Δυο φίλοι…

Πολύ τυχερός είναι αυτός ο άνθρωπος, αφού για πολλά χρόνια τώρα κατορθώνει να είναι βολεμένος στο Δημόσιο, όχι βέβαια σε κάποια σοβαρή θέση, άλλωστε και τα προσόντα του δεν είναι σοβαρά, δεν έχει κάποια εξειδίκευση και στα χαρτιά φαίνεται ως ανειδίκευτος εργάτης, όμως του ήρθαν όλα δεξιά και αριστερά τελευταία, έτσι ώστε το βόλεμα να συνεχίζεται.

Βέβαια δεν έχει σοβαρές απαιτήσεις, αρκεί να είναι στο Δημόσιο  συμβασιούχος για πέντε ή οχτώ μήνες που συνέχεια ανανεώνονται, να είναι αραχτός, να εργάζεται με το «πάσο του», να μην ζορίζεται, να μην σκέπτεται, απλά να πηγαίνει και να έρχεται, να δουλεύει λίγο, να μην ενδιαφέρεται για καριέρα, εξέλιξη, προαγωγή και ανάληψη ανώτερης θέσης.

Είναι γνωστός στην πιάτσα των συμβασιούχων, μπροστάρης σε κάθε εκδήλωση των αφεντικών, των αφεντικών όλων των κομμάτων, αφού όλα τα κόμματα επέδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το άτομό του, περισσότερο μάλιστα όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση και  «ψάρευαν» ψήφους, αλλά και όταν ο κομματάρχης τους ήταν κυβερνητικός και περίμενε την μονιμοποίηση.

Ναι καλά ακούσαμε όλοι, μία μονιμοποίηση στο Δημόσιο, ώστε να μην τον κουνάει κανένας, είναι ότι καλύτερο, με μικρές αποδοχές, μόνο το βασικό μισθό και μικρότερο ακόμη, βλέπετε είναι ολιγαρκής, όσο ολιγαρκής είναι και η προσφορά του, μηδαμινή θα λέγαμε, αλλά σε σχέση με το Δημόσιο Ταμείο του χρεοκοπημένου και καταχρεωμένου κράτους μας.

Ο άλλος, ο γείτονάς του τρέχει ακόμη στα Πανεπιστήμια και στο διάβασμα, σπουδάζει την επιστήμη, το πήρε στα σοβαρά και ονειρεύεται μεγάλη θέση για προσφορά, όπως λέει, στην κοινωνία και στον άνθρωπο, θέλει να εξειδικευτεί, να είναι πολύ χρήσιμος, να γίνει επιστήμονας και να δουλέψει όπου μπορέσει, αρκεί να αξιολογηθούν και να αξιοποιηθούν τα προσόντα του.

Τον χρηματοδοτεί η οικογένεια για χρόνια τώρα και αυτός μαζεύει πτυχία και εξειδικεύσεις, για τον εαυτό του και για την προσφορά στην κοινωνία, όπως την αισθάνεται ο ίδιος  και όπως η ίδια η πολιτεία, αυτή που ανανεώνει συνέχεια την σύμβαση του ανειδίκευτου στο Δημόσιο, την προγραμματίζει και του υπόσχεται λαμπρή καριέρα και λαμπρό μέλλον μεγάλου επιστήμονα.

Είναι γείτονες και οι δύο φίλοι μας, συναντιόνται πότε πότε και μιλάνε για τα παλιά αλλά και για τα νεότερα, τα σημερινά της κρίσης και της ανάκαμψης αργότερα, όταν θα αρχίσει η πατρίδα μας να παράγει προϊόν, να κάνει εξαγωγές και να έρχεται το συνάλλαγμα, όχι δανεικό, αλλά σε ανταπόδοση του προϊόντος που παρήχθη και εδώ αρχίζει το μπέρδεμα και οι κόντρες.

Φίλε λέει ο επαγγελματίας συμβασιούχος, δεν καταλαβαίνω τι μου λες, αλλά ένα θα σου πω, ότι εμένα τα προβλήματά μου θα λυθούν μόλις γίνω μόνιμος στο Δημόσιο και την αράξω στην μονιμότητα πια, εσύ ψάξου για τα υπόλοιπα, και κάνε όνειρα χωρίς ελπίδες, όπως μάλλον δεν καταλαβαίνεις.