισμα του σπιτιού με πολύχρωμα φωτάκια και χριστουγεννιάτικες φιγούρες, ενώ συνηθίζουν να στολίζουν στο εξωτερικό του σπιτιού φυσικό έλατο.
Ένα από τα κύρια έθιμά τους, είναι το λεγόμενο “Adventskranz”. Σύμφωνα με το έθιμο αυτό τοποθετούν ένα κηροπήγιο με τέσσερις θέσεις, που συμβολίζουν τις τέσσερις τελευταίες εβδομάδες του έτους. Και κάθε Κυριακή που τελειώνει η εβδομάδα, ανάβουν
και το αντίστοιχο κερί.
Οι Χαβανέζοι, αφού φάνε χοιρινό, noodles και σολωμό, παίζοντας γιουκαλίλι τραγουδούν τα κάλαντα. Στη συνέχεια, τα παιδιά πηγαίνουν στην παραλία για να δοκιμάσουν το wind
surf που συνήθως παίρνουν για δώρο.