Δεν θα πάει στο συλλαλητήριο…

Αυτός κι αν είναι λαός με ειδικές ικανότητες, εμείς όλοι, ή σχεδόν όλοι, η τελικά κάποιοι λίγοι, είμαστε λαός που ξεπεράσαμε τα μύρια όσα προβλήματα της χρεοκοπίας μας και  βαλθήκαμε να λύσουμε τα εθνικά μας ζητήματα, απρόσκλητα φαίνεται, αλλά μάλλον με πρόσκληση έξωθεν.

Οι κηδεμόνες και δανειστές μας βιάζονται να τακτοποιήσουν γεωπολιτικές εκκρεμότητες   και προς τούτο πιέζουν αφόρητα την πολιτική εξουσία, η οποία, άτολμη ως συνήθως, ένα τμήμα της επίλυσης των προβλημάτων το αναθέτει στον λαό, που ενίοτε αποκαλείται και πολίτες, με την σιγουριά ότι θα τα επιλύσει και θα απενοχοποιηθεί η ίδια, ώστε να μην απωλέσει την καλή μαρτυρία, για τις επερχόμενες εκλογές.

Και αυτός ο παντογνώστης λαός, μεθαύριο θα βγει στην μεγάλη πλατεία σε  συλλαλητήριο για την Ελληνική Μακεδονία, ασκώντας  εξωτερική πολιτική πλατείας, με φωνές και εθνικά άσματα, σαν να πήγε εκδρομή στο ξέφωτο για να γιορτάσει την επερχόμενη μεγάλη νίκη, ή  την μεγάλη ήττα, αν οι φωνές του θα εισακουστούν.

Είναι ο ίδιος ο λαός που το 2010 και 2011 ξαναείχε βγει στην μεγάλη πλατεία, εναντίον του πρώτου κακού μνημονίου και των «γερμανοτσολιάδων» και «δοσίλογων» με αποτέλεσμα να εκλέξει κατόπιν δύο νέους πρωθυπουργούς, να φέρουν δύο επαχθέστερα μνημόνια και όλως περιέργως να μην είναι «γερμανοτσολιάδες» και «δοσίλογοι».

Αυτός ο λαός λοιπόν, που ποτέ δεν είχε καταλάβει την χρεοκοπία της χώρας και ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για αυτήν και εναντίον των υπεύθυνων που με πράξεις και παραλήψεις  την έφεραν, πίστεψε τότε πως θα σκίσει το μνημόνιο και θα λύσει με ένα νόμο και ένα άρθρο την χρεοκοπία της χώρας διαγράφοντας το χρέος, αυτός ο ίδιος λαός επιχειρεί τώρα με τον ίδιο τρόπο, να επιλύσει το πρόβλημα του ονόματος της ΠΓΔΜ.

Πιστεύει πως τα σοβαρά προβλήματα λύνονται στις πλατείες, με κραυγές και χειρονομίες, απαξίωσης θεσμών, νόμων  και κανόνων, με πράξεις ακατονόμαστες, όπως εκείνες που μένουν χαραγμένες στις μνήμες μας, όταν μούτζωναν προς το Κοινοβούλιο και αποκαλούσαν την Βουλή με τα «ευγενέστερα» προσωνύμια και ισχυρίζεται πως όποιος δεν συμφωνεί μαζί του, είναι προδότης και αποδιοπομπαίος.

Και ενώ αυτός ο λαός ασχολείται πλέον με τα σοβαρά ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, δεν αρθρώνει έστω μία απλή κουβέντα για την καθημερινότητα, που πιέζει τον κόσμο, στα συσσίτια των Δήμων, της Εκκλησίας, και άλλων φιλόπτωχων, δεν κατεβαίνει στην πλατεία και να διεκδικήσει , ψωμί, παιδεία, ελευθερία, επενδύσεις, θέσεις εργασίας, ασφάλιση, μισθό, σύνταξη, πρόνοια, νοσοκομεία, κέντρα υγείας, σχολεία, πανεπιστήμια.

Περιμένει να πάει την Κυριακή στην πλατεία για το Σκοπιανό, για το Αλβανικό, για το Τουρκικό και να επιβάλει την λύση που ο ίδιος θεωρεί δίκαιη και ορθή για τους γείτονές του και τούτο με προβληματίζει πολύ, δηλώνει με κάθε επισημότητα ο φίλος μας ο Αμερικανοέλληνας, αφήνοντας να εννοηθεί πως δεν θα πάει στο συλλαλητήριο.