Είναι δεδομένο πως η δεκαετής οικονομική κρίση στη χώρα μας, πέρα από τη συρρίκνωση της αγοράς στα μεγάλα αστικά κέντρα επέφερε βαρύτατο πλήγμα στον αιμοδότη της οικονομίας, την επαρχία.
Έρευνες της Eurostat έχουν κατατάξει πλήθος περιοχών της ελληνικής επικράτειας στο γκρουπ των φτωχότερων περιοχών της Ε.Ε. και αυτό, αν μη τι άλλο, έχει αποτελέσει πηγή προβληματισμού και ανησυχίας, τόσο για την κεντρική κυβέρνηση όσο φυσικά και για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Παράλληλα όμως αποτελεί και μια εκ των σημαντικότερων προκλήσεων για την επάνοδο της επαρχίας, για ένα δυναμικό… restart από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και από το Καστελλόριζο μέχρι τους Οθωνούς. Μια επανεκκίνηση με βασικό πυλώνα την καινοτομία, που σε συνδυασμό με τις νέες τεχνολογίες στην ψηφιακή εποχή μπορεί να εξελιχθεί σε σύγχρονη ατμομηχανή της οικονομίας.
Λέξη – «κλειδί» για την αναδιάρθρωση στους βασικούς πυλώνες της επιχειρηματικότητας στην επαρχία είναι τα «κίνητρα». Είναι αυτά για τα οποία καλείται κάποιος είτε να αφήσει την πρωτεύουσα είτε να παραμείνει στην επαρχία. Και σαφέστατα θα πρέπει να είναι φορολογικά αλλά και ποιοτικά. Για παράδειγμα, η δημιουργία οικονομικών ζωνών θα μπορούσε να αποτελέσει έναν ισχυρό παράγοντα για ένα εγχείρημα στην επαρχία. Πώς είναι δυνατόν να πληρώνει κάποιος τον ίδιο ΦΠΑ σε ένα χωριό της Ηλείας με το Κολωνάκι ή την Μύκονο και τη Σαντορίνη; Με ανάλογα κίνητρα θα μπορούν, ακόμα και σε χωριά της ορεινής Ηλείας, να δημιουργηθούν κόμβοι που θα παρέχουν είτε υπηρεσίες, είτε προϊόντα, με βασικό στόχο την απορρόφηση ανθρώπινου δυναμικού στην επαρχία και την αποκέντρωση.
Και είναι αλήθεια ότι τόσο στη Δυτική Ελλάδα, όσο και στην υπόλοιπη χώρα, υπάρχουν μοναδικές τοποθεσίες που μέχρι τώρα είναι ανεκμετάλλευτες, παρθένες στο περίφημο Επιχειρείν και μπορούν να δημιουργήσουν μίνι οικονομικά θαύματα, καθιστώντας την ελληνική επαρχία λίκνο της επιχειρηματικότητας.
Η πανδημία και οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν, αποτέλεσαν την αφορμή για την επιστροφή πολλών νέων που κατοικούσαν ή σπούδαζαν σε άλλες περιοχές, να επιστρέψουν στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους, αλλάζοντας τα σχέδια τους για καριέρες σε μεγάλες πόλεις. Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από την Ε.Ε. η οποία έχει θέσει ως πρωταρχικό στόχο την ανάπτυξη και προώθηση της Εκπαίδευσης στο Επιχειρείν. Παρατηρήθηκε επίσης αυξανόμενη συνειδητοποίηση των δυνατοτήτων των νέων να ξεκινήσουν και να αναπτύξουν τη δική τους εμπορική ή κοινωνική επιχείρηση ώστε να γίνουν καινοτόμοι στις περιοχές στις οποίες ζουν και εργάζονται.
Η Εκπαίδευση στο Επιχειρείν είναι απαραίτητη όχι μόνο επειδή διαμορφώνει τις νοοτροπίες των νέων, αλλά και επειδή παρέχει τις δεξιότητες, τις γνώσεις και τις συμπεριφορές που είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη μιας επιχειρηματικής κουλτούρας.
Το «στίγμα» και οι στερεοτυπικές αντιλήψεις για τη ζωή στην επαρχία θα πρέπει να ανατραπούν και να αναδειχθεί μέσα από την «μάνα» ελληνική επαρχία ένα πιο βιώσιμο μοντέλο ζωής και εργασίας. Ναι, η επαρχία αποτελεί μοναδική ευκαιρία και μπορεί να είναι πυλώνας για την ανάπτυξη, αρκεί να γίνει δομημένα, στοχευμένα, αξιοκρατικά, ειδικά για περιοχές που έχουν χαμηλό ποσοστό σε νέους. Πρέπει και μπορεί να δοθεί κίνητρο να γυρίσουν οι νέοι στον τόπο τους, ώστε να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες όχι μόνο για τη ποιότητα ζωής τη δική τους αλλά και για την επιβίωση της ελληνικής επαρχίας.
*Λευτέρης Βαρουξής
Υποψήφιος Βουλευτής Νέας Δημοκρατίας