Εμ. Καραλής: «Θα μπω στο club των φοβερών, θα κάνω 6 μέτρα στο ΣΕΦ»!

Ο  Ηλείος «Μανόλο», παραχώρησε συνέντευξη  στην Πυργιώτισσα (πρώην συνεργάτη του Patrisnews) δημοσιογράφο Πηνέλοπη Γκιώνη  και στο Gazzetta,  και σας μεταφέρουμε σήμερα, ένα  μέρος  της.

«Με μπαμπά δεκαθλητή, και μάλιστα με πολύ καλές επιδόσεις, και μητέρα μηκίστρια ο στίβος φάνηκε πως ήταν σχεδόν μονόδρομος αν και η διαδρομή του Μανόλο στον αθλητισμό ξεκίνησε από αλλού. Στα 12 μπήκα στον στίβο. Δοκιμάζοντας όλα τα αγωνίσματα, ήρθε και η σειρά του επί κοντώ. Όταν το δοκίμασα και ένιωσα την αίσθηση αυτή του να πετάς, το αγάπησα απευθείας. Ήμουν και αρκετά καλός για την ηλικία μου οπότε το συνέχισα για να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Η αδερφή μου σταμάτησε όταν ήταν στην κατηγορία των κορασίδων, λόγω των πανελληνίων κυρίως, τονίζει ο Εμ. Καραλής ».

Είσαι και ένα από τα «μπουμπούκια» της γενιάς του Κάλι, που τώρα ανθίζετε και μαζί σας ανθίζει ξανά και ο ελληνικός στίβος.

«Ναι, είμαστε καλή γενιά η αλήθεια είναι. Είχε πάρα πολύ πλάκα στο Κάλι, είχαμε περάσει πάρα πολύ ωραία. Ήμασταν παρέα τότε εγώ, ο Μέρλος, ο Μουζενίδης, ο Τεντόγλου, ο Μαντζουρογιάννης. Αυτή ήταν η ομάδα μας, κάναμε πολύ παρέα. Πολύ ωραία εμπειρία, ήταν οι πρώτοι μεγάλοι αγώνες και υπήρχε άγχος. Αλλά ήταν ωραία, πήρα και το πρώτο μεγάλο μετάλλιο εκεί και εκεί είδα για πρώτη φορά και τον Σεργκέι Μπούμπκα! Ήταν το είδωλό μου και μου έδινε τότε το μετάλλιο, ήταν σούπερ, απίστευτα».

Οι τραυματισμοί είναι, δυστυχώς, μέρος του πρωταθλητισμού κι εσύ δεν στάθηκες τυχερός για να μην περάσεις κανέναν…

«Δύο σοβαρούς τραυματισμούς έχω περάσει. Ο πρώτος ήταν το 2018 όταν ήμουν με τον Βασίλη Μεγαλοοικονόμου, που είχα πάθει οστικό οίδημα στην ηβική σύμφυση. Αυτό το ένιωθα ακόμη και στο περπάτημα, ήταν πολύ σοβαρό και ο γιατρός τότε μας είχε πει πως ή θα κάνω χειρουργείο ή μπορεί να μην είμαι ποτέ ξανά ο αθλητής που ήμουν και πως ίσως χρειαζόταν να σταματήσω. Τότε ξεκίνησε η πρώτη επαφή, ουσιαστικά, με τον πατέρα μου να είναι τόσο ενεργά μέσα στην αθλητική μου πορεία γιατί αυτός ασχολήθηκε με όλη την αποκατάστασή μου. Ήταν οι πρώτη φορά που άρχισα να εμπιστεύομαι τον πατέρα μου και επαγγελματικά, σαν προπονητή. Πέρασαν περίπου 8-10 μήνες για να επανέλθω. Ήμουν και πιτσιρικάς και ήταν πάρα πολύ δύσκολο να το διαχειριστώ, είχα λυγίσει πάρα πολλές φορές. Έπρεπε να συνειδητοποιήσω ότι πρέπει πρώτα να γίνω καλά, αν γίνω καλά και αν ξαναγίνω ο αθλητής που ήμουν. Καταφέραμε να επανέλθω, να σταθώ στα πόδια μου και να είμαι υγιής» .

Το περίμενες να φύγεις από το Τόκιο με τον τίτλο του Ολυμπιονίκη; Να είσαι τέταρτος στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

«Όχι ρε συ, με τίποτα. Με τίποτα. Εγώ πήγαινα να ευχαριστηθώ τον αγώνα μου, ποια 4η θέση; Καμία προσδοκία δεν είχα, τίποτα. Βγήκαν, όμως, όλα σούπερ! Με το που τελείωσε ο αγώνας εγώ ήμουν φουλ νορμάλ και έβλεπα τον Πομάσκι στις κερκίδες να πανηγυρίζει και να φωνάζει ότι είμαι τέταρτος, τότε το συνειδητοποίησα πως έχω κάνει κάτι μεγάλο. Μετά κατάλαβα σιγά σιγά τι έγινε… Ήταν πολύ συγκινητικό. Εντάξει αν δεν πεταγόταν πάλι ο (Τιάγκο) Μπραζ, θα ήμασταν στα μετάλλια μαζί με τον (Κέισι) Λάιτφουτ αλλά του το δίνω, είναι Θεός ο Μπραζ. Πάντα στους μεγάλους αγώνες κάνει αυτό που πρέπει και παίρνει μετάλλιο»!

