Η εποχή πολιτικής ιδιοκτησίας αξιών τελείωσε

Tο πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα λειτουργούσε μέχρι σήμερα με κάποια στεγανά, με κάποια δεδομένα, με κάποια ταμπού. Αλλά και με κάποιες φοβίες, ότι μια διαφορετική φωνή, ή άποψη θα χαρακτηριζόταν αιρετική, γιατί δεν «συμφωνούσε με τις υποδείξεις».

Δεν συμμορφωνόταν με τo «πιστεύω», που ήθελε πολιτικούς σχηματισμούς να εμφανίζονται ως ιδιοκτήτες, πάτρονες, κάθε αξίας και συμπεριφοράς, που θεωρείτο ότι έχαιρε της λαϊκής επιδοκιμασίας. Είχε δημιουργηθεί ένα πολιτικό οικοδόμημα, το οποίο είχε ταυτιστεί με συγκεκριμένο πολιτικό μόρφωμα, «κληρονομικώ δικαιώματι» κατά την πορεία του χρόνου.

Ενορχηστρωτές αυτού του αφηγήματος ασφαλώς ήσαν οι πολιτικοί του αρχηγοί. Διότι στην Ελλάδα τα κόμματα δεν έχουν αμετάβλητες πολιτικές ιδεολογίες και πρακτικές και σταθερές θέσεις σε οικονομικά και πολιτικά ζητήματα.

Δεν έχουμε τη δημοκρατία άλλων κρατών, που υπάρχουν ριζωμένα στο πέρασμα του χρόνου τα ίδια κόμματα, που μένουν σταθερά και απλώς αλλάζουν οι αρχηγοί, ενώ το αντίθετο γίνεται στην Ελλάδα, που οι αρχηγοί αλλάζουν τις ονομασίες και τα σύμβολα κομμάτων κατά περίπτωση. Από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα έχουν ιδρυθεί, έχουν εκφυλισθεί, έχουν αφανιστεί κόμματα και αποκόμματα, ων ουκ έστιν αριθμός. Το προχθεσινό αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών έδειξε ότι η εποχή της πολιτικής ιδιοκτησίας αξιών και θέσεων από ορισμένους τελείωσε.

Τα χυδαία προσωπικά συνθήματα, οι κωλοτούμπες, οι αλλαξοπιστίες και οι μεταπηδήσεις από κόμμα σε κόμμα πονηρών πολιτευτών απεδείχθησαν άσφαιρα πυρά. Η πολιτική στρατηγική συγκεκριμένων πολιτικών χώρων στα παραπάνω πρότυπα υπήρξε τελικά καταστροφική για τους χώρους αυτούς. Ο πολιτικός γάμος ακροδεξιών πολιτικών μορφωμάτων με αριστερούς θιασώτες του κομμουνισμού είχε δώσει εξετάσεις στο παρελθόν και εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιποβαρής.

Η εμμονή σε παρόμοια πολιτική στρατηγική στο σήμερα, με γραφικούς ένθερμους μισθοφόρους κάποιους παλιούς κυβερνητικούς αξιωματούχους και παράλληλα η ισοπέδωση ακροδεξιών και αριστερών ψηφοφόρων απετέλεσε κολοσσιαίο στρατηγικό λάθος.

Δεν έχει τελικά κανένας πολιτικός το δικαίωμα στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, στη χώρα – για να το κάνουμε πιο κατανοητό – που ένα κόμμα ασκεί την εξουσία, αλλά συγχρόνως υπάρχει ο θεσμός της αντιπολίτευσης που ελέγχει την εξουσία, που η διαφορετική γνώμη προστατεύεται από το Σύνταγμα και τους νόμους, που η παρουσία αντιπολίτευσης αποτελεί την πεμπτουσία της Δημοκρατίας κάποιοι να απεύχονται να το υπηρετήσουν, αλλά να θέλουν πάσει θυσία να πάρουν στα χέρια τους την εξουσία απαξιώνοντας και μηδενίζοντας τον ρόλο της αντιπολίτευσης.

Είναι η πρώτη φορά στη μεταπολίτευση που κυβερνητικό κόμμα αυξάνει τα ποσοστά του μετά από τέσσερα χρόνια εξουσίας. Επίσης, είναι η δεύτερη φορά στην ιστορία (η πρώτη ήταν το 2007 με τότε αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ) που το δεύτερο κόμμα βλέπει μείωση των ποσοστών του. Με την προχθεσινή του επιλογή ο Ελληνικός λαός απέδειξε ότι τελικά στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, τελικά αυτή σε κρίσιμες χρονικά περιόδους λειτουργεί.

Το ενδιαφέρον στις επόμενες εκλογές θα μονοπωλήσει η πρωτοκαθεδρία του χώρου της κεντροαριστεράς. Η μάχη ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την οριστική ανασύνθεση του χώρου της κεντροαριστεράς.