Αρθρογραφία

Ένα ψεύτικο όνειρο

Ακούστε το άρθρο

Πρωί-πρωί με φώναξε χθες στο ξενοδοχείο ΓΕΡΑΝΙΟΝ ο καθηγητής Γιόχανσον, ενθουσιασμένος και χαμογελαστός, με ένα περίεργο χαμόγελο που εμπεριείχε και κάποια δόση ειρωνείας, γεγονός  που επιβεβαίωσε και ο ίδιος, λέγοντάς μου μάλιστα να μην είμαι τόσο απόλυτος και αρνητικός για διάφορα θέματα.

Δεν επέμενα, υπέθεσα πως κάτι σοβαρό  του συμβαίνει και πως θέλει να το μοιραστεί μαζί μου, οπότε άφησα τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους και μέχρι να έρθει το πρωινό μας, στα πολυτελέστατα σαλόνια του ξενοδοχείο, είχα το χρόνο να απολαύσω, από την βορινή βεράντα,  τον Λαπίθα, βουτηγμένο μέχρι τα γόνατα στα καταγάλανα νερά της λίμνης.

Ωστόσο ήρθε  ο  καθηγητής και άρχισε να μου διηγείται τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με τον αυτοκινητόδρομο, όπως διαπίστωσε ο ίδιος  αργά  χθες το βράδυ, επιστρέφοντας εξ Αθηνών μέσω Πάτρας, φυσικά με το περίεργο χαμόγελο και την ειρωνική του διάθεση, σαν να προσπαθούσε ταυτόχρονα να με εκδικηθεί για την μέχρι τώρα δύσπιστη στάση μου.

Αγαπητέ μου φίλε λέει, επέστρεψα χθες αργά το βράδυ από την Αθήνα οδηγώντας στην Ολυμπία Οδό, η οποία όπως με πληροφόρησαν στα διόδια, μόλις αυτές τις ημέρες είχε παραδοθεί στην κυκλοφορία, χωρίς εγκαίνια, τυμπανοκρουσίες και χειροκροτήματα μεταφερόμενων ενθουσιασμένων δήθεν ψηφοφόρων και χωρίς εσύ φίλε ,που παριστάνεις και τον μεγάλο σχολιαστή της επικαιρότητας, να πάρεις χαμπάρι.

Και αν δεν έβλεπα με τα μάτια μου σε όλο το μήκος της διαδρομής,  από την Αθήνα μέχρι τον Καϊάφα, τον αυτοκινητόδρομο τελειωμένο, με ευρωπαϊκές προδιαγραφές, ασφαλή και φιλόξενο ακόμη και για δύσκολους οδηγούς όπως εγώ, ασφαλώς δεν θα σε φώναζα πρωί-πρωί  και συνεχίζοντας να μιλά, διαπίστωσα ότι βρισκόταν σε ασύγκριτη και ασυγκράτητη έπαρση.

Ήπια μία δυνατή γουλιά καφέ, για να συνέλθω κάπως από την έκπληξή μου, όχι ασφαλώς για το παραμύθι του καθηγητή, αλλά από την εξωπραγματική κατάσταση που περιήλθε, φοβούμενος ταυτόχρονα, μην του συνέβη κάτι σοβαρό την νύχτα και έπρεπε να φωνάξω γιατρό ή κάποιον ειδικό επιστήμονα, για πρώτες ή και δεύτερες βοήθειες.

Τον πήρα, βγήκαμε στο μπαλκόνι, άρχισα να του  μιλάω για τους Λαπίθες, για τις Ανυγρίδες Νύμφες, για τις κατοικίες τους που βρίσκονται στα άγνωστα για τους θνητούς έγκατα του βουνού ,για την λίμνη, το δάσος, την θάλασσα  και όλο το οικοσύστημα του Καϊάφα και φυσικά για το πόσο τυχερός είναι που μένει σε ένα τόσο πολυτελές και φιλόξενο ξενοδοχείο.

Ξαφνικά, άστραψε και βρόντηξε ο κ. Γιόχανσον, αφού θυμήθηκε ότι όλα ήταν ένα εφιαλτικό και ψεύτικο όνειρο, μιας  ψεύτικης και εικονικής πραγματικότητας, όπως την βιώνουμε κατά διαστήματα, με τις ψεύτικες κυβερνητικές εξαγγελίες.

Επαναδημοσίευση της 10.10.2014

Κόντρα στα όνειρα…

Όλη η επικαιρότητα