Ελλάδα Ηλεία

Για την τραγωδία με τα δυο αδέλφια στις πλημμύρες της Δυτικής Αττικής: Δεν το πιστεύουν ακόμη στη Βρίνα…

Ακούστε το άρθρο

Σε πένθος έχει βυθιστεί από το βράδυ της περ. Τετάρτης το χωριό της Βρίνας, με τα νέα για τα δυο αδέρφια που είχαν την ατυχία να βρεθούν στη Δυτική Αττική κατά τη διάρκεια της θεομηνίας. Με τον Μπάμπη Δημητρόπουλο να βρίσκεται ήδη ανάμεσα στη λίστα των 15 νεκρών και τον αδερφό του Δημήτρη σ’ αυτή των αγνοουμένων, οι κάτοικοι του χωριού είναι συντετριμμένοι από το κακό που βρήκε μια από τις οικογένειες του χωριού, με την οποία πολλοί συναναστρέφονταν καθημερινά.

Το χωριό από τις πρώτες πρωινές ώρες ήταν ερημωμένο. Η ζωντάνια του χωριού είχε δώσει πλέον τη θέση της στη βουβαμάρα. Άνθρωποι κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους, «πνιγμένοι» στη θλίψη τους, αφού η μοίρα έμελλε να παίξει άσχημο παιχνίδι σε δυο συγχωριανούς τους. Πολλοί κάτοικοι του χωριού, άλλοι με στενές σχέσεις και άλλοι όχι, ήταν ψυχικά «ράκοι», συμπάσχοντας με την άτυχη οικογένεια. Τα δυο αδέρφια ήταν πολύ αγαπητά στο χωριό, με τους κατοίκους να πλέκουν το εγκώμιο του χαρακτήρα τους. Παιδιά δοτικά, με μοναδικούς χαρακτήρες, που πρόσφεραν τη βοήθειά τους σε όσους είχαν ανάγκη, γλυκομίλητα και πάνω απ’ όλα με αγάπη για το χωριό τους που παρότι δεν έμεναν μόνιμα εκεί, επισκέπτονταν πολύ συχνά.

Όσον αφορά τον πατέρα των δυο αδερφών, υπήρξε άκρα μυστικότητα την Τετάρτη που έγινε γνωστός ο πνιγμός του Μπάμπη Δημητρόπουλου, αναμένοντας το επόμενο πρωινό. Χθες, ο πρόεδρος του χωριού με τη συνοδεία γιατρού, ήταν αυτός που ανέλαβε να πει τα άσχημα μαντάτα, αποκρύπτοντας την αλήθεια για το θάνατο του παιδιού και αναφέροντάς του ότι έπεσε θύμα τροχαίου και η κατάστασή του είναι σοβαρή.

Οι κάτοικοι για τα παιδιά

Πολλοί από τους κατοίκους του χωριού, έχοντας ζήσει για χρόνια τα δυο αδέρφια και έχοντας γνωρίσει κάθε πτυχή του χαρακτήρα τους, μίλησαν αποκλειστικά στην «ΠΑΤΡΙΣ» περιγράφοντας την προσωπικότητα των παιδιών και την αγάπη τους για το χωριό

Βελούδου Τράκα: «Τα καλύτερα παιδιά. Έρχονταν τακτικά και αγάπαγαν το χωριό τους. Δεν μπορούμε ακόμα να πιστέψουμε ότι χάθηκαν έτσι. Το ένα μάλιστα αγνοείται ακόμα. Οι επισκέψεις τους στο χωριό ήταν τακτικότατες. Θα τα χαρακτήριζα τα πιο «τέλεια παιδιά». Βοηθούσαν τους πάντες και ήταν πάντα χαμογελαστά. Έμεινα άφωνη όταν άκουσα για το συμβάν. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Δεν έχω λόγια για κάτι περισσότερο. Όσο για τον πατέρα τους, ότι ήθελε ερχόταν και το αγόραζε στο μαγαζί μου. Όπως έμαθα όμως το πρωί, πήγαν μερικοί κάτοικοι και του είπαν ότι ο Μπάμπης έχει τραυματιστεί σοβαρά. Δεν ανέφεραν την αλήθεια. Τον μετέφερε κάποιος γείτονάς του στην Αθήνα».

