Αρθρογραφία

Δημοκράτες α-λα καρτ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Λυκογιάννης
Ακούστε το άρθρο

  Όλοι αυτοί  που ασχολούνται με τη μετάδοση πληροφοριών, σαν εφημερίδα, ραδιόφωνο ή τηλεόραση, διαπράττουν ένα επιπόλαιο και εξοργιστικό ατόπημα. Με μεγάλη ελαφρότητα και χωρίς να διασταυρώνουν τις πληροφορίε τους, ως ώφείλαν, αναφερόμενοι σε όλους γενικά τους παρανομούντες, κουκουλοφόρους και μη, που διαπράττουν στη πατρίδα ακόμα και τρομοκρατικές ενέργειες, πολλές φορές  με ανθρώπινα θύματα και τεράστιες υλικές ζημιές, τους παρουσιάζουν σαν νεαρούς.   

       Όταν λέμε «νεαρός», εννοούμε ένα πρόσωπο που δεν έχει ακόμα αρκετά ανεπτυγμένο εγκέφαλο για να έχει επίγνωση των πράξεών του και όταν παρεκτρέπεται, ενστικτωδώς,  παρουσιάζουμε τη τάση να του δίνουμε αμέσως ελαφρυντικά. Τον απαλλάσσουμε μερικώς ή ολικώς από την ευθύνη των πράξεών του. Γινόμαστε μεγαλόκαρδοι συγχωρητές σαν άλλος Χριστός. «Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Επειδή είμαστε ή επιθυμούμε να είμαστε γονείς, έχουμε μέσα μας το συναίσθημα της καλής προαίρεσης προς τη κατεύθυνση των νέων και έτσι επιδεικνύουμε μια τάση  προστατευτισμού για τη νεολαία. Όταν λοιπόν γράφουν, ότι «τρεις νεαροί πέταξαν βόμβες μολότωφ στην Μάρφιν Βανκ και πέθαναν απο ασφυξία τρεις υπάλληλοι της τραπέζης….»,το παρουσιάζουν σαν παιδικό παράπτωμα  που πρέπει να συγχωρήσουμε γιατί, …..τι περιμένειςς παιδιά είναι, λάθος έκαναν, δεν το ήθελαν. Όταν τους περιέγραφαν σαν νεαρούς, ποιος από τους δημοσιογράφους ζήτησε ταυτότητα από τους δράστες και διαπίστωσε ότι είναι «νεαροί»; Ποιος είδε τα πρόσωπά τους, αφού φορούσαν κουκούλες; Θυμάμαι προ ετών όταν ξυλοκοπήθηκε άγρια ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ κ. Πολυζωγόπουλος,  όλοι οι δημοσιογράφοι, περιέγραψαν τους δράστες σαν «νεαρούς». Η ηλικία τους; Ο ένας 41 ετών, ο άλλος 29. 

     Δεν είμαι δημοσιογράφος, αλλά έχω ακούσει και διαβάσει πως πριν δημοσιευτεί μια είδηση, οι υπεύθυνοι ύλης, απαιτούν από τους δημοσιογράφους που υπογράφουν το κείμενο, να διασταυρώνουν τις πληροφορίες τους για να είναι σίγουροι ότι αυτά που περιγράφονται στην είδηση είναι απολύτως ακριβή. Γιατί λοιπόν  στην αντιμετώπιση των κανακάρηδων κουκουλοφόρων, ή μη, αντιεξουσιαστών,  δεν τηρείται αυτός ο κανόνας; Αποτέλεσμα, να έχει επικρατήσει στη συνείδηση του λαού η αντίληψη, ότι αυτοί οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, αξίζουν την επιείκια που αρμόζει στα ανώριμα παιδάκια; 

       Αυτή η συγχωρητική αντίληψη προς τους κουκουλοφόρους που έχει επικρατήσει στην Ελληνική κοινωνία, αποδεικνύει ότι η ανομία έχει γίνει συνήθεια στη κοινωνία μας με αποτέλεσμα να έχει θεμελιωθεί σαν «δίκαιο». Έχουμε αποδεχτεί ότι σαν «νεαροί» έχουν το δίκαίωμα που σπάζουν και να καίνε. ..Παιδιά είναι κάνουν και καμιά αταξία..

