Εμείς και αυτοί

Share

Τελικά αποδείχτηκε τί πραγαματικά είναι ο Νόμος 4648/2019 περί της Ψήφου των Αποδήμων. Μια φάρσα, ένα φιάσκο, που προσβάλει τους αποδήμους και αναδεικνύει τη μικρότητα του πολιτικού προσωπικού της χώρας μας. Μια ντροπή για όσους τον εμπνεύστηκαν και τον ψήφισαν. Για όσους πανηγύρισαν και χειροκρότησαν για τη «συναίνεση».

Για όσους ψήφισαν την αλλαγή του Συντάγματος για να εξυπηρετηθούν κομματικές σκοπιμότητες. Στίγμα στο μέτωπο κάθε μέλους του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας μας που το δικαιολόγησε με τη ρήση ότι η «πολιτική είναι η επιστήμη του εφικτού». Σαν να έγινε με αποκλειστικό σκοπό να διχάσει τον Ελληνισμό. Να τον κάνει ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ. Έκανε το δικαίωμα της ψήφου δύο ειδών. Των γηγενών και των Αλλοδαπών. Οι Έλληνες της Ελλάδας είναι ισόβια Έλληνες οι δε Απόδημοι παύουν όταν περάσουν 35 χρόνια. Οι γηγενείς ψηφίζουν πρόσωπα που ξέρουν, οι Απόδημοι αυτούς που θα τους υποδείξει το Ελληνικό πολιτικό Σύστημα.

Από ότι διαβάζω, από τα εκατομύρια των Ελλήνων πολιτών που ζουν εκτός Ελλάδας και έχουν την Ελληνική ιθαγένεια, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Υπουργείου Εσωτερικών, εκτιμάται ότι θα εγγραφούν στους Ειδικούς Εκλογικούς Καταλόγους περί τους 15.000 μέχρι 20.000. Πενιχρά αποτελέσματα ενός νόμου που με τόση περηφάνεια εθέσπισε η Ελληνική Βουλή.

Η Αντιπολίτευση πέτυχε αυτό που επεδίωκε και η κυβέρνηση προσπαθεί να δικαιολογήσει το λάθος της υπογραμμίζοντας την αναγκαιότητα της «συναίνεσης». Αναγνωρίζω τη σπουδαιότητα της «συναίνεσης», η οποία, δυστυχώς, λείπει από την Ελληνική πολιτική, αλλά γιατί θα έπρεπε η Ψήφος των Αποδήμων να γίνει η Ιφιγένεια για την επίτευξή της; Θα μπορούσαν να ομοννοήσουν σε ένα Νομοσχέδιο της Παιδείας, της υγείας, της εξωτερικής πολιτικής, της ενέργειαα και σε άλλα νομοσχέδια που συζητούνται και ψηφίζονται στο Κοινοβούλιο.

Ασφαλώς γιατί το Νομοσχέδιο για τη ψήφο των Αποδήμων, δεν έχει πολιτικό κόστος και γιατί ό,τι ψήφο πάρουν παραπάνω, αυτή θα είναι έξτρα από ό,τι θα έπαιρναν. Είξεραν πολύ καλά ότι με αυτό το τέρας νομοσχέδιο δεν θα εγγραφούν πολλοί στους Ειδικούς Εκλογικούς Καταλόγους και έτσι δεν θα χρειαζόταν οι πολιτικοί υποψήφιοι να ταξιδεύουν στο εξωτερικό για τη προεκλογική τους εκστρατεία.

Παρακολούθησα τότε τη συζήτηση στη Βουλή και θυμάμαι πόσο οργίστηκα και συγχρόνως πόσο τους λυπήθηκα. Ήταν αξιολύπητο να βλέπεις αντιπροσώπους του Ελληνικού λαού να ανεβαίνουν στο βήμα και να προσπαθούν, όλοι, με το δικό του ο καθένας τρόπο, να δικαιολογήσουν τα εμπόδια που επρότειναν για να μη ψηφίζουν οι Απόδημοι στις εκλογές. Και η βασική τους γραμμή ήταν ότι «αυτοί» ζούν μακρυά από τη πατρίδα και δεν μπορούν να εκτιμήσουν τι πραγματικά συμβαίνει.( Όπως ξέρει η γριά μάνα που τις δίνει ο γιός της συμπληρωμένο το ψηφοδέλτιο και το ρίχνει στη κάλπη).

Αγνοούν τελείως ότι «αυτοί» αγαπάνε τη πατρίδα που γεννηθήκαν και θέλουν να είναι μέρος της εκεί πολιτικής διαδικασίας. Αγνοούν τελείως ότι, αφού είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους του τόπου γεννήσεώς τους, έχουν όχι μόνον το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να ψηφίζουν χωρίς κανένα περιορισμό. Αγνοούν οτι τα νέα μέσα επικοινωνίας μας δίνουν τη δυνατότητα να ξέρουμε με τη παραμικρή λεπτομέρεια κάθε στιγμη τί γίνεται, όχι μόνο στη πατρίδα , αλλά και όλο το κόσμο. Οπως επίσης σκοπίμως αγνοούν ότι έχουμε περιουσίες εκεί και πληρώνουμε φόρους

Κρίνοντας από τον εαυτό μου, λείπω περισσότερο από 35 χρόνια και σύμφωνα με το νόμο δεν έχω δικαίωμα να ψηφίζω, νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος των Ομογενών είχαν τα δικαιολογητικά, αλλά δεν προσπάθησαν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού γιατί θεώοησαν υποτιμητικό να συμβάλουν στην επιτυχία αυτού του νομοσχεδίου τέρατος, που τους κάνει πολίτες δεύτερης κατηγορίας και τσόντες του πολιτικού κατεστημένου της πατρίδας μας.

Είναι απόλυτη ανάγκη το πολιτικό καστεστημένο της πατρίδας μας να αναγνωρίσει ότι η ενότητα του Ελληνισμού είναι εθνική αναγκαιότητα και ότι είναι απόλυτη ανάγκη να διατηρηθεί σαν το πιο πολύτιμο στοιχείο της ύπαρξή μας σαν Έθνος.

Μετά την αποτυχία αυτού του φιάσκου, το πολιτικό κατεστημένο της πατρίδας μας, θα πρέπει να αναγνωρίσει το λάθος του και να καταργήσει αυτόν το διχαστικό νόμο και να θεσπίσει αλλον, με μόνο αντικείμενο το τρόπο εξασκήσεως του εκλογικού μας δικαιώματος από το τόπο που ζουμε. Και αυτή τη στιγμή νομίζω πως ο πιο πατάλληλος νόμος είναι να καθιερωθεί η ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΗ ΨΗΦΟΣ.

Καταλήγοντας, επαναλμβάνω ότι η ενότητα του Ελληνισμού δεν πρέπει να θυσιαστεί για την εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων

*Ο Κωνσταντίνος Λυκογιάννης είναι πρώην πρόεδρος του Πανηλειακού Συλλόγου Νέας Υόρκης.