Αναστάσιος Φαρμάκης: «Γνωρίζαμε καλά τα παιδιά. Ήταν πολύ καλά, ευγενικά με όλους και δεν είχαν δώσει δικαίωμα για τίποτα. Ήταν άξια παιδιά. Σε κάθε ευκαιρία, επισκέπτονταν πάντα το χωριό. Στενοχωρηθήκαμε, γιατί τέτοιο πράγμα δεν είχε συμβεί ποτέ στο χωριό μας. Δυο αδέρφια να χαθούν με αυτό τον τρόπο, είναι πικρό και οδυνηρό. Όσο αγνοείται ο ένας όμως, τρέφουμε λίγες ελπίδες μήπως και βρεθεί».

Γεώργιος Τζίβας: «Τέτοια παιδιά δεν γεννιούνται κάθε μέρα. Είχαν όλες τις καλοσύνες μαζί. Δεν νομίζω ότι θα βρεθεί άνθρωπος να πει ότι η συμπεριφορά τους ήταν άσχημη. Καθένας μας στενοχωρήθηκε ανάλογα στο άκουσμα της άσχημης είδησης. Έστω και λίγο νιώθεις όπως αισθάνεται ο πατέρας τους που τα έχασε».

Ιωάννης Στασιμιώτης: «Είμαστε συγγενείς με τα παιδιά. Το ένα το έχουν βρει, ενώ το άλλο όχι, με τις ελπίδες να είναι λίγες. Ούτε το αυτοκίνητο έχει βρεθεί, ούτε κάποιο ίχνος του. Στο άκουσμα τέτοιας είδησης, ποιος μπορεί να έχει νορμάλ αντίδραση; Τα πρώτα ξαδέρφια των αγνοουμένων, είναι και πρώτα ξαδέρφια δικά μου. Θεωρώ πως δεν υπήρχαν καλύτεροι οικογενειάρχες. Συνταξιούχος ο ένας, τραπεζικός ο αγνοούμενος. Πριν δυο μήνες είχε παντρέψει την κόρη του. Δεν υπάρχουν λόγια σε τέτοιες καταστάσεις».

Κρινιώ Μαρουσοπούλου: «Θα χαρακτήριζα με μια λέξη τα παιδιά «εξαιρετικά». Αγαπημένα αδέρφια, με μοναδικό δέσιμο με τους γονείς τους. Η συμπεριφορά τους στο χωριό ήταν άριστη και ήταν πολύ εργατικά. Το παιδί που βρήκαν, ήταν στο Λαϊκό Νοσοκομείο, εξυπηρετώντας κόσμο, είτε αυτοί ήταν πατριώτες είτε όχι. Σήμερα πενθούμε. Εγώ το έμαθα χθες το απόγευμα, όπως το περισσότερο χωριό. Απομένει να βρεθεί ο αγνοούμενος. Κανείς δεν πήγε το βράδυ στον πατέρα του, αλλά πήγαν σήμερα το πρωί ο πρόεδρος του χωριού με ένα γιατρό για να του πουν ότι είναι τραυματισμένα τα παιδιά. Όσον αφορά την αντίδρασή μας, η εικόνα μιλάει από μόνη της. Έχει κλονιστεί το χωριό. Ήταν κάτι αναπάντεχο. Στις 30 Νοεμβρίου, είχαν προγραμματίσει να κατέβουν για ελιές. Ήταν φοβερό να χαθούν δυο αδέρφια και με αυτό τον τρόπο».

Γεώργιος Μαρουσόπουλος: «Τα παιδιά μεγάλωσαν στην Αθήνα. Έρχονταν τακτικά στο χωριό. Ήταν καλά παιδιά, δεν είχαν κανένα πρόβλημα και είχαν πολλούς φίλους εδώ. Δεν είχαμε στενή φιλία και οι σχέσεις μας ήταν περισσότερο τυπικές, αλλά εγώ και η οικογένειά μου στενοχωρηθήκαμε πολύ. Όλο το χωριό έχει στενοχωρηθεί το ίδιο».

Όλη η επικαιρότητα