Το κεφάλαιο ρατσισμός στη ζωή σου…

«Από το Δημοτικό θυμάμαι, έγινε η πρώτη επαφή με τον ρατσισμό. Δηλαδή τότε καταλάβαμε τι σημαίνει ο ρατσισμός και το μπούλινγκ σαν έννοιες. Τότε μας «χτύπησε» πολύ άσχημα όλο αυτό με τον ρατσισμό,  αλλά ευτυχώς η μητέρα μας, μας εξήγησε όσα έπρεπε να ξέρουμε. Μας είπε πως μπορεί να είμαστε διαφορετικοί από τα άλλα παιδιά,  όμως αυτό δεν είναι κάτι κακό, άνοιξε τους ορίζοντές μας και μπορέσαμε να βάλουμε σε κουτάκια όλα αυτά. Το να είσαι διαφορετικός είναι ΟΚ, αυτό μάθαμε τότε ».

Είστε πολύ δεμένη οικογένεια και το δείχνεις με κάθε ευκαιρία…

«Παλιότερα είχα γράψει πίσω από το bib number μου μόνο για τη μαμά μου («Thank you mom») και ζήλεψε ο μπαμπάς, γι’ αυτό στο Τόκιο τους ευχαρίστησα και τους δύο με τον ίδιο τρόπο».

Ο πατέρας σου έγινε και ο προπονητής σου. Πως φτάσατε σε αυτή την απόφαση;

«Υπήρχαν πολλά σχόλια στην αρχή, του τύπου: «Ποιος είναι αυτός; Γιατί ο πατέρας του; Είναι καταστροφέας! Γιατί δεν αφήνουμε το παιδί να φύγει;». Ο πατέρας μου δεν ένιωθε την απαραίτητη εμπιστοσύνη για να με αναλάβει και ήθελε να με πάει σε άλλον προπονητή, οπουδήποτε πέρα από τον ίδιο. Μέσα σε πέντε μήνες είδαμε αποτελέσματα. Με τον πατέρα μου και τον Πομάσκι κάναμε πανελλήνιο ρεκόρ, πήραμε ασημένιο μετάλλιο και κάναμε γενικά καλούς και σταθερούς αγώνες. Η συνταγή πέτυχε».

Πόσο κοντά ή μακριά είναι τα 6 μέτρα;

«Είναι εύκολο. Αυτή τη στιγμή, τώρα πλέον μετά από όλα αυτά, είναι εύκολο για μένα. Το λέω με απόλυτη σιγουριά αυτό. Θα κάνω 6 μέτρα. Δεν ξέρω αν θα γίνει φέτος ή αν θα γίνει του χρόνου αλλά ξέρω πως θα το κάνω κάποια στιγμή. Και θα μπω σε εκείνο το club των φοβερών αθλητών. Περιμένω να έρθει η στιγμή, απλά. Μετά από εκεί; Πάλι από την αρχή και όλο πιο πάνω. Να πάρουμε μετάλλια, να πάμε στα 6.05μ., 6.10μ. και πάει λέγοντας».

Πέρα από όλα αυτά, συνδυάζεις και τις επιχειρήσεις σου αλλά και τις σπουδές σου στο μάρκετινγκ.

«Είμαι άνθρωπος πολύ δημιουργικός και μου αρέσει να κάνω πράγματα. Θέλω να αποδείξω στον εαυτό μου πως πέρα από καλός αθλητής είμαι και καλός μαθητής και καλός επιχειρηματίας, να είμαι καλός και σε άλλους κλάδους πέρα από τον αθλητισμό. Δεν είναι εύκολο να τα συνδυάσω, βέβαια, και όταν πρωτοξεκίνησα εννοείται πως άκουσα ότι την έχω ψωνίσει και διάφορα άλλα. Αλλά εγώ αυτό που θέλω να κάνω είναι να ανοίγω καινούργιους κύκλους, να πρωτοπορώ. Θέλω να κάνω κι άλλα πράγματα, ετοιμάζω κι άλλα πρότζεκτ».

Έχεις και το δικό σου μίτινγκ πλέον, το Fly Olympia. Το αγκάλιασε ο κόσμος;

«Ναι, πολύ αλλά πρέπει να βγω και πρώτος στο μίτινγκ μου. Πρέπει να κάνω το ρεκόρ του μίτινγκ μου δηλαδή. Θα έρθει πολύς κόσμος φέτος, θα γίνει τρομερός αγώνας με πάρα πολύ καλούς αθλητές. Πλέον θα έχουμε και τη στήριξη πολύ μεγάλων χορηγών οπότε θα είναι όλα πολύ πιο καλά και οργανωμένα και πιο εύκολα για όλους μας. Έγινε Silver φέτος το μίτινγκ, μετά από μόλις μία χρονιά, κάτι που δείχνει τη δυναμική του μίτινγκ. Το ενδιαφέρον φέτος είναι ακόμη μεγαλύτερο και μας στηρίζουν. Κάπως θα το κάνουμε, κάτι να γίνει να φέρουμε κόσμο και από την Αθήνα στον αγώνα. Να γίνει πιο οργανωμένα, να μπορέσουν να έρθουν να μας δουν γιατί ξέρουμε πως είναι δύσκολο να έρθουν μέχρι την Αρχαία Ολυμπία αλλά και πέρυσι είχε έρθει κόσμος από αλλού, φοβερό».

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξή του εδώ.