Είναι καιρός νομίζω, οι υπεύθυνοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, να τηρούν τους κανόνες και να επιτελούν το λειτούργημά τους με την αρμόζουσα ευθύνη, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς συναισθηματικά ή ιδεολογικά αγκυλώματα, που αλλοιώνουν τις εντυπώσεις και εμποδίζουν το αναγνωστικό τους κοινό  να εκτιμήσει τα γεγονότα μέσα από τις πραγματικές του διαστάσεις και να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα.  

      Αλήθεια, υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να ανακόψει τη τάση αυτών των ανθρώπων για τη διάπραξη παρανομίας; Ασφαλώς υπαρχει. Όλοι όσοι συλλαμβάνονται από την αστυνομία, έχουν όνοματεπώνυμον, όνομα πατρος και μητρός και διεύθυνση κατοικίας, έχουν πρόσωπο. Και όλες αυτές οι πληροφορίες διατυπώνονται σε χαρτιά και δημιουργούνται δημόσια έγγραφα. Και σαν δημόσια έγγραφα να γίνονται γνωστα στο κοινό. Τα μόνα έγγραφα που πρέπει να θεωρούνται  μυστικά είναι αυτά που αφορούν την εθνική ασφάλεια. Ολα τα άλλα μπορούν να γίνουν γνωστά στο κοινό.  Να κοινοποιούνται τα ονόματα και τα πρόσωπα όλων αυτών που συλλαμβάνονται να παρανομούν. Και οι τηλεοράσεις να δείχνουν τα πρόσωπά τους. Αν έιναι αθώοι θα αποδειχτεί ασφαλώς από το δικαστή. Όπως γίνεται και σε άλλες δημοκρατικές χώρες. Αλήθεια, η Αμερική δεν έχει καλή δημοκρατία που για οποιονδήποτε λόγο σύλληψης γίνονται γνωστά τα ονόματα και η φωτογραφία των συλλαμβανομένων; Όπως δημοσιεύεται τό όνομα και η φωτογραφία αυτού που κάνει το καλό έτσι θα πρέπει να δημοσιεύονται τα στοιχεία αυτού που κάνει το κακό. Και αν πραγματικά οι «νεαροί» «αγωνίζονται» για τα δικαιώματα του λαού, όπως διατείνωνται, τότε θα πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους υπερήφανους και να επιδιώκουν τη δημοσιότητα για να τύχουν των τιμών και των ευχαριστιών του λαού που τους αξίζουν.

           Είναι ακατανόητο οτι στο όνομα της δημοκρατίας μπορεί να διαπράττονται τόσα απεχθή εγκλήματα στη χώρα μας και οι δράστες  να παραμένουν άγνωστοι και ατιμώριτοι. Και αν το Ελληνικό Σύνταγμα δεν το επιτρέπει, τότε να αλλάξει γιατί ο σκοπός της ύπαρξής του είναι η ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας και η ευτυχία του πολίτη. Άλλαξε τόσο εύκολα για να εξυπηρετηθούν κομματικές σκοπιμότητες στο νόμο 4648/ 2021,  περί  Ψήφου των Αποδήμων.

          Αν πραγματικά πιστεύουμε στη δημοκτατία και θέλουμε να αποκαλούμε τους εαυτούς μας «δημοκράτες», θα πρέπει να πιστεύουμε ότι η ελευθερία δεν είναι ασυδοσία, ότι στη δημοκρατία ο πολίτης έχει τόσα δικαιώματα όσες έχει και υποχρεώσεις και ότι το δικαίωμα του ενός σταματά εκεί που αρχίζει το δικαίωμα του άλλου.  

      Αλλιώς είμαστε δημοκράτες  αλα κάρτ.  

      

Όλη η επικαιρότητα