Γιατί να έρθω σε ένα εργαστήρι ψυχοδράματος;

Της Γεωργίας Καλλιντέρη *

Πέρασα ένα Σαββατοκύριακο στο οποίο συναντήθηκα με αρκετούς ανθρώπους ένα κεντρικό θέμα όλων αυτών ήταν “τί κάνεις στη δουλειά σου και γιατί να έρθω σε αυτό”.

Έτσι λοιπόν, γράφοντας αυτό το κείμενο αποφάσισα να αποδεχτώ πως οι άνθρωποι έχουν απορίες και εγώ οφείλω να τις σεβαστώ. Μου ήρθε η ιδέα να γράψω ένα άρθρο στο οποίο κάπως συμπεριλαμβάνω τις απαντήσεις και το ονομάζω, “Γιατί να έρθω σε ένα εργαστήριο ψυχοδράματος”. Χρησιμοποιώ παρακάτω πρώτο πληθυντικό γιατί είμαι στην ευχάριστη θέση να συνεργάζομαι με ανθρώπους του ίδιου αντικείμενου και της ίδιας φιλοσοφίας και έτσι ήθελα και εκείνοι να είναι κομμάτι αυτής της παρακάτω διατύπωσης και θέσης.

”Η σύλληψη αυτής της ιδέας του εργαστηρίου γνωριμίας με το ψυχόδραμα να γίνει πράξη, πηγάζει όλες τις φορές απ’ την διάθεση μας να μοιραστούμε την γνώση που πήραμε, πηγάζει απ’ την εμπιστοσύνη μας στον άνθρωπο και την εκπλήρωση των ονείρων του, απ’ την πεποίθηση ότι όλοι έχουν τη δυνατότητα να εκπληρώσουν σκέψεις, να μοιραστούν συναισθήματα, να έρθουν πιο κοντά σε αυτό το καμιά φορά, πολύπλοκο, άυλο που λέγεται εαυτός.

Δίνεται ο χώρος, να εξερευνήσουν οι άνθρωποι τις δυνατότητες τους, να δημιουργήσουν σχέσεις μέσα από την επικοινωνία και το «άφημα», να δοθεί η δυνατότητα να εκφραστούν ή να ακούσουν πράγματα και καταστάσεις που αφορούν προσωπικά, πρακτικά ζητήματα οικογενειακής, φιλικής, ερωτικής, επαγγελματικής σχέσης. Να υπάρξει ένας χώρος που θα γίνει έμπνευση και τελικά θα σπάσει εκείνα τα δεσμά που κρατούν δέσμιο έναν άνθρωπο και δεν του επιτρέπουν να δημιουργήσει, να γίνει παραγωγικός, να γίνει λειτουργικός, να νιώθει πρωταγωνιστής στη ζωή του.

Δίνεται ο χώρος, να πειστεί ότι ο ίδιος έχει τη δυνατότητα να φτιάξει. Να απεμπλακεί από σκέψεις που τον οδηγούν στην αδράνεια, που τον οδηγούν στη μη εκπλήρωση, που τον κάνουν στο τέλος της μέρας να αναρωτιέται αν πραγματικά είναι καλά. Να φτάσει στο επίπεδο να αναγνωρίζει τις άξιες του και να έχει θέση, να έχει επαφή με το μέσα του, τέτοια που θα τον ωθεί να παίρνει θέση. Τελικά, να είναι άνθρωπος. Γιατί άνθρωπος σημαίνει αποδοχή αυτής της υπόστασης, της ανθρώπινης, η οποία έχει σκέψεις, συναισθήματα, μπλοκαρίσματα, φιλοδοξίες, όνειρα και όλα αυτά να μπορούν να τεθούν, να ανοιχτούν και να ξεμπλοκάρουν με έναν τρόπο από μέσα προς τα έξω, δουλεύοντας στο «τώρα». Είναι πραγματικά υπέροχο δώρο και αξίζει. Γιατί η δυνατότητα υπάρχει, ο δρόμος υπάρχει, η λύση υπάρχει, αρκεί να δοθεί ο χώρος, ο χρόνος και η εμπιστοσύνη. Συνθήκες που φτιάχνουμε σαν θεμέλια πάνω στα οποία θα δημιουργηθεί η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, η ανθρώπινη δυνατότητα που είναι απεριόριστη.