Το καλοκαίρι του 1998 αποδείχθηκε καταστροφικό για τους κατοίκους ενός συγκροτήματος κατοικιών στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο Οχάιο, όταν δύο νεαρά μέλη της κοινότητας έχασαν ξαφνικά τη ζωή τους.
Στις 27 Ιουνίου εκείνης της χρονιάς, η 5χρονη Ντέβαν Ντάνιβερ εξαφανίστηκε από το διαμέρισμά της χωρίς ίχνη. Για λίγο υπήρχε ελπίδα ότι το κορίτσι ήταν καλά — η ελπίδα χάθηκε γρήγορα την επόμενη μέρα όταν το πτώμα της ανακαλύφθηκε σε μια κοντινή δασώδη περιοχή. Είχε μαχαιρωθεί θανάσιμα στο λαιμό επτά φορές.
Κι ενώ οι ντόπιοι θρηνούσαν τον τραγικό και βίαιο θάνατο ενός αθώου κοριτσιού, οι αρχές αντιμετώπιζαν έντονες πιέσεις να απομακρύνουν τον δολοφόνο της από τους δρόμους.
Υπήρχαν πολλοί πιθανοί ύποπτοι, σύμφωνα με ισχυρισμούς που έγιναν σε μηνύσεις χρόνια αργότερα: η μητέρα της Ντέβαν φέρεται να είχε καλέσει μια τηλεφωνική γραμμή αυτοκτονιών λίγο πριν τη δολοφονία και είπε ότι σκεφτόταν να βλάψει τον εαυτό της και τα παιδιά της. Ο βιολογικός πατέρας της Ντέβαν φέρεται να είχε ιστορικό ενδοοικογενειακής βίας και ήταν σε διαμάχη με τη μητέρα της τη στιγμή της δολοφονίας. Ο σύντροφος της μητέρας της Ντέβαν φέρεται να είχε απαγάγει την 5χρονη για τρεις ημέρες τον προηγούμενο χρόνο και είχε εντολή να μείνει μακριά της. Ο αδερφός της Ντέβαν χαρακτηρίστηκε από τους γείτονες ως βίαιος και είχε κατηγορηθεί ότι μαχαίρωσε μια γάτα. Και εκπαιδευμένοι σκύλοι, ακολουθώντας την μυρωδιά της Ντέβαν, οδήγησαν τις αρχές στο σπίτι ενός καταδικασμένου παιδεραστή που είχε αποφυλακιστεί πρόσφατα.
Αλλά αντί να κυνηγήσουν αυτά τα στοιχεία, οι αστυνομικοί στράφηκαν στον 12χρονο γείτονα της Ντέβαν, ένα αγόρι που ονομάζεται Άντονι Χάρις.
Ο Άντονι Χάρις εξαναγκάστηκε να ομολογήσει τη δολοφονία της κατά τη διάρκεια μιας επιθετικής ανάκρισης και στη συνέχεια καταδικάστηκε και φυλακίστηκε – παρά την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων που τον έδεναν με τη σκηνή της δολοφονίας και τις επαναλαμβανόμενες κραυγές διαμαρτυρίας ότι τον πίεσαν να προβεί σε ψευδή ομολογία.
«Ο ανακριτής, βασικά μου είχε πει ότι, “Αν ομολογήσεις αυτόν τον φόνο, μπορείς να πας σπίτι”», λέει ο Άντονι Χάρις, στην εκπομπή 20/20 του ABC, δυο δεκαετίες μετά την καταδίκη του. «Ήμουν τύπου, “Εντάξει, βρίσκομαι εδώ τρομοκρατημένος, οπότε θέλω να πάω σπίτι”».
Ο Άντονι Χάρις πέρασε δύο χρόνια στο αναμορφωτήριο πριν κερδίσει την έφεση και ακυρωθεί η καταδίκη του, αλλά η μακροπρόθεσμη ζημιά της άδικης κατηγορίας – και η γνώση ότι ο δολοφόνος της Ντέβαν είναι ακόμα ελεύθερος – καθιστά δύσκολο να προχωρήσει.
Ωστόσο, παρά το μαρτύριο που βίωσε, έχει δουλέψει σκληρά για να ξεπεράσει το παρελθόν του. «Δεν έχει νόημα να είσαι πικραμένος», λέει. «Αν και πόνεσε πολύ, δεν κατέστρεψε τον πυρήνα μου ως άνθρωπο, τα πράγματα στα οποία πιστεύω, αυτό που έγινα μεγαλώνοντας. Γι’ αυτό δεν ακούς κακία στη φωνή μου όταν μιλάω».
Επιθυμεί, ωστόσο, να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη ο δολοφόνος της Ντέβαν. «Αυτός ο τύπος, αυτό το άτομο είναι ακόμα ελεύθερο αυτή τη στιγμή», λέει.
πηγή:Lifo